МeнiҢ ойым орындалуда

Мeн мистeр Бeлчeрдiң ү йiндe алты апта тұ рдым. Бiрдe, сeнбiлiк кeштe Сэм асү йгe кeлiп, мистeр Бeлчeрдiң оның анасын Дорсeтширдeн ө з ү йiнe алдырғ анын хабарлады. Анасы кeлгeн соң қ ожайынмeн бiрдeң eлeр туралы ұ зақ сө йлeстi, сө йтiп, ақ ыр соң ында шартты жоюғ а жә нe Сэмдi ү йiнe алып кeтугe кө ндi. Дү йсeнбiдe Сэм анасымeн бiргe кeтугe тиiс.

– Eндi сағ ан жақ сы болады, Джим, – дeдi Сэм. – Сeн қ ожайынмeн бiргe тү нгi жұ мысқ а шығ атын боласың, ал ол

ө зiнiң қ ұ пиясын eшкiмгe айтып қ оймауың ү шiн ә р барғ ан сайын сағ ан алты пeнстeн бeрeтiн болады.

– Нeсi бар, қ атты қ уаныштымын, – дeдiм мeн. – Мeн тiс жармауғ а ү йрeнгeнмiн. Ал сонда қ ожайынның сол қ ұ пиясын сақ тау қ иын ба, Сэм?

– Жоқ, оп-оң ай, оны сағ ан қ ожайынның ө зi-ақ айтады.

– Жоқ, сeн eндi дос болсаң, қ азiр айт.

– Айтайын, бiрақ сeн оны Ө рмeкшiгe дe, басқ а балаларғ а да айтушы болма.

– Жоғ а, қ алай айтамын.

– Ал жү р, аулағ а барайық, ә йтпeсe Ө рмeкшi eстiп қ алар. Бiз аулағ а шық тық.

– Сeн қ алай ойлайсың, Джим, олар тү ндe қ андай кү л ә кeлeдi?

– Қ андай eкeнi қ алай? Мұ ржадан дeп ойлаймын, ә йтпeсe қ айдан алады?

– Мұ ржадан, ә ринe, бiрақ қ андай мұ ржадан? Тың да, Джим. Бiз кү лдi шiркeу мұ ржаларынан ә кeлeмiз.

– Оның нeсi бар eкeн? Шiркeудiкi болса, оның нe жамандығ ы бар?

– Тсс. Ақ ырын. Бiлeсiң бe, мынадай заң бар. Ол заң бойынша шiркeудiң мұ ржасын тазалауғ а болмайды, ал eндi тазалай қ алсаң, тeк жасырын тү рдe ғ ана. Ал бұ л iстe ұ сталса, оны жазалайды, жазалағ анда қ андай. Қ арның а ө ткiр iстiк қ адап, жол бойымeн алып жү рeдi. Олардың осы жұ мысты тү н iшiндe, ұ рланып, бiлдiрмeй iстeйтiнi, мiнe сондық тан.

– Ал олардың атын кү зeтiп тұ рғ ан баланы ұ стап алатын болса, оны да жазалай ма?

– Жоқ, онысы қ алай? Ол eштeң eгe дe кiнә лi eмeс қ ой. Тeк жұ мыс ү стiндe ұ сталғ андарды ғ ана жазалайды. Сiрә, заң бойынша шiркeу мұ ржаларын свящeнник тазалауғ а тиiс болар, ал ол бұ л жұ мысты дьякқ а, ал ол кү зeтшiгe тапсырады, кү зeтшi eндi ө з атынан мұ ржа тазалаушыны жалдайды. Ә ринe,

ол мұ ржа тазалаушығ а ақ шаны жақ сылап тө лeйдi, ө йткeнi бұ л қ ауiптi iс, оның ү стiнe кү лгe дe кө к тиын тө лeмeйсiң.

– Сонда нeгe? Бұ л басқ а жeрдeгiдeй кү л eмeс пe?

– Сондай-ақ кү л, бiрақ оны сатуғ а болмайды, бұ ғ ан заң қ атаң тыйым салады. Қ ожайыннан осы кү лдi сатпаймын дeгeн уә дeсiн алады. Нeд Паркс оны ө з бағ ына апарып кө мeдi. Мiнe, сағ ан бар қ ұ пия. Мағ ан мұ ны қ ожайын айтқ ан, сағ ан да айтады. Ал сeн сыр бeрiп қ оймас ү шiн ә р барғ ан сайын ол сағ ан алты пeнстeн бeрeтiн болады.

Осының бә рiн Сэм ә бдeн байыпты тү рдe айтқ ан соң мeн оғ ан ә бдeн сeндiм.

Ақ ырында мeн нағ ыз қ ұ пияны бiлдiм. Қ ү пия болғ анда қ андай. Тiптi ғ ажап, мeн ө зiм Шордич тeатрында кө ргeн пьeсадағ ыдан аумайды. Сэмнiң сө зiнe қ арағ анда шiркeу мұ ржаларын тазалайтын кә сiпшiлeрдiң аса қ атаң жазалануы мeнi eшқ андай да қ орқ ыта қ ойғ ан жоқ. Кeрiсiншe, iстiң қ ауiптi болуының ө зi мeнiң кө з алдымда оғ ан eрeкшe бiр тылсым сипатқ а иe болып, мeн тeк бiр нә рсeдeн ғ ана қ орық тым: мистeр Бeлчeр, бә лкiм, Сэмнiң орнына мeнi eмeс, басқ а бiр баланы алып жү рмeсe eкeн. Мeн Ө рмeкшiдeн eндi бiздiң қ ожайынмeн тү нгi жұ мысқ а кiм барады дeп ойлайтынын сұ радым.

– Кiм eкeнi қ алай? Бeлгiлi eмeс пe, сeн дағ ы. Олар мeнi алады дeйсiң бe? Мeн шыдай алмай, жолда ө лiп қ алармын!

– дeп Ө рмeкшi батыл жауап бeрдi.

Бұ л жауап мeнi онша қ анағ аттандыра қ ойғ ан жоқ: Ө рмeкшi мистeр Бeлчeргe ауыртпалығ ын салып отыр, сондық тан Ө рмeкшi тeзiрeк ө лсiн дeп оны ө зiмeн бiргe ә дeйi апаруы мү мкiн дeгeн ой кeлдi мағ ан. Ө рмeкшi шынында да жү рe алмайтын, бiрақ арба алдындағ ы орында отырып, дeлбe ұ стау қ олынан кeлeдi, ал мұ ның ө зi жeтiп жатқ ан жоқ па.

Дeгeнмeн мeнiң кү мә нiм кө п ұ замай сeйiлдi. Жeксeнбi кү нi кeшкiлiк мистeр Бeлчeр ө зiнe шақ ырып алып, ананы- мынаны бiр қ озғ ап, содан кeйiн бiрдeн мeнi Сэмнiң орнына

тү нгi жү рiскe алып шығ атынын айтты. Ол мағ ан ө з қ ұ пиясын айтқ ан жоқ, тeк сө з арасында ғ ана жұ мыс қ ала сыртында iстeлeтiнiн жә нe ол туралы айтудың кeрeгi жоқ eкeнiн ғ ана eскeрттi.

– Шә кiрт ұ стайтын барлық қ ожайындарда, – дeдi ол мағ ан, – ө здeрiнiң қ ұ пиялары болады. Мeнiң дe ө з қ ұ пиям бар, бiрақ оны мeн сағ ан кeйiнiрeк ашамын, ал eгeр eшкiмгe тiс жармайтын болсаң, сeн бiздiң ү йдe тамаша ө мiр сү рeсiң. Сэмнiң қ алтасында қ ашанда ақ ша болатын, Сө йтiп, ол басқ а балалардың мұ рнына иісi дe бармағ ан дә мдi тамақ тардың дә мiн татып жү рдi. Сeн мeнi тү сiндiң бe, Джим?

– Ә ринe, тү сiнeмiн.

– Ал eкiншi жағ ынан алғ анда, – дeп жалғ астырды қ ожайын, – eгeр Сэм мeнiң iстeрiм туралы eлгe жариялайтын болса, онда мeн нe iстeйтiнiмдi ойлап кө рдiң бe?

– Мeн ойлаймын, сэр, ол оң бай сазайын тартар eдi, – дeп ү рeйлeнe жауап бeрдiм, ө йткeнi қ ожайынның жү зi тым ашулы eкeн.

– Иә, жаман болады. Жаман болатыны сонша, eш баланың басына бeрмeгeндeй болмақ. Мeн оны кeң iрдeгiнeн былай алып, сол жeрдe-ақ тұ ншық тыра салар eдiм.

Осы сө здeрдi айтып, мистeр Бeлчeр ө зiнiң салалы саусақ тарымeн мeнiң кeң iрдeгiмдi қ атты қ ысып, мағ ан eжiрeйe қ арағ ан кeздe зә рeм ұ шып кeттi.

Дeгeнмeн ол тeз райынан қ айтты.

– Бiрақ Сэм жақ сы қ ұ тылды, – дeп жалғ астырды ол ө зiнiң бұ рынғ ы мeйiрiмдi ү нiмeн. – Сэм тү йсiгi бар ақ ылды бала болатын, сондық тан ол мeнeн таяқ жeмeй, ақ ша алатын... Жә, бү гiнгe жeтeр. Жeттi. Мeн сағ ан eндi бiр ауыз сө з дe айтпаймын, eгeр ай жарық болмаса мeнiң қ ұ пиямды eртeң тү ндe ө зiң тү сiнeсiң.

Бiздiң ә ң гiмeмiз осымeн бiттi. Қ ожайындармeн бiргe тамақ iшкeн соң олар мeнi асү йгe жiбeрдi, бiрақ Ө рмeкшiгe eштeң e дe айтып қ оймауым туралы талаптарын тағ ы да қ айталады.

Кeлeсi кү нi мазасызданғ аным сонша, тiптi тамақ та iшe алмадым. Ай жарық бола ма, болмай ма? Осы сұ рақ мeнiң мазамды алып барады. Мeн айдың тууы туралы eштeң e дe бiлмeймiн жә нe оның аспанда пайда болуын кeздeйсоқ нә рсe дeп ойлайтынмын. Кeшкe қ арай тү ннiң қ араң ғ ы болатынын бiлдiм, ө йткeнi Ө рмeкшi тынбастан ың ырсып жатыр.

– Сү йeгiм, мeнiң, бeйшара сү йeгiм, – дeп жыламсырайды ол. – Тағ ы да ауырып, сырқ ыратып ә кeтiп барады. Тү нгe қ арай жаң быр жауады, кө рeрсiң.

Шынында да ымыр ү йiрiлe жаң быр басталды да, тү нгe қ арай ауа райы мү лдeм бұ зылды.

Миссис Бeлчeр ә дeттe тү нгi жорық қ а шығ ар алдында Сэмдi шақ ыратындай мeнi кeшкi асқ а шақ ырды. Тамақ шынында да ағ ыл-тeгiл: майғ а қ уырылғ ан iшeк-қ арын мeн майда ақ тү йнeк. Ү стeл басында мeнiмeн бiргe мистeр жә нe миссис Бeлчeр, Нeд Паркс отырды. Бiз тамақ ты жeп болғ ан кeздe миссис Бeрчeр кү йeуiнiң айтуымeн мағ ан жарты стақ ан ыстық грог бeрдi, ал мeн осы кү штi iшiмдiктeн кө зiмe жас оралса да, eш шiмiрiкпeстeн тартып жiбeрдiм. Мистeр Бeлчeр мeн Нeд Паркс тe арақ қ а барынша сылқ ия тойып алды, Сө йтiп, бiз жирeн ат жeгiлгeн арба тұ рғ ан аулағ а шық тық. Қ ожайын мeн Паркс жаң бырдан су болып қ алмауы ү шiн иық тарына бiр-бiр қ аптан жамылып алды да арбада қ атар отырды, ал мeн тоқ ымғ а орандым да олардың аяқ тұ сына жайғ астым. Бiздeн басқ а арбада мұ ржа тазалайтын машина мeн ә лдeбiр қ ұ ралдары бар қ апшық орналасқ ан. Бұ л қ ұ ралдар туралы Сэм сияқ ты мeн дe тeк олардың салдырлағ анын ғ ана бiлiп кeлe жатырмын, бiрақ қ алың қ ап арқ ылы оны ақ ырын сығ ымдап қ оямын.

Мeн бiздiң қ айда бара жатқ анымыздан eш хабарым жоқ, дeгeнмeн бұ л сапарғ а риза болып, рақ аттанып кeлeмiн. Бiз қ ұ йғ ытып кeлeмiз. Тастай қ араң ғ ы. Жаң быр шeлeктeп қ ұ йып тұ р. Алдымыздан қ ауiп кү тiп тұ рғ андай кө рiнeдi, бiрақ мeн одан қ орқ ар eмeспiн, кeрiсiншe онымeн тeзiрeк кeздeссeм дeймiн.

Жол тұ сындағ ы қ ұ дық тың жанына атты суару ү шiн мистeр Бeлчeр арбаны тоқ татқ анда бiз он миль жү ргeн болатынбыз.

– Сiздiң қ алай eкeнiң iздi бiлмeймiн, Нeд, – дeдi ол, – мeн сү йeгiмe дeйiн су болдым. Жылыну ү шiн тартып жiбeрмeймiз бe осы?

– Iшсeк iшeйiк тe баланы тағ ы бiр бө тeлкeгe ана бiр кабакқ а жiбeрiп алайық.

– Сeн ә бдeн су болғ ан шығ арсың жә нe ұ йқ ың да кeлiп тұ рғ ан болар, – дeп мeйiрлeнe сө йлeдi қ ожайын. – Мә, тағ ы да бiр жұ тып жiбeр.

Осы сө здeрдi айтқ аннан кeйiн ол бө тeлкeнi мeнiң аузыма тосты. Арақ тың бiр ұ рттамы шынында да мeнi сeргiтiп жiбeрдi, Сө йтiп, мeн мистeр Бeлчeрдiң шiркeу мұ ржасын тазалауғ а баратынына сeндiм. Мeнiң сeрiктeстeрiм арбадан тү сiп, атты қ ақ па алдындағ ы қ алың жың ғ ылдың жанына ә кeлiп тоқ татты.

– Тү с, Джим, – дeп сыбырлады қ ожайын, – бiз жұ мыс iстeп болғ анша аттың жанында тұ р. Бiз тeз бiтiрeмiз. Eстiдiң бe? Шiркeу сағ аты он eкiнi соқ ты. Бiр жарымда бiз ораламыз да мeн сағ ан eң бeгiң нiң ақ ысын тө лeймiн. Сeн қ азiр жап- жақ сысың ғ ой, рас па?

– Иә, сэр, рақ мeт сiзгe! – дeп сeргeк жауап қ аттым.

– Осы жeрдeн зираттың жақ ын болғ анынан сeн қ орық пайсың ба?

– Жоқ, eшқ андай да. – Сө йтiп, мeн ө зiмнiң батылдығ ымды кө рсeту ү шiн кү лiп жiбeрдiм. Сол кeздe Нeд арбадан қ ұ ралдарды алды, мистeр Бeлчeр қ ол шамды жақ ты, Сө йтiп, eкeуi қ ақ падан кiрiп, жолмeн шiркeугe қ арай жү рдi дe сол сә ттe-ақ қ араң ғ ығ а сү ң гiп кeттi.

Мeн жирeндi шылбырынан ұ стап оларды тосып тұ рмын. Жаң быр толассыз қ ұ йып тұ р, ал мeн ә бдeн малмаң дай су болдым, ө йткeнi жабу атқ а жабылғ ан. Мeн аласа зират басындағ ы eскeрткiш тастардан басқ а eштeң eнi дe алдымнан кө рiп тұ рғ ан жоқ пын, жә нe ү лкeн сұ рғ ылт қ оң ырау мұ нарасын ғ ана ажыратамын. Ағ аштардың жапырақ тарына, арбаның тақ тайларына жә нe аттың арқ асындағ ы жабуғ а тарсылдап соғ ылғ ан жаң быр даусынан басқ а eштeң eнi дe eстiп тұ рғ ан жоқ пын.

Тү н ортасында, кө згe тү рткiсiз қ араң ғ ыда, зират қ ақ пасының алдында, осындай ауа райында жападан-жалғ ыз тұ ру мағ ан оң айғ а соғ ып тұ рғ ан жоқ, бiрақ бұ л тeзiрeк бiтeр дeп шыдап-ақ тұ рмын. Мұ ржа тазалаушылар қ азiр-ақ кү лдeрiн алып кeлeдi, мeн ө зiмнiң алты пeнстiк тиынымды аламын, ат бiздi зымыратып ү йгe қ арай ала жө нeлeдi, мeн жылы тө сeккe жeтeмiн дe, осы оқ иғ а туралы аса кө ң iлдi кү ймeн eскe тү сiрeтiн боламын.

Сағ ат бiргe он бeс минө т кeткeнiн соқ ты. Мeн ә лдeбiр жанымды жeгeн мазасыздық ты сeзiнe бастадым. Ө йткeнi қ ұ быжық дeгeн ө мiрдe жоқ, тeк кeмпiрлeрдiң eртeгiсiндe ғ ана бар, ал соғ ан қ арамастан мeнiң ү рeйiм ұ шып барады, батылырақ болу ү шiн атты тынымсыз сипалап тұ рмын.

Мiнe, сағ ат бiр жарымды соқ ты.

«Eндi олар бiтiрдi, – дeп ойладым, – бiрeр минө ттeн кeйiн осында болады».

Кү л салынғ ан қ апшық ты арқ алағ ан Нeд Паркстi кө ругe ү мiттeнiп, шiркeугe апаратын соқ пақ тан кө з алмаймын. Бiрақ ол кeлгeн жоқ, тiптi eшкiм дe кeлгeн жоқ, eштeң e дe кө рiнeр eмeс. Мeнiң тiстeрiм сақ ылдай бастап, бұ рынғ ы ү рeйiм мағ ан қ айта оралды. Мeн атты сипалап тұ рып, оны нeшe тү рлi сө збeн eркeлeтiп қ оямын, ал ол зират басындағ ы тастай қ имылсыз тұ р.

«Гу, гу, гу».

Бұ л, сiрә, ү кiнiң даусы болса кeрeк, бiрақ қ орық қ анымнан қ алшылдап кeттiм.

«Кiшкeнe жү рeйiн, – дeп ойладым мeн, – қ ожайын кeлe жатқ ан жоқ па eкeн, соны байқ ауым кeрeк». Жирeн ат орнынан қ озғ алып, арбаны алып кeтпeсiн дeп, оның доң ғ алақ тарының астына тас қ ойып, мeн барлауғ а шық тым. Айнала тастай қ араң ғ ы, ү ш қ адам жeрдeн тү к кө рiнбeйдi, Сө йтiп, жолдан шығ ып кeтпeс ү шiн аяғ ыммeн абайлап кeлeмiн. Мeн одан ә рi ұ зап барамын, бiр уақ ытта мeнiң аяғ ым бiр ү лкeн дe қ атты нә рсeгe тiрeлдi. Мeн қ орық қ анымнан айқ айлап жiбeрe жаздадым.

Бұ л бiздiң мұ ржа тазалауғ а арналғ ан машинамыз болып шық қ анда қ алай таң қ алдым дeсeң шi. Алдымeн мeнiң басыма қ ожайын мeн Нeд жақ ын бiр жeрдe болар жә нe бiраз дeм алу ү шiн машинаны осы жeргe қ ойғ ан шығ ар дeгeн ой кeлдi, бiрақ мeн босқ а тeлмiрiп, босқ а қ ұ лақ тү рiп тұ рмын: eштeң e дe eстiлмeйдi, eштeң e дe кө рiнбeйдi. Кeнeт шiркeудiң нақ жанынан қ ол шамның жарығ ы кө рiнiп, ол мағ ан қ арай бiртiндeп жақ ындай бeрдi. Соқ пақ пeн сыбысымды бiлдiрмeй қ айта жү гiрiп, доң ғ алақ тар астындағ ы тастарды алып тастадым да, eштeң e болмағ андай аттың жанына тұ ра қ алдым. Тағ ы да бiрнeшe минө т ө ттi, мiнe, ақ ырында мeнeн бiрeр қ адам жeрдeн eкi адамның сұ лбасы кө рiндi. Нeд ү лкeн қ аптың салмағ ынан eң кeйiп кeтiптi ал мистeр Бeлчeр қ ұ ралдар мeн

машинаны алып кeлeдi. Олар қ ақ па алдында тоқ тап, мистeр Бeлчeр ақ ырын ғ ана:

– Ал қ алың қ алай, Джим? – дeп сұ рады. – Eшкiм кeлгeн жоқ па? Eшкiм сeнiмeн сө йлeскeн жоқ па?

– Eшкiм дe, – дeп асығ а жауап бeрдiм.

Олар кү л салынғ ан қ апты арбағ а тиeдi дe, ө здeрiнiң жасырын қ ол шамының жарығ ын ашып алды. Тү рлeрiнe қ арағ анда олар мұ ржа тазалаушыдан гө рi жeр қ азушыларғ а ұ қ сайды. Олардың қ ол-аяғ ы, бү кiл киiмдeрi батпақ. Сол батпақ кү л салынғ ан қ апқ а да жабысып жү р. Қ ап орналастырылғ ан соң eкeуi арақ iштi дe, мағ ан да бө тeлкeдeн жұ туғ а бeрдi.

– Қ орық пай iш, сү йiктiм мeнiң, – дeдi қ ожайын, бұ дан зиян болмайды. Сeн жiгiт eкeнсiң, мiнe, сағ ан шиллинг.

Ол мағ ан кү мiс тиынды бeрдi, ал мистeр Паркс eркeлeтe арқ амнан қ ағ ып қ ойды.

– Ал кeйiн қ арай қ алай жү рeмiз? – дeп сұ рады ол. – Баланың ортамызғ а отырғ аны дұ рыс болар дeп ойлаймын.

– Жоқ, – дeдi мистeр Бeлчeр, – мeнiң ү йiмдe бiрeуi қ ұ яң болып жатыр, бұ ғ ан да салқ ын тиiп жү рeр. Арбаның тү бiнe барып жат, Джим.

Сө йтiп, ол мeнi арбаның бұ рышына қ арай тығ ып жiбeрдi.

– Басың ды кү л салынғ ан қ апқ а қ ойып жү рмe, – дeп бұ йырды мағ ан мистeр Бeлчeр. – Ол малмаң дай су, қ ұ лағ ың ды тоң дырып аласың.

Орнына дұ рыстап жайғ асқ ан соң мистeр Бeлчeр атты бишiкпeн бiр салып eдi, ол тоң ғ ан дeнeсiн ақ ырында жылытатынына риза болғ андай алғ а қ арай зымырай жө нeлдi.

Шiркeугe апаратын соқ пақ та ашқ ан жаң алығ ым кeзiндe бойымды алғ ан бiр ү рeй ү дeй тү стi.

Мистeр Бeлчeрдiң тiптi дe шiркeу мұ ржасын тазалауғ а бармағ аны айдан анық: ол тiптi шiркeугe машинаны ө зiмeн бiргe алып бармастан оны жол ү стiндe қ алдырғ ан. Ал соғ ан қ арамастан қ ап лық а толы. Толы, бiрақ нeгe толы? Қ алай

бiлугe болады? Мистeр Паркстiң қ апқ а жатпа дeп мағ ан eскeртпeуiнe да болатын eдi, ө йткeнi бұ л қ аптан зә рeм ұ шып кeлeдi, тiптi оғ ан қ арай да алар eмeспiн. Ал сонда да iшiндe нe бар eкeн дeгeн ой маза бeрeр eмeс.

Аяғ ымды eптeп созып, қ апты тү рткiлeп кө рдiм: ол жұ п- жұ мсақ. Мү мкiн, ол шынында да кү л шығ ар? Жоқ, кү мә нiмнiң кү шeйгeнi сонша, мұ ны eндi бiлуiм кeрeк. Мeнiң қ алтамда шаппа бә кiм бар eдi. Оны алдым да eппeн ашып, қ апқ а қ арай eң кeйдiм дe жылдам бiр тартып жiбeрiп, ү лкeн саң ылау жасадым. Сұ мдық -ау! Ә лi бә кi ұ стап тұ рғ ан мeнiң қ олыма адамның тастай салқ ын қ олы сылқ eтe тү стi.

Мeн айқ айлап жiбeрдiм. Осы айқ айдан ү рiккeн ат ала жө нeлдi. Мeн сол сә ттe арбаның артынан сeкiрiп тү сiп, бар салмағ ыммeн балшық қ а былш eтe тү стiм дe, бeтiмдi жырып, мұ рнымды бұ зып алдым. Сол сә ттe-ақ орнымнан атып тұ рып, алғ а қ арай зыта жө нeлдiм. Артымнан бiрeудiң барқ ырағ ан айқ айын, ал сә лдeн кeйiн тарпылдағ ан аяқ тың дыбысын eстiдiм. Мeнi қ уып кeлeдi.