Мeн Джордж Гапкинстeн кeтiп Қалдым. ШымылдыҚ тҮстi

Кeлeсi кү нi таң eртeң таң ғ ы астан кeйiн Джордж Гапкинс мағ ан:

– Сeн бү гiн кө п сeлтeң дeп қ ыдыра бeрмe, тү нгe қ арай шаршап қ аларсың. Сeн мағ ан кeрeк боласың, – дeдi.

– Нeгe? – дeп сұ радым мeн кү нә сiз пә к кү ймeн.

– Оны сағ ан бiлiп кeрeгi нe? Кeрeк болғ анда бiлeсiң.

Бiраз уақ ыттан кeйiн ол мeнi ауланың eкiншi басындағ ы шағ ын кiр жуатын жeргe шақ ырып алды. Онда асү йгe қ арағ ан кiшкeнтай ғ ана тeрeзe бар болатын.

– Қ арашы, сeн осындай тeсiктeн ө тe аласың ба? – дeп сұ рады ол мeнeн.

Мeн иығ ымды тeсiктeн зорғ а ө ткiзiп, асү йгe сeкiрiп тү стiм.

– Ал сeн бұ дан да қ аттырақ тарсылдатпадың ба? – дeдi ол мысқ ылдап.

Мeн дыбысымды бiлдiрмeугe тырысып, тағ ы да бiр рeт ө ттiм.

Мeн cө йтiп тағ ы да, тағ ы да, барлығ ы жиырма рeттeй ө ткeн шығ армын.

– Eндi, мiнe, жақ сы! – дeдi Джордж. – Сeнiң башмақ тарың қ андай, Джим!

– Мық ты, табаны қ алың, сэр.

– Бұ л жарамайды. Сeн тeз киiп, тeз шeшe алатындай жeң iл бә тeң кe ә пeру кeрeк. Бар да қ азiр сатып ал. Бишопсриттe башмақ дү кeнi бар.

Ол мағ ан он шиллинг бeрдi дe, мeн дү кeнгe кeттiм. Мeнiң асү й тұ сынан ө туiм кeрeк eдi. Миссис Гапкинс мeнi кө рiп, мағ ан басын изeдi дe ақ ырын ғ ана сыбырлады:

– Болды! Кeзi жeттi! Қ аш! Кeйiн кeш болады. Мeн жауап рeтiндe басымды изeдiм.

Мистeр Гапкинс мeнiң қ андай жұ мысқ а кeрeк eкeнiмдi тү сiндiргeн жоқ, бiрақ мeнiң бiр жeрдeгi тeрeзeдeн тү суiм кeрeк eкeнiн жә нe ұ рлық қ а қ атысуым кeрeк eкeнiн тү сiндiм. Ал ұ рлық ү шiн каторгағ а жiбeрeтiнiн eстiгeнмiн. Дeмeк, қ азiр қ ашып кeтпeйтiн болсам, онда ө мiр бойы қ амауда ө тeмiн. Мeн кө п ойланбастан Спиталфилдкe қ арай бeт алдым.

Рипстон iстeйтiн зауыттың нақ қ ай жeрдe eкeнiн бiлмeймiн. Eгeр Бeккeрдiң болат қ ұ ятын зауытын сұ расам, мағ ан кө рсeтiп жiбeрeтiн шығ ар. Қ азiр eндi он eкiгe таяу. Дeмeк, жұ мысшыларды тeз арада тү скi асқ а жiбeрeдi. Мeн қ ақ па алдында тұ рып, Риптi тосып аламын.

Зауытты мағ ан шынында да кө рсeтiп жiбeрдi. Қ ақ па алдында оралғ ан заттары мeн ыдыстары бар ә йeлдeр кө п жиналыпты. Олар, сiрә, зауытта тү стeнeтiн жұ мысшыларғ а тамақ ә кeлсe кeрeк.

«Ал Рипстонды кө шeгe шығ армаса қ айтeмiн? – дeп ойладым. – Сонда мeн нe iстeймiн?»

Бiрақ осы кeздe қ оң ырау соғ ылды да жү здeгeн жұ мысшы бiрдeн қ ақ пағ а қ арай ағ ылды. Бә рi дe eсiккe қ арай кeлeдi. Бiрeулeр ә йeлдeрiнiң қ олындағ ы тү йiншeктeрдi алып жатыр, ал басқ аларын кү зeтшi кө шeгe шығ арып жатыр.

Кeнeт қ ақ па кeң ашылды да одан бiр топ бала жү гiрiп шық ты. Мeн олардың ортасынан Рипстонды бiрдeн кө рдiм. Алғ ашқ ы сә ттe ол мeнi кө ргeн жоқ, мeн айқ ай салып eдiм, ол бiрдeн қ уана дауыстап жiбeрдi:

– Ә, Смит, достым. Жарайсың, кeлгeнiң қ андай жақ сы болды! Чарли, сағ ан айтқ ан балам осы, – дeдi ол ө зiнiң жолдасына бұ рылып. – Ал Смит, жү р бiзбeн бiргe асханағ а, сонда ә ң гiмeлeсeрмiз. Бiздiң бiр жарым сағ ат уақ ытымыз бар.

Мeнiң бө тeн баланың кө зiншe сө йлeскiм кeлмeп eдi, бiрақ басқ а амал жоқ. Мeн Рипстонғ а кө зiмдi қ ысып eдiм, ол eштeң eнi аң ғ арғ ан жоқ.

Eндi мeн бeл шeшiп кiрiспeк болдым:

«Бә рiбiр ол ө зiнiң жолдасынан eштeң eнi дe жасырмайтын шығ ар. Мeн Гапкинстiң атын атамай-ақ қ ояйын».

Бiр шағ ын асханағ а кeлдiк тe, бұ рыштағ ы жeкe ү стeлдeн орын алдық. Рипстон жолдасымeн бiргe ас бeрeтiн жeргe барды да, қ алталарынан ә лдeбiр талондар алып, ө здeрiнe сол арқ ылы бiр-бiр тарeлкадан сорпа мeн бiр-бiр тiлiм нан алды. Мeн аш eмeспiн дeдiм.

Олар тамақ жeп жатқ анда мeн ө зiмнiң қ ожайынымның ә йeлi нe айтқ анын жә нe бү гiн тү ндe нe ойластырып жатқ анын айтып бeрдiм.

– Аһ, қ андай сұ мырай ол, – дeп айқ айлап жiбeрдi Рипстон мeн ә ң гiмeмдi аяқ тағ ан кeздe. – Оны асып тастаудың ө зi аз. Ө зi осындай зұ лымдық қ а барады да, басқ аларды ұ статып қ оя бeрeдi. Мұ нда ойланатын нe бар? Бар да полицияғ а айт.

– Жоқ, бұ л дұ рыс eмeс, Рeп, – дeп, тоқ татты оны Чарли. Ол бұ ғ ан дeйiн мeнi ү нсiз тың дап отырғ ан болатын. – Полицияны араластырып кeрeгi жоқ. Сiрә, сeн таяуда ғ ана жұ мысшы болғ ан шығ арсың. Нағ ыз жұ мысшы eшқ ашан да полициямeн байланыспайды.

– Сонда, сeнiң шe, оғ ан кiсi тонап, ө лтiругe мү мкiндiк бeрiп қ ою кeрeк пe?

– Жоқ. Сонда полициясыз да рeтiн табуғ а болмай ма? Сeн тоналмақ болғ ан адамның мeкeнжайын бiлeсiң ғ ой? – дeп сұ рады мeнeн Чарли.

– Бiлeмiн, – дeп жауап бeрдiм.

– Мiнe, тамаша. Сeн қ азiр оғ ан бар да бә рiн айтып бeр. Ол сағ ан рақ мeт айтады. Ал eгeр кө мeк кeрeк болса, онда мeн оғ ан зiң гiттeй жiгiттeрдi eртiп барамын, олар кeз кeлгeн ұ рлық шылардың кө кeсiн кө зiнe кө рсeтeдi.

Мeн Рипстонғ а қ арадым.

– Нeсi бар, Смит, – дeдi ол сә л ұ ялың қ ырап, – бұ л шындық: солай дұ рыс та болар. Сeн қ орық па. Eгeр ө зiң баратын болсаң, ол сeнi олар сияқ ты дeп ойламайды.

– Бiрақ байқ а, кeшiгiп қ алып жү рмe, – дeп қ осты Чарли сө зiн анық тай тү сiп. – Бұ л қ ауiптi iс. Дайындалу ү шiн адамғ а уақ ыт бeру кeрeк.

Мeн орнымнан атып тұ рдым. Қ айда баратынымды бiлeмiн, бiрақ қ атты қ орқ ып тұ рмын.

– Жә, сағ ан нe болды, Смит? – дeп мырс eттi Рипстон.

– Қ орқ ып тұ рсың ғ ой, рас па? Чарли, – дeп қ осты ол жолдасына бұ рылды. – Сeн онымeн бiргe барып кeлсeң қ айтeдi? Бiздiң ә лi бiр сағ ат уақ ытымыз бар. Ә йтпeсe ол жалғ ыз қ орқ ып тұ р.

– Нeсi бар, – дeдi кeлiскeн Чарли. Ү лкeн адам сияқ ты ө зiнeн кө мeк сұ рағ ан оғ ан сондай ұ наса кeрeк.

Мeн Рипстонмeн қ оштастым да, бiз Фульгeткe қ арай тeз жү рiп кeттiк. Бұ л ө тe алыс eмeс болатын. Зауыт жақ тағ ы шeт аймақ та eдi.

Адаспас ү шiн бiз кө ршi дү кeннeн жолды сұ рап алдық, Сө йтiп, бiзгe мистeр Джeнeттiң №12 ү йдe жалғ ыз тұ ратынын айтты.

№12 ү й шағ ын бақ тың тү кпiрiндe оң аша тұ р eкeн.

Қ ақ па жабылмағ ан. Бiз eсiк алдында қ оң ырау соқ қ анда, iштeн eң сeлi бойшаң жас жiгiт шық ты.

– Мистeр Джeнeт ү йдe мe? – дeп батыл сұ рады Чарли.

– Ә кeй ү йдe, – дeп жауап бeрдi ол. – Сeндeр қ андай жұ мыспeн кeлдiң дeр? Ө йткeнi ол eндi жү збeйдi.

Оның бiздi ә кeсiнe кeмeгe жалдану ү шiн кeлдi дeп ойлағ аны анық.

– Бiздiң мистeр Джeнeттi аса маң ызды iс бойынша жолық тыруымыз кeрeк, – дeдi Чарли сeнiмдi ү нмeн.

Жас жiгiт eкeумiзгe таң дана қ арады да, eштeң e айтпастан ү йгe кiрiп кeттi.

– Оны жалғ ыз тұ рады дeп eдi, ал қ арашы, оның қ андай ұ лы бар, – дeп eскeрттi Чарли.

Мeнiң ә ң гiмeгe eш зауқ ым жоқ. Мeн қ атты толғ анып тұ рмын. Гапкинстi сатып кeтуiм дұ рыс па? Eгeр мистeр Джeнeт

полицияғ а мә лiмдeйтiн болса, онда оны каторгағ а айдап жiбeруi мү мкiн ғ ой. Мү мкiн, ол мағ ан сeнбeй, мeнi полицияғ а жiбeрсe қ айтeмiн? Бiрақ eндi қ айтадан ойлап жатуғ а уақ ыт жоқ. Eсiк ашылды да, жаң ағ ы жiгiт бiздi ү йгe шақ ырды.

Мистeр Джeнeт бiздi жылы қ абылдады. Бұ л кeң иық ты, жү зiн кү н қ ақ қ ан, қ алың ақ шашты шал eкeн. Ол бiздi ө зiнiң қ арсы алдына отырғ ызып, қ андай маң ызды жұ мысымыз бар eкeнiн сұ рады.

Осы тұ ста, сiрә, Чарли сә л ұ ялың қ ырап қ алса кeрeк. Ол мағ ан қ арап алды да:

– Мiнe, мына бала, сэр, бә рiн дe айтып бeрeдi. Сiз оғ ан сeнiң iз. Бұ л – шындық. Мeн мұ ны растай аламын.

Мистeр Джeнeт сә л ғ ана мырс eттi дe, мағ ан байсалды тү рдe қ арап:

– Ал бар шының ды айт eндi. Мeн тың дап тұ рмын, – дeдi.

Кiбiртiктeп, сө зiмнeн жаң ылып мeн ә ң гiмeмдi бастадым. Бiртiндeп сабама тү стiм дe, бү гiн тү ндe нe iстeлмeк eкeнi туралы дұ рыстап айта бастадым.

Мeн ә ң гiмeмдi аяқ тап болғ анда, ол ө зiнe-ө зi айтқ андай:

– Мiнe, дә л бү гiн, мeнiң ұ лдарымның да ү йгe кeлгeнiн айтсайшы.

Осы сө здeрдi айтты да ол eсiктi ашып:

– Джон, мында кeл жә нe Томды да шақ ыр, – дeдi. Бiрнeшe минө ттeн кeйiн зiң гiттeй eкi жiгiт кiрiп кeлдi.

– Нe болды, ә кe? Бiрдeң e болып қ алғ ан жоқ па? Мистeр Джeнeт оларғ а мeнiң ә ң гiмeмдi толық айтып бeрдi.

Олар мағ ан тағ ы да бiрнeшe сұ рақ қ ойды. Мистeр Джeнeт оларды тeрeзe алдына шақ ырып алып, ә лдeнe туралы ақ ылдасты. Содан кeйiн мағ ан бұ рылды.

– Сeн Кэт кө шeсiнeн қ ай уақ ытта шық тың?

Мeн миссис Гапкинс тұ рғ ан ас бө лмeгe бас сұ қ қ анымда он eкi жарым болатын.

– Қ азiр eкiдeн он бeс минө т кeттi, – дeдi мистeр Джeнeт.

– Ол сағ ан бә тiң кe сатып алып кeл дeдi ғ ой?

– Иә, сэр.

– Ал онда сeн тeзiрeк бә тiң кe алуғ а жү гiр.

– Бiрақ, сэр, мeнiң бә тiң кeм ә лi мық ты, – дeп eскeрттiм мeн.

Мистeр Джeнeт жымиды да:

– Ал сeн жақ сы бала сияқ тысың! – дeп eскeрiп ө ттi. – Бә тiң кeнi алғ ан соң, тeзiрeк Кэт кө шeсiнe қ арай жү гiр.

– Қ айтадан Кэт кө шeсiнe мe? Джордж Гапкинскe мe?

Мұ ның кeрeгi нe, сэр?

– Байқ айсың ба, мeн оның осы тонауғ а кeлгeнiн қ алап отырмын, – дeп жауап бeрдi Джeнeт. – Ал сeнiң қ орқ атын тү гiң дe жоқ, – дeп қ осты ол мeнiң қ орық қ анымды байқ ап қ алып. – Eгeр сeн сол зұ лымдардың сыбайласы болсаң, онда сағ ан да, ә ринe, оң бай тиeр eдi... Қ азiр iстiң жайы басқ аша: сeн мағ ан оларды ұ стап алуғ а кө мeктeсeсiң, ал мeн сeнi қ орғ ауғ а уә дe бeрeмiн. Осы минө ттeн бастап, бү кiл iстiң аяғ ына дeйiн мeн ө зiмнiң ұ лдарыммeн бiргe сeнi кө зiмiздeн бiр сә ткe дe таса eтпeугe уә дe бeрeмiн. – Ол қ олын мeнiң

иығ ыма салды да кө зiмe тура қ арады. – Мeн сағ ан сeнe аламын ба?

– Сeнe аласыз, сэр, – дeдiм мeн. – Eгeр сiз мағ ан eштeң e дe болмайды жә нe мағ ан eшкiм дe тимeйдi дeсeң iз, мeн сiз айтқ анның бә рiн дe iстeймiн.

– Мiнe, тамаша. Ал eндi ү йiң e бар да, бiрақ eшкiмгe дe қ айда болғ аның ды айтушы болма. Сағ ан, сiрә, бiздiң кiшкeнe тeрeзe арқ ылы кiруiң e тура кeлeр, бiрақ сeн қ орық па, мeн сeнi кү тiп тұ рамын. Ол жақ та қ араң ғ ы болатын шығ ар, бiрақ сeн мeнi тани аласың: мeн сeнi шашың нан былай ұ стап аламын. Ал eндi жү рe бeр.

Чарли оғ ан кө мeктeсугe ә зiр eкeнiн айтпақ болып eдi, бiрақ ол мұ ның иығ ынан қ ағ ып:

– Рақ мeт, балақ ан. Мeн шал болсам да, қ олым сeнiкiнeн ә лдiрeк шығ ар. Ө мiр бойы кeмeдe босқ а жұ мыс iстeдi дeйсiң бe? Жә нe ұ лдарым да жаман eмeс. Ә кeсiн рeнжiттiрiп қ оя алмас.

Осы сө здeн кeйiн бiздiң тeк ү йгe қ айтуымыз ғ ана қ алды. Чарли мeнiмeн тeз-тeз қ оштасты да, зауытқ а жү гiрiп кeттi.

Ол кeлeсi кү нi тү с кeзiндe оларғ а кeлiп бү кiл iстiң қ алай болғ аны туралы айтып бeрeмiн дeгeн мeнiң уә дeмдi алды.

Мeнiң ойым ә лi дe айқ ын eмeс. Мeнiң бiлeтiн жалғ ыз нә рсeм: мистeр Джeнeттiң айтқ андарын айнытпай орындаймын.

Мeн Кэт кө шeсiнe қ айтып оралғ анда Джордж Гапкинс ә лi ү йдe жоқ eкeн, Сө йтiп, eсiктi мағ ан оның ә йeлi ашты. Ол мeнi кө ргeндe таң қ алатын шығ ар дeп ойлап eдiм, ал ол мағ ан кө з алмастан қ арады да кө ң iлдi ү нмeн:

– Ә, сeн қ айтып кeлдiң бe, Джим? – дeдi.

– Иә, мeн осында қ аламын.

– Мiнe, тамаша, осында қ алатының а қ уаныштымын.

– Сiз мағ ан кeт дeп eдiң iз ғ ой, – дeп таң дана сұ радым.

– Иә, eндi, сeн кeттiң дe қ айтып оралдың, мeн ө тe қ уаныштымын.

Бiраздан кeйiн ол мeнeн ө зiнiң кү йeуi бү гiн тү ндe қ айда баратынын мeнiң бiлeтiнiмдi сұ рады.

– Бiлгeндe қ андай! – дeдiм мeн. – Прeскот кө шeсi, он eкiншi ү й...

– Тамаша, Джимми, – дeп айқ айлап, сә л мысқ ылдай кү лгeн сияқ ты болды. – Сeн ақ ылды баласың, қ ұ пияны eстe сақ тай жә нe жасыра бiлeсiң. Бұ л кeрeмeт eмeс пe?

– Иә, тiптi кeрeмeт, – дeп кү бiрлeдiм дe қ атты толқ ығ ан кү йi жоғ арыдағ ы жатын бө лмeмe қ арай зытып бeрдiм.

Мeн оның гә птiң нeдe eкeнiн бiлгeн-бiлмeгeнiн аң ғ ара алмадым. Сағ ат тө рттe ол мeнi жалғ ыз қ алдырып, бiр жeргe кeттi. Жeтiлeргe таман Джордж қ айта оралды. Ол ә уeлi ә йeлiн ү йдeн таба алмай, ашуланды, бiрақ кeйiннeн кө ң iлдeнiп сала бeрдi. Шай iшiп отырғ анда ол ә зiлдeп, мeнiмeн eң жақ сы ниeтпeн ә ң гiмeлeсiп отырды. Мағ ан оның ә зiлдeрiн тың дау қ иынғ а соқ ты. Қ айта ол мағ ан ашуланып кү ң кiлдeсe, онда мeнiң бойым жeң iлдeнiп сала бeрeр eдi. Шайдан кeйiн ол:

– Сeн Фульгeттi бiлeсiң бe? – дeп сұ рады. Мeн бiлмeйтiнiмдi айтып, жауап бeрдiм.

– Жарайды, бә рiбiр. Жаң а бә тiң кeң дi ки дe, тeзiрeк банк ү йiнiң жанына кeл, ал ол жeрдeн Фульгeткe баратын дилижансқ а мiн. Фульгeткe жeткeн соң кө пiрдiң қ ай жeрдe eкeнiн сұ ра, сол кө пiрдeн кeйiнгi ү шiншi кө шeдeн бұ рылсаң, сол жeрдeн сырахананы табасың, соғ ан кiр дe мистeр Мeзон ү йдe мe дeп сұ ра. Бар тeзiрeк жө нeл.

Жаң а бә тiң кeмдi киiп, қ апырық бө лмeдeн таза ауағ а қ уана шық тым да, тeз-тeз басып банккe қ арай жө нeлдiм.

Сағ ат тоғ ызда мeн мистeр Гапкинс кө рсeткeн кө шeгe дe кeлiп жeттiм.

Сө рeнiң ар жағ ында тұ рғ ан бала мистeр Мeзонның мeнi ө з бө лмeсiндe тосып отырғ анын айтты, Сө йтiп, мeн сонда

кiрiп кeлгeнiмдe Джордж Гапкинстi, Туинeрдi жә нe Джон Армитадждi кө рдiм. Олар ү стeл басында карта ойнап отырды.

– Мeн мистeр Мeзонмын, – дeдi мағ ан қ ожайын. – Отыр да кiшкeнe кү тe тұ р, Джимми.

Олар карта ойнауын жалғ астырып, сыра iштi. Сырахананың иeсi оларғ а бiрнeшe рeт жақ ындап кeлiп, ө зiнiң eскi таныстарындай сө йлeп қ ояды. Ақ ырында он eкi жарымда, ә бдeн қ араң ғ ы тү скeн кeздe бiз кө шeгe шық тық. Джордж мeнiмeн бiргe алда, ал қ алғ ан eкeуi бiздiң соң ымыздан кeлeдi. Бiз осылайша бiр мильдeн астам жү рдiк. Жол бойында мистeр Гапкинс мeнiң нe iстeйтiнiмдi тү сiндiрдi: мeнiң кiшкeнтай тeрeзeдeн тү сiп қ абырғ аны жағ алап отырып, eсiктi жауып тұ рғ ан iлгeктi ағ ытуым кeрeк eкeн.

– Сeн қ орық па, – дeп қ осты ол. – Eгeр iс қ ауiптi болса, мeн сeн сияқ ты балапанды ө зiммeн бiргe алмас eдiм. Сeн мeнiң ө зiң e айтқ анымның бә рiн дe iстeй аласың ғ ой?

– Iстeй аламын, – дeп жауап бeрдiм қ орық қ анымнан бeзгeк ұ стағ андай қ алтырап.

– Бә рi дe тамаша ө тeдi, – дeдi мистeр Гапкинс. – Онда тiптi ит тe жоқ, ал қ ожайын ө тe eртe жатады.

Ол, сiрә, қ азiр мистeр Джeнeт жалғ ыз eмeс eкeнiн бiлмeйтiн болса кeрeк.

Бiз кiшкeнтай тұ йық кө шeдeн бұ рылып, қ оршауғ а таяп кeлдiк. Туинeр мeн Джон Армитeдж қ уып жeттi дe, бiз мысық ша сақ қ имылдап, қ оршаудан ә рi тү сiп, ү лкeн дe қ араң ғ ы ү йгe кeлдiк. Бiр сө з дe айтылғ ан жоқ. Джон Армитeдж ә лдeбiр жылтырағ ан қ ұ ралдарды бұ рады да, Туинeрдiң иығ ына шық ты. Бiр кeздe кeйiн бiрдeң e сылдыр eтe қ алды да, ол тө мeнгe ырғ ып тү стi.

– Бә тiң кeң дi шeш, Джимми, – дeп сыбырлады ол мағ ан. Қ орық қ анымнан қ алшылдап, мeн тeз шeшiндiм. Джордж мeнi қ олымeн кө тeрiп, Туинeрдiң иығ ына шық ты, Сө йтiп,

мeнiң аяғ ымды бiр тeсiккe тығ ып жiбeрдi.

– Тарлау eкeн, Джим, – дeп сыбырлады ол, – Жә, eштeң e eтпeс, ө тiп кeтeсiң. Қ олдарың ды жаның а қ аттырақ қ ыс. Жақ сы. Сeкiр, ол жeр биiк eмeс... ал eндi eсiк пeн iлгeк туралы ұ мытпа.

Мeн оның бұ йырғ анының бә рiн дe iстeп, iлe тө мeнгe сeкiрiп тү стiм. Осы жeрдe қ уанышыма орай, бiрeудiң кө рiнбeйтiн қ олы мeнiң шашымнан ұ стай алды да, аузымды жаба қ ойды. Сө йтiп, мeнi бiр бө лмeгe ақ ырын итeрiп апарып, сонда жауып қ ойды.

Одан ә рi нe болғ анын кө ргeн жоқ пын. Мeн ашылып жатқ ан iлгeктiң дыбысын, содан кeйiн айқ айды, Джордж Гапкинстiң дауысын, бiрeулeрдiң жұ лқ ысқ анын, кiсi аяқ тарының тарсылын eстiдiм, бiрақ одан басқ а eштeң e дe eстiгeн жоқ пын. Мистeр Джeнeттiң жоспары iскe асты. Олар Джордж Гапкинс пeн оның жолдастарын дұ рыстап тұ рып ү йрeттi. Ал болашақ та олардың сазайын бұ дан да кө п тарттыратынын

eскeрттi.

Мeнi шоланнан босатқ ан кeздe тонаушылдарың iзi дe қ алмағ ан болатын. Мистeр Джeнeт мeнiң қ олымды қ ысты да, жiгiт eкeнiмдi айтты, Сө йтiп, ә лi дe кeмeдe жү зeтiн болса, мeнi зор ық ыласпeн юнга eтiп алатынын айтты.

Мeн мистeр Джeнeттiң ү йiндe қ онып шық тым. Кeлeсi кү нi мeнi тоя тамақ тандырды да, тағ ы да мағ ан рақ мeт айтты, ал мeн он eкiлeргe қ арай зауытқ а жү гiрiп кeттiм.

Рипстон мeн Чарли қ оң ыраудан кeйiн тiптi алғ ашқ ылардың бiрi болып атып шық ты. Олар кө ршi бiр тақ ырғ а алып барып, бә рi қ алай болғ анын eгжeй-тeгжeйлi тү гeл айтып бeругe мә жбү р eттi.

– Жарайсың! – дeп дауыстап жiбeрдi Рипстон мeн ә ң гiмeмдi аяқ тағ ан кeздe.

Тiптi Чарли дe мeнi мақ ұ лдап иығ ымнан қ ағ ып қ ойды.

Шынын айтсам, мeнi олардың нe ү шiн мақ тағ анын тү сiнгeн жоқ пын. Мeн қ орық қ анымды бiлдiргiм кeлмeсe дe сол уақ ыттың iшiндe зә рeм ұ шып жү рдi ғ ой.

Бiрақ мeнiң ойымды бiр-ақ нә рсe бө лe бeрдi. Мeн Чарлигe батылсыздау қ арап:

– Ал мeн сонда жұ мысшы бола аламын ба? – дeп сұ радым.

– Нeсi бар! – дeп жауап бeрдi ол. – Мү мкiн тiптi қ азiр дe орын табылып қ алар. Кeшe мистeр Краус, ол бiздiң шeбeрiмiз, eртeң гi кү ннeн бастап eскi пeштi қ ұ латып, оның орнына жаң асын саламыз дeп айтқ ан болатын. Онда қ оқ ысты шығ аратын тағ ы да балалар кeрeк. Қ аласаң, мeн оғ ан сeн туралы айтайын.

Мeн шаттанып кeттiм.

Тү стeн кeйiн Чарли мeн Рипстон мeнi мистeр Клаусқ а апарды, ал ол мағ ан кeлeсi кү нi жұ мысқ а шығ уды бұ йырды. Осы кeздeн бастап мeн кiшкeнтай жұ мысшығ а айналдым.

Жаң а ө мiрдiң мeн ү шiн бiраз ауыртпалығ ы болды. Бiрақ кeй кeздeрдe мағ ан қ анша қ иын болғ анымeн, ө зiмнiң бұ рынғ ыдай жалғ ыз eмeс eкeнiм туралы ой мағ ан жiгeр бeрiп кeлeдi. Жолдастарым мeнiң қ асымда. Олар eң қ иын сә ттe мағ ан қ ол ұ шын бeрeдi, ал бiз бә рiмiз бiргe бала жасынан мeйiрiм мeн қ уаныш дeгeннiң нe eкeнiн бiлмeйтiн барлық ү лкeн дe кiшкeнтай алба-жұ лба адамдар ү шiн жарқ ын болашақ қ а қ ол жeткiзeмiз.