НилӘрне туган кӨннӘре белӘн котлау.

💸 Как сделать бизнес проще, а карман толще?

Тот, кто работает в сфере услуг, знает — без ведения записи клиентов никуда. Мало того, что нужно видеть свое раписание, но и напоминать клиентам о визитах тоже. Проблема в том, что средняя цена по рынку за такой сервис — 800 руб/мес или почти 15 000 руб за год. И это минимальный функционал. Нашли самый бюджетный и оптимальный вариант: сервис VisitTime.
⚡️ Для новых пользователей первый месяц бесплатно. А далее 290 руб/мес, это в 3 раза дешевле аналогов. За эту цену доступен весь функционал: напоминание о визитах, чаевые, предоплаты, общение с клиентами, переносы записей и так далее.
✅ Уйма гибких настроек, которые помогут вам зарабатывать больше и забыть про чувство «что-то мне нужно было сделать».
Сомневаетесь? нажмите на текст, запустите чат-бота и убедитесь во всем сами!

Моннан... ел элек шушы кө нне син тугансың. Син дө ньяга килеп беренче аваз салгач, сандугачлар сайрап җ ибә ргә н, карлыгачлар, бә йрә м дип белеп, кү ккә кү тә релгә ннә р, парсыз кошлар парланган, болытлар таралган һ ә м кү к йө зе зә п-зә ң гә р тө скә кергә н. Кояш исә җ ир йө зендә иң изге, иң гү зә л затларның берсе – булачак Ана туу шатлыгыннан Җ ир тирә ли елмаеп ә йлә нгә н, аның елмаюыннан Җ ирдә гү зә л гө ллә р ү скә н, җ имешлә р пешкә н, саф сулы чишмә лә р челтерә п ага-ага инешлә ргә кушылган, ү з артларыннан тагын ә ллә никадә рле чишмә -елгаларны ияртеп, диң гезлә ргә, дә рьяларга кадә р барып җ иткә ннә р. Шулай булмыйча, дө ньяга туган һ ә р изге кеше табигатьне яшә ртә, матурландыра, тулыландыра.

Ә син, ә нкә ем, иң изгелә рнең, иң бө еклә рнең, иң сө йкемлелә рнең берсе булып ү скә нсең, җ иткә н кыз булгач, иң баһ адир, иң сабыр, иң батыр, иң кече кү ң елле, ихтирамлы булган бер егетне – безнең ә тиебезне – ү зең ә яр иткә нсең. Һ ә м менә шундый матур парлардан без дө ньяга килгә нбез. Алма агачыннан ерак тө шмә гә н кебек, безгә дә ү зегездә булган барлык матур сыйфатларны биргә нсез.

Бү генге кө ндә без илдә ихтирамлы кешелә р икә нбез, тормышта ү з урыныбызны табып, шушы зур табынга бергә җ ыелганбыз икә н, бу, ә лбә ттә, безнең генә тү гел. ә сезнең дә уң ышыгыз. Сездә н башка без бу дө ньяга килә алмаган булыр идек. Гомумә н, ул чагында без бө тенлә й булмас идек.

Шушы кө нне дө ньяга килгә нең ө чен, ү скә нең ө чен, аннан соң безнең сө екле ә тиебезне ү зең ә яр иткә нең ө чен, безне бар иткә негез ө чен рә хмә т сезгә! Инде без ү сеп, ү зебез ә ти, ү зебез ә ни булгач та, ү з тормышыбызны коргач та, туган ө ебез һ аман ү зенә тарта. Чө нки анда сез бар. Без бу ө йгә тормышның авыр мә шә катьлә реннә н беразга гына булса арыныр ө чен, ял итә р ө чен, вакытлыча гына булса да балачагыбызга кире ә йлә неп кайтыр ө чен җ ыелабыз. Матур итеп куанып каршы аласыз, борчылып озатасыз. Тагын китә лә р, дип боекмагыз, кайларда гына йө рсә к тә, кайларда гына булсак та, безнең кү ң еллә р һ ә рвакыт сезнең яныгызда. Нинди генә эшкә алынсак та, без аны ү зебезне генә тү гел, сезне дә ким-хур итмә слек итеп башкарып чыгарга тырышабыз. Чө нки моң а безне ү зегез ө йрә ттегез.

Кеше арасында ким-хур итмичә, яратып-сө еп ү стердегез. Нинди генә кыенлыклар килсә дә, безгә сиздермә дегез, гадел булырга ө йрә ттегез. Безнең моның ө чен, ә нкә й, ә ткә й, сезгә бурычлы. Бу изгелекне яхшы гамә ллә ребез, игътибар һ ә м ярдә мебез белә н сезгә кире кайтарырга бурычлы без.

Бү ген сиң а... яшь тулды. Ә мма син безнең ө чен һ аман япь-яшь. Безнең ө чен син – дө ньяда иң гү зә л, иң изге, иң кадерле зат. Балачагыбызда без агарткан чә члә рең, битең дә ге җ ыерчыкларың, йө рә к борчуларың ө чен кичерсә ң иде безне. Авыр сү злә р ә йткә н яки ү зебез дә белмичә рә нҗ еткә н ө чен гафу ит.

Кө ннә рең шатлык белә н ү тсен. Гомер юлларың озын булсын, кайгы-хә срә т кү рми, һ аман шулай безгә терә к булып, ә ти белә н бергә сандугачлар кебек сайрашып яшә гез. Безнең туган йортыбызның яме бит сез. Ата-ана булмаса, ә ллә нинди сарайларның да яме калмый, алардан ү тә ли җ иллә р исә башлый. Ә ә ти-ә ни исә н булса, карлыгач оясыдай кечкенә ө й дә зиннә тле сарайдан зиннә тлерә к тоела.

Ата-ана ө чен бала, инде ү зе ә ти, ә ни булса да, барыбер бала. Менә без ү зебез - ә нилә р, ә тилә р, хә тта яннарыбызда оныкларыбыз да йө гереп йө ри – шушы самими балалык хислә рен яң адан тоемлар ө чен, сезнең янга җ ыелабыз. Без менә шушы бә йрә м табыны артында да ү зебезнең кайчандыр беренче адымны атлаганда ничек куанган булсак, шулай куану хисен, беренче тапкыр мә ктә пкә барганда ничек сө енгә н булсак, шундый сө енү хисен һ ә м тагын ә ллә никадә р куанычлы кө ннә рне хә тергә тө шереп, ү зебезне бала итеп хис итеп утырабыз. Балачакка вакытлы гына булса да кайту бә хетенә без дө ньяда сез яшә гә ндә генә ирешә без. Безгә мондый бә хеткә ә ле тагын озын-озак еллар ирешү бә хете насыйп булсын иде.

Мин бу мә җ лестә ә нкә ебезне шулай яшь, бә хетле һ ә м мө лаем итеп яшә ткә н ө чен ә ткә емә зур рә хмә т ә йтә сем килә. Ә гә р дә ул аны сакламаса, кадерлә мә сә, яратмаса без бу кө нне кү рә алыр идекме икә н? Ә ниебезне кадерлә гә н, аны яраткан, саклаган, ихтирам итеп яшә гә нең ө чен рә хмә т сиң а, ә ткә й! Бү генге кө ндә хатыннарыбыз алдында дә рә җ ә без бар икә н, бу – синең аркада, ә ткә й. “Хатын-кызны ихтирам итә белмә гә н кеше ү зе дә ихтирамга лаек була алмый”, - дип син безне ү зең ө йрә ттең бит.

Ә инде кыз балаларың ир җ ә мә гатьлә ре тарафыннан яратылып, кадер-хө рмә ткү реп яши икә н, ә нкә ем, бусы инде синең хезмә тең. Син безгә ир-атны хө рмә т итә ргә генә тү гел, ү з кадеребезне белергә дә ө йрә ттең. “Ү з кадерен белмә гә н кеше бү тә ннә р тарафыннан ихтирамга ирешә алмый”, - дидең.

Синең безгә кү рсә ткә н игелеклә рең не уйлап та, санап та бетерерлек тү гел. Барысы ө чен дә рә хмә т сиң а, ә нкә й!

Кадерле, газиз, сө йкемле, сө екле ә нкә й! Ә нкә ебез! Без сине, барлык балаларың бергә җ ыелып, бү генге бә йрә м кө нең белә н котлыйбыз. Озак яшә, иң нә рең дә ге шә фкать фә рештә се сине беркайчан да ташламасын! Биргә н фатихаларың фә рештә лә р булып безгә ирешсеннә р. Балаларың ның, оныкларың ның хә срә тен кү рмә, алар сиң а куанычлы хә бә рлә р генә китерсеннә р, игелекле эшлә р генә башкарсыннар.
Без сине, ә нкә й, сине, ә ткә й, яратабыз, яратачакбыз, яратырбыз!
Рә хмә т сиң а, ә нкә й, яшә гә нең ө чен,
Рә хмә т сиң а, безне яшә ткә нең ө чен.
Балам, диеп, кү з нурларын җ ә ллә мичә,
Кайткан саен назлап, сө еп йоклатканың ө чен.

Юллама: Сә мига Сә ү банова “Бә йрә мнә р, туйлар ө чен” – “Раннур” нә шрияте, Казан, 1999.

Кадерле ә ниебез, бү ген барыбыз ө чен дә якты, илаһ и зур бә йрә м. Җ ир йө зендә ә нидә н дә якын, ә нидә н дә рә химле, мә хә ббә тле, ә нидә н дә олы җ анлы зат юктыр.

Дө ньяның рә хә тен, тормышның михнә тен, кү ң елнең сафлыгын, намусның пакьлеген аң ларга ө йрә тү че, ү з җ аны аша уздырып, кү крә к сө те белә н Иман иң дерү че ә ни. Без сырхаулап ятканда, кү крә генә кысып, “җ анҗ имешем, балам”, дип, чын кү ң елдә н борчылучы ә ниебез.

Син булмасаң, без оясыз кош, моң сыз җ ыр, җ ырсыз сандугач кебек яшә р идек, тормышыбызның яме дә, тә ме дә булмас иде.

Аллаһ ының мең рә хмә те яусын сиң а. Озын гомер, тә н сихә тлеге, саулык, кү ң елең дә ге җ ан җ ылысының нуры сү нмичә, сү релмичә без балаларың а яшә еш чыганагы булып торуын телибез.

Сә мига Сә ү банова “Бә йрә мнә р, туйлар ө чен” – “Раннур” нә шрияте, Казан, 1999.

Кадерле, сө екле ә ниебез! Сине 50 яшьлек алтын юбилеең белә н ихлас кү ң елдә н кайнар котлыйбыз. Сиң а озын гомер, бә хет-шатлыклар, җ ан тынычлыгы, тә н сихә те, саулык-сә ламә тлек телибез. Кайгы-хә срә ткә бирешми, һ аман шулай кө чле рухлы һ ә м ярдә мчел, изге кү ң елле, балаларың ның һ ә м оныкларың ның игелеген кү реп озак яшә ргә насыйп булсын. Рә хмә тлә ргә һ ә м рә хә тлә ргә тө ренеп яшә.

Ә нкә й, диеп ә йтер кешең булу
Нинди бә хет бит ул дө ньяда.
Шатлыкларың булса — уртак була
Кайгыларың булса — югала.
Уйлама ә ле, картаям, дип,
Шат-кө лә ч бул, сү нмә -сү релмә.
Кадер-хө рмә т кү реп ү тсен гомерең
Урыннарың булсын гел тү рдә.

Ү зебез Ә ни булгач баланың нинди газиз, кадерле булуын аң ладык.

Чынлап та, бала гомернең һ ә р мизгелен сө енеч, шатлык белә н тутыручы икә н. Уйласаң без һ ә ммә без дә балалар. Безнең дә ә ниебез бар. Иң якын, иң хө рмә тле кешебез- ә ниебез бар. Безнең ә ни [ авыл ] авылында яшә ү че [ исеме, ә тисенең исеме (отчество) ].
Ул - безнең ө чен бердә нбер иң кадерле, олы зат.
Ул - ә тиебез белә н безне ү стергә н, аякка бастырган, борчылган, кү пме куанычлар, бә хетлә р кичергә н кеше.
Ул - һ ә ркө нне кү ң ел җ ылылыгы бирү че, килә чә ккә ө мет, ныклылык, таяныч булучы ү рнә к.
Ул - бар туганнарны, балаларны, кияү -оныкларны бер тү гә рә к ө стә л янына туплаучы.
Ул - гомер уртасына якынлашучы гап-гади хатын кыз.

Кадерлебез, сине шушы бә йрә мең белә н ихластан тә бриклибез. Телә клә рнең бары изгесен, бары яктысын чын кү ң елдә н сиң а юллыйбыз.

Илленче яз синең бусагада
Илленчесе, тү гел йө зенче
Узсын ә йдә, картайсыннар еллар
Тик картайтма бары кү ң елең не.
Һ ә рчак шулай яшьлек дә рте синдә
Янып торсын җ ә йге учактай
Саулык, байлык, кү п шатлыклар
Чиксез булсын язгы офыктай.
Без кө йлә гә н хө рмә т бишегендә
Тибрә лгә ндә сайрар асылкош
Син бә хетле, Син бә хетле
Син бә хетле диеп, хатын кыз.

Котлы булсын, ә ни, туган кө нең,
Матур булып атсын таң нарың.
Рә хә т яшә, игелеге кайтсын
Син ү стергә н һ ә рбер баланың.

Ак бә хетлә р юлдаш булсын сиң а,
Кө ннә рең не шатлык бизә сен.
Сә ламә тлек – ү зе бә хет бит ул,
Ходай шуннан мә хрү м итмә сен.

Гомерең матур узсын, ә нкә й бә гърем,
Кайгы-хә срә т килә кү рмә сен;
Йө зең һ аман аяз, кө лә ч булсын,
Кү злә рең нең нуры сү нмә сен.

Без телибез сиң а зур бә хетлә р,
Кү тә ренке булсын кү ң елең
Матур яшә, картаюны белмә,
Гел шатлыктан торсын гомерең.

Синнә н кү чкә н яктылыктан
Нур сибелә тирә -юньгә.
Кайгы-хә срә т кү рми генә
Яшик шулай бергә -бергә.

Ә ни бит ул - ө йнең яме,
Ә тормышта – олы терә к.
Сә ламә т бул, озак яшә,
Син бит, ә ни, безгә кирә к.

Котлы булсын, юбилеең, ә ни,
Гомерең ү тсен шатлыкта.
Кайгы кү рмә, чирне белмә,
Һ ич бирешмә картлыкка.

Авырлыклар бер дә кичермә син,
Кыенлыклар бер дә килмә сен.
Синең йө зең дә ге шатлык нуры
Балкып торсын, мә ң ге сү нмә сен.

Йө злә рең дә чә чкә алсулыгы,
Кү злә рең дә йолдыз балкышы.
Бә йрә мең нең ямен кү тә рсеннә р
Ирең, балаларың алкышы.

Озын булсын синең гомерең,
Тыныч булсын һ ә рчак кү ң елең.
Бә хет чишмә рең мул аксын,
Зур шатлыклар белә н таң атсын.

Кояш кебек якты нурлар – синнә н,
Карашлары белә н җ ылыткан.
Юктыр беркем, ә нкә й, синнә н башка
Иркә сү злә р белә н юаткан.

Безнең кү ң ел һ ә рчак сиң а
Тели иң изге телә к.
Җ ир йө зендә синнә н башка
Беркем юк кадерлерә к.

Ә ни, чә чең ап-ак болыт,
Карашларың таң нуры.
Син бит, ә ни, безнең ө чен
Бә хетлә рнең иң зуры.

Таң җ иллә ре һ ә рбер иртә саен
Безнең сә ламнә рне китерсен.
Кү ң елең ә яшә ү дә рте бирсен,
Кү зең дә ге яшьне киптерсен!

Ап-ак карлар кебек ак бә хетлә р
Телимен мин сиң а, ә нкә ем.
... яшең не дә ә ле бергә лә шеп
Ү ткә рергә язсын, Ходаем!

Кулларың нан синең гө ллә р тама,
Тырышлыгың бар да ү зең нә н.
И, ә нкә ем, һ ә рчак бә хетле бул,
Нур сирпелсен синең кү зең нә н.

Ә йдә, ә йдә, гомер ү тсә ү тсен,
Ә йө рә ккә кырау тө шмә сен..
Килер кө нгә сә ламә тлек белә н
Куанычлар гына ө стә лсен.

Синең бү ген зур бә йрә мең, ә ни,
Бу бә йрә мең синең шундый якты!
Синдә булган йө з яктысы, ә ни,
Йө рә клә рдә безнең учак якты.

Рә хмә т, ә нкә й, тудырганың ө чен,
Аяз кө ннә р булсын җ аның да.
“Бисмилла” дип, син шатланып уян
Гомерең нең һ ә рбер таң ың да.

Якты кояш һ ә рчак юлдаш булсын,
Шатлык тоеп типсен йө рә гең.
Авырлыклар сине урап ү тсен,
Кабул булсын һ ә рбер телә гең.

Гомерлә рең, ә нкә й, озын булсын,
Имин булсын дө нья-йортларың.
Беркайчан да сү релмә сен иде
Учагың да янган утларың.

Олыгаям дип һ ич кайгырма,
... яшь матур чак кына.
Барча балаң, якыннарың белә н
Кадерен белеп яшә р чак кына.

Уң ган кыз дигә ннә р сине
... якларында.
Таң белә н ферма юлларын
Таптаган чакларың да.

Исемең не моң га кушып,
Җ ыр итеп җ ырлаганнар.
Истә лек бү лә клә р биреп,
Сине бик зурлаганнар.

Уң ган исемен кү реп
Яшисең һ аман бү ген.
Мактаулы хезмә ткә р дигә н
Исемең юкка тү гел.

Телә клә ребез изгедә н,
Телә клә р уң сын гына.
... тә н узган гомерең
Ямь белә н тулсын гына!

Кайчан барсак – киң кү ң елле,
Каршылыйсың ачык йө з белә н.
Авырлыклар җ иң елә еп китә,
Синең ә йткә н җ ылы сү з белә н.

Бу дө ньяда, ә ни, “балам”, диеп,
Кү пме җ ә за, газап кү ргә нсең.
Соң гы телемең не, ү зең капмый,
Безгә ө леш итеп биргә нсең.

Җ ирдә кояш нуры балкыгандай,
Син балкыйсың безнең кү ң елдә.
Тормышыбыз синең белә н матур,
Рә хмә тлебез сиң а гомергә.

Бу тормышның агын-караларын,
Кайгы-шатлыкларын кү п кү рдең.
Кө нне-тө нгә, очын-очка ялгап,
Безне кадерлә п син, ә ни, ү стердең.

Онытмамын сине беркайчан да,
Рә хмә тлемен барысы ө чен дә!
Изге, ә ни, синең кү ң елкә ең,
Озын гына булсын гомеркә ең.

Рә хмә т, ә нкә й, гомер бирү ең ә,
Тө н йокыларың ны бү лү ең ә.
Безгә нык канатлар куюың а,
Ышанычлы терә к булуың а.

Котлы булсын, туган кө нең,
... яшең тулган кө нең.
Ө й тү рлә рең кө леп торсын,
Туганнарың килеп торсын.

Ут уйнаткан уң ган кулың
Талчыгуны белмә сен.
Кайгы-хә срә т сагышлары
Йортыбызга кермә сен.

Февраль бураннары салкынмыни,
Кояш сыман ә ни туганда?!
Яшә ү гә дә рт сү нмә с, кү крә гең дә
Ялкын кебек йө рә к булганда.

Бураннарны чыгарсың да җ иң еп,
Ү лә ннә ргә кырын ятарсың.
Яшә ргә нен кү реп табигатьнең,
Ничек инде кү ң ел картайсын.

Ходай сиң а сә ламә тлек бирсен,
Сызламасын аяк-кулларың.
Чирне белмә, кайгы кү рмә,
Япь-яшь булып калсын кү ң елең.

Алгы кө ннә рдә дә бә хетебез
Булсын иде тулы, тү гә рә к.
Синнә н җ ылы алып һ аман шулай
Гомер кичсә к иде бергә лә п.

Рә хмә т, ә ни, безгә гомер бирдең
Тө н йокламый карап ү стердең.
Йө рә к җ ылың кушып, барыбызга
Яшә р ө чен ныклык, кө ч бирдең.

Һ ә рвакытта булдың ө йнең яме,
Авыр чакта безгә син терә к.
Озак яшә, һ ә рчак сә ламә т бул,
Син бит, ә ни, безгә бик кирә к!

Сә ламә тлек, озын гомер язсын,
Гел кө лә ч һ эм яшь бул хә зергечә!
Кү ң елең синең кү тә ренке булсын,
Сө енеп һ эм сө ендереп мең -мең яшә!

Тормышта гел ярдә м итеп тора
Зирә к киң ә шлә рен, җ ылы сү зең;
Иркә лисең, яратасың, юатасың,
Тынлыйсың да, анлыйсың да узең.

Чал чә члә рең, маң гай сырларың
Кү бә йсә дә еллар ү тү гә,
Безнең ө чен мә ң ге яшь син, ә нкә й,
Картаюны белмә гомергә.

Чын йө рә ктә н яздым бу юлларны,
Кабул итеп алчы, ә нием.
Исә н-имин яшә, бә хетле бул,
Терә к булсын сиң а ә тием.

Шатлык-куанычлар, сә ламә тлек
Юлдаш булсын, ә ни, гомергә.
Йортыбызны җ ылытучы учак,
Нур сибү че кояш син безгә.

Яшә ә ле, ә ни, йө згә кадә р,
Шат кү ң елле булып гомер ит.
Җ иргә кояш ничек кирә к буса,
Син дә безгә шулай кирә к бит.

Сиң а рә хмә т сү зен, ә ниебез,
Белдерә без туган кө нең дә.
Ү стердең син безне, кеше итеп,
Олы рә хмә т барысы ө чен дә.

Озын гомер бирсен Ходай, дибез,
Кояш сиң а бирсен яктылык.
Барлык балаларың, оныкларың
Китерсеннә р бары яхшылык.

Килә чә гең матур, кү ркә м булсын,
Очрамасын сиң а киртә лә р.
Ак бә хетлә р генә алып килсен
Килә чә ктә туар иртә лә р.

Ә нкә ем!
Телә клә рнең телим изгелә рен,
Бә хетлә рнең телим зурысын.
Шатлыкларның телим кө тмә гә ндә
Килә торган иң -иң нурлысын.

Маң гаең а тө шкә н аксыл чә члә р,
Сө йкемлелек бирә йө зең ә.
Барысы ө чен рә хмә т сиң а, ә нкә й,
Исә нлегең белә н йө з яшә!

Син булганда гына без бә хетле,
Син булганда якты кө небез.
Кыш аенда ишелеп кар яугандай,
Ап-ак бә хет-шатлык телибез.

Син бит, ә ни, безнең ө чен кояш,
Синнә н нурлар алып яшибез.
Озак яшә, ә ни, мә ң ге яшь бул,
Иң кадерле якын кешебез.

Тулы тормыш белә н яшисең син,
Нә тиҗ ә се мә гълү м һ ә ркемгә.
Бә хет белә н саулык-сә ламә тлек
Ходай бирсен сиң а һ ә р кө ндә.

Син булганга кү рә, ә ни, җ аным,
Бу дө ньяда бары нур гына.
Нур сү нмә сен, һ ич тә сү релмә сен –
Озак яшә, исә н бул гына.

Котлы булсын, ә нкә й, туган кө нең,
Балкып торсын һ ә рчак йө злә рең.
Кайгы-хә срә т кү рми, шатлык белә н
Ү тсен синең гомер юлларың.

Ә нкә й, бә гърем!
Синең йомшак куллар
Назласа да, иркә итмә де.
Без ү скә ндә кыенлыклар кү рсә ң,
Шатлыклар да читлә п ү тмә де.

... балаң ө чен горурлыгың,
Еш чагыла ә ле дә кү зең дә.
Озак еллар сү релмә сен иде
Тормыш матурлыгы йө зең дә.

Җ ирдә булган бө тен шатлыгың ны,
Хислә рең нең иң -иң яктысын,
Йө рә к ә рнү ең не, хыялың ны,
Уйларың ның иң -иң татлысын –
Тик син безгә, безгә багышладың,
Һ ә м бү ген дә моны аклыйсың.

Йө рә клә рдә н чыккан назлы сү злә р,
Кү ң еллә рдә булган саф хислә р,
Озын гомер, шатлык, ак бә хетлә р –
Безнең сиң а ә йтер телә клә р.

Ә нкә й, синнә н еракларда яшә сә м дә,
Һ ә р кө н сине кү ң ел сагына.
Рә хмә тлә рем чиксез, телә клә рем изге,
Уй-хислә рем сиң а табына.

Бакчаларда кошлар сайрап туймый,
Сине котлап туган кө нең дә.
Фә рештә лә р ап-ак канат булсын
Кү п авырлык кү ргә н иң ең дә.

Һ ә р гомернең кышы, кө зе була,
Ә синеке һ аман җ ә й килеш.
Кешелегең, кечелегең сине
Яшә тә дер шулай яшь килеш.

Кояш җ ылысына җ ыелгандай
Сыенабыз, ә ни, яның а.
Тормыш ямен, матурлыгын тоеп,
Яшә, ә ни, яшә тагын да.

Кайткан саен синең яннарың а,
Колач җ ә еп каршы килә сең.
Мең -мең рә хмә т, ә ни, тә рбияң ә,
Безнең ө чен һ ә рчак кирә ксең.

Сә ламә т бул, озак еллар яшә,
Балкып торсын синең йө злә рең.
Кайгы кү рми, шатлык-куанычта
Ү тсен синең килер кө ннә рең.

Котлы булсын, ә ни, туган кө нең,
Матур булып атсын таң нарың!
Рә хә т яшә - игелеге тө шсен
Син ү стергә н һ ә рбер балаң ның.

Таң калабыз синең батырлыкка,
Сокланабыз синең сабырлыкка.
Йө злә рең ә чыгармыйча хә срә т тө сен,
Ү стердең син безне ялгызлыкта.

Озын гомер бирсен Ходай сиң а,
Сызламасын аяк-кулларың.
Ә ткә ебез, балаларың, туганнарың белә н
Матур ү тсен гомер юлларың.

Яратасың син авылның
Айларын, кояшларын.
Кү ң елең ә сердә ш иттең
Сандугач тавышларын.

Тә рә з каршың нан китмичә
Моң тү ксә лә р бер таң да –
Сине ө зелеп сагынган
Балаларың дип тың ла.

Рә хмә т синең шә фкать тулы йө рә гең ә,
Рә хмә т, ару-талу белмә с белә гең ә.
Рә хмә т хә стә р белә н баккан кү злә рең ә,
Юаныч һ ә м шатлык биргә н сү злә рең ә.

Карашларың җ ылы яң гыр кебек,
Елмаюың айдай сө йкемле.
Шә фкатең нең иге-чиге юк бит,
Кояш чә чкә н нурлар шикелле.

Киң кү ң елең, юмартлыгың ө чен,
Кояш белә н сине тиң либез.
Шатлык белә н тулы, куанычлы
Озын гомер сиң а телибез.

Ходай сиң а сә ламә тлек бирсен,
Син булганда ө ебез нур чә чә.
Киң ә шебез, терә гебез булып
Яшә ә ле, яшә йө згә чә.

Озак яшә, бер дә авырма син,
Хә ер-савап кайтысын ү зең ә!
Сагынышып җ ыелырга язсын
Ә ти-ә ни йорты тү ренә!

Кү з нурың ны тү ктең безнең ө чен,
Йө рә к җ ылың булды гел юлдаш!
Шатлыгыбыз арта сиң а карап,
Безнең ө чен бә хет син булгач!

Иң кадерле, газиз кешебез син,
Бу - буш сү злә р диеп уйлама.
Ә нилә ргә (ә тилә ргә) сыенып яшә гә ннә р
Бә хетен таба якты дө ньяда!

Сө йкемле карашың кояшка тиң -
Бар тормышны нурга кү мэсең.
Бу дө ньяның барлык хикмә тлә рен
Бары тик син генә белә сең.

Зә ң гә р кү клә р матур йолдыз белә н,
Исле гө ллә р белә н җ ир ямьле.
Йолдызлардай якты, гө лдә н гү зә л
Синең белә н туган йорт ямьле.

Чә члә рең ә, Ә ни, чал керсә дә,
Син бит минем йө рә к тү рендә,
Озак яшә, Ә ни, авырмыйча,
Син – бу дө ньяда бер генә.

Ә ти белә н тигез яшә гез сез,
Ничек матур парлап йө ргә ндә!
Шулай бергә каршы алыгыз сез,
Без сагынып кайтып кергә ндә.