Ey Musa! Həqiqətən, Mən – Allaham, Fövqəlqüdrətliyəm, Müd­ri­kəm”.

Digə r bir ayə də xə bə r verilir ki, Fö vqə luca Rə bb belə buyurmuş dur: “Hə qiqə tə n, Mə n – Allaham! Mə ndə n baş qa ilah yoxdur. Yalnı z Mə nə iba­­də t et və namaz qı l ki, Mə ni xatı rlayasan” (Taha, 20/14).

Fö vqə lqü drə tli və Mü drik – Onun gö zə l adları ndandı r. Bü tü n var­lı qlar Ona itaə tkardı r və bü tü n mə xluqlar Ona tabedirlə r. Onun ə mə llə ri və hö kmlə ri ilahi hikmə ti ilə cilvə lə nmiş dir. Fö vqə luca Allah Ö z mü drikliyi sayə sində İ mran oğ lu Musanı (ə) elç i etmiş dir. Ona yaxş ı mə lum idi ki, Musa (ə) bu yü ksə k ş ə rə fə - Ondan Və hy almağ a və Onunla danı ş mağ a layiqdir.

Ey Musa! Hə r ş eydə yalnı z ö z Fö vqə lqü drə tli Rə bbinə tə və kkü l et və ardı ­cı lları nı n az, zalı m dü ş mə nlə rinin isə ç ox olması na gö rə ö zü nü tə nha sayma! Onları n hamı sı Allahı n hakimiyyə ti altı ndadı rlar. Allah Ö z qulları ­nı n nə inki ə mə l­lə rini, hə m də istirahə tinin tə ş kilini də idarə edir.

ﮬ ﮭ ﮮ ﮯ ﮰ ﮱ ﯓ ﯔ ﯕ ﯖ ﯗ ﯘ ﯙ ﯚ ﯛ ﯜ ﯝ ﯞ ﯟ ﯠ ﯡ ﯢ

Sanı at! ” O, onun ilan kimi qı vrı ldı ğ ı nı gö rdü kdə, ar­xa­sı na bax­­madan qaç dı. “Ey Musa! Qorxma, ç ü nki elç ilə r Mə nim qar­ş ı mda heç nə də n qorxmamalı dı rlar”.

Musa (ə) ə sası nı atdı və o ilan kimi qı vrı lmağ a baş ladı. Musa (ə) ilandan tə ­bii qorxu hissi keç irə rə k, dala baxmadan qaç mağ a baş ladı. Belə olduqda, Fö vqə luca Allah buyurdu: “Ey Musa! Ona yaxı nlaş və qorxma, ç ü nki sə n ə min-amanlı q iç ində olanlardan birisə n” (Qə sə s, 28/31). Qorxu tö rə də n və rahatsı zlı ğ a sə bə b olan nə varsa, Fö vqə lqü drə tli Rə bbinin ixtiya­rı ndadı r. O (Pak və Mü qə ddə s Olan), Ö z qulları arası ndan elç ilə r seç ə rə k, onları peyğ ə mbə rlik və Və hy ilə ş ə rə f­lə ndirmiş dir və buna gö rə onlar Ondan baş qa heç kimdə n və heç nə də n qorxma­malı dı rlar. Bü tü n bunlar daha artı q də rə cə də Musa peyğ ə mbə rə (ə) aid idi, ç ü nki hə min ə zə mə tli anda Fö vqə luca Allah qeyri-adi halda onun (ə) yaxı nlı ğ ı nda idi və onunla (ə) vasitə siz danı ş ı rdı.

ﯣ ﯤ ﯥ ﯦ ﯧ ﯨ ﯩ ﯪ ﯫ ﯬ ﯭ ﯮ

Lakin kimsə zalı mlı q etdikdə n sonra, onu yaxş ı lı qla ə və z edə r­sə, bilmə lidir ki, Mə n – Bağ ı ş layanam, Rə hmliyə m”.

Ş ə r ə mə llə r və cinayə tlə r tö rə də n kə slə r qorxmalı və narahat olmalı ­dı rlar. Allahı n elç ilə ri (onlara salam olsun!) isə qorxu hissi və ya narahat­ç ı lı q keç irmə ­mə ­lidirlə r. Ç ü nki qorxu – gü nahkarları n nə sibidir. Lakin ə gə r insan ə dalə tsiz dav­ra­nı bsa və Allaha itaə tsizlik gö stə ribsə, sonra isə tö vbə edə rə k xeyirxah iş lə r gö r­mə ­yə baş layı rsa, onda Fö vqə luca Allah onu bağ ı ş ­la­mağ a və ona mə rhə mə tini gö stə r­mə yə hə miş ə hazı rdı r. Hə qiqə tə n, Allah – Bağ ı ş layandı r, Rə hmlidir. Buna gö rə in­sanlar Rə bbin mə rhə mə tinə və bağ ı ş layacağ ı na ü midlə rini kə smə mə lidirlə r. O (Pak və Mü qə ddə s Olan), tö v­bə edə n qulları nı n istə nilə n gü nahları nı bağ ı ş layı r və O (Pak və Mü qə ddə s Olan), Ö z mə xluqları na, ananı n ö z kö rpə sinə bə slə diyi mə r­hə mə t hissində n daha ç ox mə rhə mə tli­dir.

ﯯ ﯰ ﯱ ﯲ ﯳ ﯴ ﯵ ﯶ ﯷ ﯸ ﯹ ﯺ ﯻ ﯼ ﯽ ﯾ ﯿ ﰀ ﰁ ﰂ ﰃ ﰄ

Lini qoltuğ una qoy və o, xə stə lik ə lamə ti olmadan, ağ ­appaq ç ı ­xacaqdı r. Bunlar Firon və onun xalqı ü ç ü n doqquz mö cü zə də n bə zilə ridir. Doğ ­rusu, onlar itaə t etmə yə n insanlardı r”.

Ə lini qoltuğ una sal və onda qotur ə lamə ti və ya digə r lə kə lə r olma­ya­caqdı r. Ə ksinə, ə lin ağ appaq olacaq və onun parlaqlı ğ ı baxanları heyrə tə salacaq­dı r. Bu mö cü zə lə r Firon (L) və onun xalqı ü ç ü n nə zə rdə tutulmuş doq­quz mö cü ­zə də n bə zilə ridir.

Burada sö hbə t Musa peyğ ə mbə rin (ə) Misir hö kmdarı na və onun xalqı na gö stə rdiyi iki bö yü k mö cü zə də n gedir. Bu - ə sanı n canlı ilana ç ev­rilmə si və qoltu­ğ undan ç ı xartdı ğ ı ə linin iş ı q saç ması dı r. Alicə nab peyğ ə m­bə r (ə) onlara cə mi doq­quz bö yü k mö cü zə gö stə rmiş di ki, onları n hə r biri onun moizə lə rinin gerç ə kliyini tə sdiq edirdi.

Sonra Fö vqə luca Allah bildirir ki, Fironun (L) xalqı uydurulmuş ilah­lara ibadə t edir, cinayə tlə r tö rə dir, Allahı n qulları na zalı mlı q gö stə rir və haqqı olma­dan ö zlə rini baş qa xalqlardan ü stü n tuturdular. Fö vqə luca Allah Musanı (ə) mə hz belə bir xalqı n yanı na gö ndə rmiş di və Peyğ ə mbə r (ə) də ç ox gö tü r-qoy etmə də n Fironun (L) və Misir zadə ganları nı n yanı na getdi ki, onları Vahid Allaha iman gə tirmə yə də və t etsin və onlara ə zə mə tli mö cü ­zə lə r gö stə rsin.

ﰅ ﰆ ﰇ ﰈ ﰉ ﰊ ﰋ ﰌ ﰍ