Sonra Musa öz əsasını atdı və o onların bütün yalandan uy­dur­duqlarını uddu”.

(26. 46) “Belə olduqda sehrbazlar sə cdə yə qapı ldı lar”

(26. 47) “və dedilə r: “Biz iman gə tirdik alə mlə rin Rə bbinə ”,

(26. 48) “Musanı n və Harunun Rə bbinə! ”

Sehrbazları n kə ndir və ə saları canlı ilanlara ç evrilmə di. Onları n gö ­rü nü ş ü, sadə cə, uydurma bir xə yal, gö zbağ layı cı idi ki, Fö vqə lqü drə tli Allahı n Ö z pey­ğ ə mbə ri Musa (ə) vasitə silə yaratdı ğ ı hə qiqi mö cü zə yə qarş ı davam gə tirə bil­mə zdi. Cadugə rlik, sehr mə sə lə lə rində n baş ları ç ox yaxş ı ç ı xan sehrbazlar bu ə zə ­mə tli mö cü zə ni gö rdü kdə, anladı lar ki, Musa (ə) sehrbaz deyil və onun (ə) mö cü ­zə si onun (ə) doğ ruç uluğ unun və peyğ ə m­bə rlik və zifə sinin gerç ə kliyinin də lillə ­rində n biridir. Buna gö rə onlar Allaha iman gə tirdilə r və o saat Fö vqə luca Allaha ibadə tə qapı ldı lar. Yalan darma­dağ ı n edildi və onun aparı cı ları yolları nı azdı q­ları nı etiraf etdilə r. Haqq qalib gə ldi və bü tü n xalq onun qə lə bə sinin ş ahidi oldu. Lakin Fironu (L) zalı m­lı qdan və azğ ı nlı qdan baş qa heç nə qane etmirdi. O (L) ö z yanlı ş etiqa­dı ndan ə l ç ə kmə kdə n inadkarcası na imtina etdi və buna gö rə, sonra Fö vqə luca belə buyurur:

ﮕ ﮖ ﮗ ﮘ ﮙ ﮚ ﮛ ﮜ ﮝ ﮞ ﮟ ﮠ ﮡ ﮢ ﮣ ﮤ ﮥ ﮦ ﮧ ﮨ ﮩ ﮪ ﮫ ﮬ

(26. 49) “O dedi: “Niyə mə n sizə icazə vermə zdə n ə vvə l, siz ona inandı nı z? Hə qiqə tə n, o, sizə sehrbazlı ğ ı ö yrə də n bö yü yü nü zdü r! Amma tezliklə siz bilə ­cə ksiniz! Mə n sizin ə llə rinizi və ayaqları nı zı ç arpaz kə s­di­rə rə m və hamı nı zı ç armı xa ç ə kdirə rə m! ”

O (L), ö z tabeliyində olanları ncə sarə tinə tə ə ccü blə nmiş di. Doğ ru­danmı onlar onunla (L) mə slə hə tlə ş mə də n və icazə almadan iman gə tirmiş ­dilə r? O (L), hadisə nin belə bir dö nü ş ü nü gö zlə mirdi və dedi: “Hə qiqə tə n, o – sizin baş ç ı nı zdı r və sizə sehrbazlı ğ ı ö yrə tmiş dir! ” O (L), ç ox gö zə l bilirdi ki, sehrbazlar Misirin bü tü n ş ə hə rlə rində n onun ö z sə rə ncamı na ə sasə n top­lan­mı ş dı lar ki, bu sə rə n­camı nı o (L), ö z adlı -sanlı ə yanları nı n mə slə hə tini dinlə dikdə n sonra vermiş di. O (L) bilirdi ki, sehrbazlar bundan ə vvə l Musa (ə) ilə heç vaxt gö rü ş mə miş dilə r və heç vaxt onu (ə) gö rmə miş dilə r. O (L), hə mç inin bilirdi ki, onlar mö cü zə gö stə r­mə yə qadir deyildilə r, sadə cə, sehr­bazlı qla mə ş ğ ul olur, insanları ö z mü ə mmalı ə mə llə ri ilə qorxudub sehrlə ­yirdilə r. Lakin onun (L) eyibli olması na bü tü n orada iş tirak edə nlə rin hamı ­sı nı n ə min olduğ u nö vbə ti yalanç ı bə yanatı nı vermə kdə n baş qa bir ç arə si qalmamı ş dı. Buna baxmayaraq, axmaq və cahil xalq danı lmaz haqqa və aydı n mö cü zə lə rə iman gə tirmə kdə n imtina etdi. Amma bu fasiqlə rin dü ş ü ncə sizliyinə tə ə ccü b etmə yə də ymə z, ç ü nki onlar Fironun (L) hə r hansı bir sö zü nə, onun nə də rə cə də yalan olması ndan ası lı olmayaraq, inanmağ a hazı r idilə r.

Belə olduqda Firon (L) sehrbazları, yer ü zü ndə zalı mlı ğ ı yayan cina­yə t­karları cə zalandı rdı qları kimi, sağ ə llə rini və sol ayaqları nı kə sdirmə klə qorxutdu. O (L) hə m də onları ç armı xa ç ə kdirə cə yini və d etdi ki, onlar biabı rç ı lı ğ ı və alç al­dı lmanı dadsı nlar. Lakin sehrbazlar hə qiqi imanı n gö ­zə l­liyini artı q dadmı ş dı lar və buna gö rə sonra Fö vqə luca belə buyurur:

ﮭ ﮮ ﮯ ﮰ ﮱ ﯓ ﯔ ﯕ ﯖ ﯗ ﯘ ﯙ ﯚ ﯛ ﯜ ﯝ ﯞ ﯟ ﯠ ﯡ ﯢ