Арыстанбаб бабаның басына баруы

2000 жылы алғ аш рет Арыстанбап атаның басына барғ анда тү нгі сағ ат екіде атаның батасын Алма деген келіншек берді, бата екі сағ ат бойы ө тті, мен сол бата біткенше жылап тұ рдым, тазаландым деп ойладым. Тү ркістанғ а қ алай барғ анымызды басынан бастап айтайын. 1999 жылы желтоқ сан айында Алматы қ аласында Халық медицинасы орталығ ында келісім шартпен Қ ырғ ызстаннан келген Роза деген кө ріпкел ә йел жұ мыс істейтін. Сол кісімен кездескім келді, сө йтіп Талдық орғ аннан Алматығ а шығ ып кеттім. Ол кезде Ораза тұ тып жү ргенмін, ә лгі ә йел мағ ан қ абылдауыма келің із деген болатын. Мен сол ә йел арқ ылы жолым ашылады деп сездім, мені бір қ ұ діретті кү ш басқ арып, алып келе жатты, кешігіп келе жатқ анымнан қ атты асық тым. Келгеннен кейін ол кісі мағ ан: «Сіз Мең жамалсыз ба? Мен сізді бір сағ ат болды кү тіп тұ рғ аныма, біз ұ лымыз екеуміз бір жерге ауызашарғ а барайық деп едік, ұ лым ә лі жоқ», – деді, сол кезде мен: «Ұ лың ыз қ азір 10 минуттен кейін келеді, кү те тұ райық», – дедім. Ол кабинетіне кіргізіп, менің нә зік денемді (аурамды) тексерді. Ұ лы он минуттен кейін келді, Роза таң қ алып: «Сіз қ асиетті кө ріпкел екенсіз ғ ой! Сіздің кө ріпкелдігің із елдердің кө ре алмастығ ынан байланыпты, нә зік денең із таза емес, сіз қ ыспақ та жү р екенсіз. Бү гін бейсенбі, біз баратын жер – емшілер ордасы, бү гін олар ем жү ргізеді», – деді. Барғ аннан кейін ауызашар болды, адамдармен таныстық, барғ ан жеріміз, Алма деген келіншектің ордасы екен, мен одан аталардан бата алып беруін сұ радым. Ол мағ ан: «Ертең келің із, мен сізге қ ақ падан кірген сә тің ізде сізді қ андай ә руақ қ арсы алғ анын айтып берейін», – деді. Ертең інде бардым, мені бір бө лмеге кіргізіп, Қ ұ ран таспасын қ осып кетті, сол сә тте ө зімнен-ө зі жылағ ым келді, сосын Алма келіп, мағ ан Сыпатай ата болып сө йлей бастады, оның сө зінен естігенім мағ ан ә руақ 3 кү н бұ рын екі аяғ ымнан қ ысылып, сал болайын деп жатқ анда келіпті, ө йткені мағ ан кө ре алмастық тан кө ріпкелдігімді байлап, қ аралық жасалыпты, оның алдында мағ ан бір еркек, бір ә йел адам келгенін білетінімді айтты, «Қ ақ ағ ан қ аң тар айында Тү ркістанғ а кел, тү йіншегің ді шешемін, бойың дағ ы қ асиетің мен жолың ды ашамын», – деп тағ ы айтты. Сол кезде жылататын сө здермен Сыпатай батыр баба мағ ан айтқ ан болатын, мен қ атты жыладым, мағ ан «сен Тү ркістанғ а баруың керек» деген тү йсік келді. Расында да алдың ғ ы уақ ытта мен отырсам тұ ралмай, тұ рсам отыра алмай, екі аяғ ым ауырлап қ алғ ан болатын. Содан кейін мен жұ мыстарымды бітіріп, ү йіме қ айттым, келгеннен кейін кү йеуіме мә н-жайды айттым. Сосын кү йеуім екеуміз бір жетіге Алматыдан Тү ркістанғ а керуенмен шығ ып кеттік.

Бұ рын елді қ абылдап, адам емдейтін орда ашпақ ойым болғ анда, бір тылсым кү ш ішімнен мағ ан: «Мең жамал, сен ә лі дайын емессің, кейін уақ ыты келер, келген кезде білерсің», – деді. Биыл мен ө зімді дайын екенімді сезіп жү рмін, мағ ан 2008 жыл басталғ алы бері ішкі дауыс: «Уақ ытың келді», – деп қ айталап жү р. Осы жылда мағ ан кө п жақ сылық келіп жатыр, армандағ ан ойларым іске асып, қ ұ рғ ан жобаларым бірінен кейін бірі орындалып жатыр.