Seyri-süluka də`vət

Ayə tullah Behcə t Nə cə f-Ə ş rə fdə olduğ u vaxtlar Ayə tullah Xoyinin də rslə rində iş tirak edə rdi. Bir gü n onun də rsində deyilə n mə tlə blə razı laş mayı b mə sə lə yə ö z iradı nı bildirir. Də rs bitdikdə n sonra Ayə tullah Xoyi sö hbə t ə snası nda Behcə tə deyir: “Tutduğ un irad ç ox mü hü mdü r. Kim bunu sə nə deyib? Bu sö zlə r sə nin ö z fikrindir, yoxsa baş qası nı n? ” Behcə t sö hbə ti baş qa sə mtə yö nə ldib deyir: “Yaxş ı olar ki, siz də Qazinin yanı na gedib, onunla ə laqə saxlayası nı z.” Hə min sö hbə tdə n sonra Ayə tullah Xoyi bu barə də ç oxlu gö tü r-qoy edir. Hə vayi-nə fs ona Qazinin yanı na getmə deyir. Buna baxmayaraq o ö z nə fsinə qə lə bə ç alaraq Qazinin yanı na gedir. Ondan xü susi tapş ı rı qlar alan Xoyi uzun mü ddə t onlara ə mə l edir.

Ramazan ayı nda hə r axş am min də fə “Qə dr” surə sini oxumaq Qazinin Xoyiyə verdiyi xü susi tapş ı rı qlardan biri idi. Bir də fə yenə “Qə dr” surə sini oxuduğ u vaxt gə lə cə kdə onun ü ç ü n nə baş verə cə yini mü ş ahidə edir. Mə rcə iyyə t mə qamı ndan tutmuş ö lə nə qə də r bü tü n olacaqlar gö zü ö nü ndə n ö tü b keç ir. Amma sonralar onun hə yatı nda baş verə n də yiş ikliklə rə gö rə Qazinin verdiyi xü susi tapş ı rı qlara ə mə l edə bilmir və onunla olan ə laqə si kə silir.

Ayə tullah Xoyi rə hmə tlik Qazinin yanı na getmə zdə n ə vvə l onun seyri-sü lukdakı metodunu bə yə nmir və hə tta bu fikrini də ona sö ylə yir. Ə llamə Qazi cavabı nda ona deyir: “Sə n də gə lə cə ksə n! ” Doğ rudan da bir mü ddə tdə n sonra Xoyi Ə llamə Qazinin yanı na gedib ondan xü susi tapş ı rı qlar alı r.

Allah ö vliyaları nı n zahidanə hə yatı

İ lahi insanlar “seyri-sü luk” mə qamı na ç atmaq ü ç ü n hə miş ə dü nyə vi və nə fsani lə zzə tlə rdə n pə hriz edir və ancaq zə ruri ehtiyacları nı tə `min etmə klə kifayə tlə nirlə r. Bu xü susi pə rhiz və ehtiyatlar nə ticə sində adi insan Allah tə rə fində n seç ilmiş xass bə ndə yə ç evrilir. Bə li, bu sə `y və tə laş nə ticə sində onları n bə sirə t (mə lə kut) gö zlə ri aç ı lı r.

Ayə tullah Behcə t heç vaxt yazdı ğ ı “Tozihul mə sail”i ç ap etdirmə k istə mirdi. Hə r də fə onunla bu haqda sö hbə t edə ndə belə cavab verə rdi: “Baş qaları da bu iş in ö hdə sində n gə lə bilə rlə r.” Bö yü k mü ctə hidlə rin və fatı ndan sonra, ictimaiyyə t və yaranan mə `nə vi ehtiyac və islam alimlə rinin ardı cı l tə `kidlə rinə ə sasə n, Behcə t adı nı n qeyd edilmə mə si ş ə rtilə “Tozihil-mə sail” risalə sinin ç ap edilmə sinə icazə verdi. Nə hayə t, onun risalə si ç ap olur, amma adsı z və altı ncı ç apdan sonra kitabı n ü zə rində “Ə l-ə bd Mə hə mmə d Tə qi Behcə t” yazı lı r. Bu ilahi nurun tə rə nnü mü dü r ki, Allah ö vliyaları nı n ə hvalatları nda bu cü r ö zü nü gö stə rir.

Onun (Behcə t) tə rə fində n tə ş kil olunan mə clislə rdə xə tiblə rə mə clisdə hə tta onun adı nı ç ə kmə mə lə rini tapş ı rardı.[39]

Ə vvə llə r Ayə tullah Behcə t istixarə etmə k ü ç ü n mə sciddə oturar və Qur`anla istixarə edə rdi. İ stixarə nin cavabı nı isə iş arə ilə deyə rdi. Amma indi cismə n gü mrah olmadı ğ ı na gö rə ö z evində istixarə edir və onları mə xsus də ftə rdə qeydə alı r. Bu də ftə rin və rə qlə ri ə n ucuz kağ ı zdan hazı rlanmı ş dı r. Də ftə r dolanda Behcə t ü ç ü n ağ və rə qlə ri olan jurnal tipli də ftə r alı b apardı q. O də ftə rə baxı b nə isə fikirlə ş ib dedi: “Bu də ftə r mə nim iş im ü ç ü n mü nasib deyil. Gə rə k sarı, ucuz kağ ı zdan olsun.”

Biz bu də ftə ri saxladı q ki, bir gü n lazı m olar. Bir gü n onun ö z də rslə rini qeyd etdiyi də ftə ri qurtardı. Hə min saxladı ğ ı mı z də ftə ri ona verə ndə yenə də qə bul etmə di. Ç ox israr və mü xtə lif də lillə r gə tirə ndə n sonra deyə ndə ki, sizin yazı ları nı zı baş qa də ftə rlə rdə oxumaq ç ox ç ə tin olur və aradan gedir – o vaxt razı laş dı.

Belə incə liklə rə diqqə t yetirmə k bə `zə n bizim ü ç ü n də rk edilmə z olsa da, ilahi insanları n kamala ç atması nda mü hü m rolu olmuş dur.