Разам з тым, аддаючы напежнае май-

стэрству Т.Агафоненка і Л.Главацкай, нель-

Га не адзначыць, што часам памеры выра-

баў становяцца самамзтай. Хоць тэндэнцыі

станкавізацыі і дэкаратывізму ўласцівыя і

іншым відам сучаснага народнага маста-

• і

цтва, некаторыя выставачныя ўзоры сало-

мапляцення, асабліва Л.Главацкай, уяўля-

юць сабой нібыта павяпічаны выраб малога

фармату. Можна згадзіцца з Т.Разінай,

што «ў гзтых творах нельга не адзначыць

высокае майстэрства і вынаходлівасць іх аў-

Вырабы з саломы, лазы, бяросты, паперы

тараў. Аднак лірызм і абаяльнасць матэры-

ялу, выяўленыя ў больш сціплых скульпту-

Рах з саломы, тут не адчуваюцца. Рэчам,

выкананым дпя выстаўкі, уласцівы знешняя

эфектыўнасць і некаторая бутафорнасць.

Калі ў майстроў з'яўляецца ўстаноўка на

стварэнне дэкаратыўных твораў, натура-

льна відазмяняецца і змястоўны бок іх мас-

тацтва»43.

Менш прыкметная такая тэцдэнцыя ў

творчасці Л.Лось. Яе фігуркі козлікаў, жаў-

ранкаў, конікаў невялікія, простых і выраз-

ных формаў, пабудаваныя па тых жа прын-

цыпах, што і традыцыйныя — перагінаннем

і перавязваннем двух-трох пучкоў саломы.

Дэкаратыўныя дэтапі выкарыстоўваюцца

даволі абмежавана. Удзел Л.Лось у рэ-

стаўрацыі музейных узораў царскіх бра-

маў надштурхнуў яе на выкарыстанне ў

дробнай пластыцы рамбічных дэталяў, якія

ўзбагачаюць канструкцыйна простыя фо-

рмы. Гэтыя ж прыёмы выкарыстоўвае і яе

Дачка А.Лось.

Ацэньваючы ў цэлым несумненныя дася-

гненні сучаснай пластычнай творчасці сало-

мапляцельшчыкаў, адзначаючы яе як най-

больш яркую з'яву ў культуры Беларусі,

неабходна ўлічваць неадназначнасць сала-

мянай пластыкі. За адносна кароткі час яна

карэнным чынам змяніла свой характар —

ад невялікіх фігурак традыцыйнага ўмоў-

нага плану, блізкіх па сваім характары да

аграрна-абрадавай пластыкі, да станковых

формаў выставачнага прызначэння, у якіх

традыцыі прасочваюцца досыць апасродка-

вана. Прычым характэрна, што найболыхі

яркія дасягненні ў гэтай галіне звязаны з

майстрамі, якія маюць прафесійную маста-

цкую адукацыю: Т.Агафоненка, Л.Лось,

Т.Паўлоўскай. Пэўна, у дадзеным выпадку

сучасная сапамяная пластыка ўяўляе сабой

тую прамежкавую, пагранічную з'яву, якая

аб'ядноўвае дасягненні народнага мастац-

тва, самадзейнай творчасці і прафесійных

відаў44. Гэтая тэндэнцыя, відаць па ўсім, бу-

дзе развівацца, пра што сведчаць апошнія

работы Т.Паўлоўскай для афармлення ін-

тэр'ераў грамадскага прызначэння, Л.Гла-

вацкай — у афармленні музея М.Багдано-

віча і інш.

Паралельна з фігуратыўнай пластыкай