Ках Старадарожскага, Любанскага, Слуц-

кага раёнаў. Асабліва вылучаюцца работы

К.Русаковіч (в.Рухава Старадарожскага ра-

ёна). Яе творчасць — бадай, вяршыня ў гэ-

тай галіне народнага мастацтва. Таленавітая

майстрыха давяпа мастацтва аплікацыі са-

ломай па тканіне да гранічнай дасканаласці.

Ёсць сярод яе твораў і маленькія дыванкі з

аленямі ці букетамі, апе асаблівай прыга-

жосцю вызначаюцца вяпікія, здольныя зро-

кава «трымаць» не толькі адну сцяну, але і

ўвесь інтэр'ер. Кампазіцыі жывыя, рукатво-

рныя, кожны раз новыя і сведчаць пра не-

сумненны талент майстрыхі.

Промысел па вырабе драўляных рэчаў,

аздобленых аплікацыяй, перажыўшы каро-

ткачасовы росквіт у пасляваенныя гады,

неўзабаве стаў прыкметна занепадаць, ад-

нак яго традыцыі знайшпі ўдалы працяг на

дзяржаўным узроўні. Адраджэнне промы-

слу і яго развіццё звязана са Жлобінскай

фабрыкай інкрустацыі49, адкрытай у 1961 г.

на базе цэха. Ініцыятарамі арганізацыі про-

мыспу былі мясцовая майстрыха В.Дзехця-

рэнка, якая добра ведала традыцыі белару-

скага народнага мастацтва, і М.Дзехцярэ-

нка, што прыехаў з Украіны, дзе таксама

вядомая аплікацыя саломай па дрэве. Тра-

дыцыі гэтага віду мастацтва і ўзялі майстры

за аснову сваіх вырабаў. Яны распрацавалі

тэхналогію афарбоўкі і наклейвання сало-

мы, прыдумапі ўзоры вырабаў, галоўным

чынам куфэркі розных формаў.

На першым этапе распрацоўкі майстры

не заўсёды вызначаліся цэласнасцю і арга-

нічнасцю, капіруючы ў мініяцюры форму

вясельных куфраў. Складаны папіхромны

дэкор з саламяных квадрацікаў і ромбікаў

амаль цалкам пакрываў паверхню і вызна-

чаўся працаёмістасцю выканання. He заў-

сёды дасягалася арганічнасць і мастацкая

цэласнасць вырабаў, дэкор часам імітаваў

Вырабы з саломы, лазы, бяросты, паперы

малюнак традыцыйных тканін. Аднак на-

стойлівыя пошукі майстроў, удумлівае за-

сваенне народнай арнаментыкі і творчае

Пераасэнсаванне яе традыцый на новых ма-

тэрыялах дазволілі ім значна ўдасканапіць

узоры, дабіцца цэласнасці і лаканізму дэ-

кору — варыяцый геаметрычных і стыпіза-

ваных раслінных формаў — ромбікаў, ква-

драцікаў, разетак і інш.

Калі падобны напрамак жлобінскага про-

мыслу можна лічыць натуральным праця-

гам гэтага віду народнага мастацтва, то вы-

Рабы сюжэтна-тэматычнага характару вы-

клікаюць спрэчныя адносіны. Куфэркі і пано

з птушкамі, жывёламі, бытавымі сцэнкамі,

помнікамі архітэктуры і інш. гэткія ж тэхніч-

на бездакорныя, як і арнаментальныя, кам-

пазіцыя іх завершаная і дакпадная, аднак

гэтыя работы не кранаюць шчырасцю і не-

пасрэднасцю, уласцівымі творам трады-

цыйнага народнага мастацтва з іх жывым