Ке мен баланың бір аян көруі

Ержанның ә кесі Ұ занқ ұ л Сарайбайұ лы ө з ө ң іріне белгілі сынық шы, оташы болғ ан адам. Аяқ -қ олы сынып, шығ ып жазым болғ ан адамдар дә рігерге емес, Ұ занқ ұ лғ а келетін. Ол ө з-ө зінің аяқ -қ олының сынығ ын дә рігер-хиургтарды таң қ алдырып ө зі салғ ан. Сондай-ақ кө ріпкелдігі мен ешілік қ асиеттері де мол бола-тұ ғ ұ н.

Бірде мұ ғ алім болып қ ызмет істейтін «салт басты, сабау қ амшылы» баласы Ержанғ а ә кесі:

– Қ ашан ү йленесің, ү йленбейсің бе?

– Мен ү йленем деп 19-ымда бір, 21-імде екі қ ағ ындым, енді ү йленбеймін – дейді. Сол кезде жабырқ ағ ан ә ке кө зіне жас алады. Сасып қ алғ ан Ержан:

– Ой ағ а! Қ ыздар деген кө п қ ой, қ айсысын ә келейін?

– Ә не қ ойың кү тіп тұ р, той малың а жылқ ың кү тіп тұ р. Осының бә рін сен ү шін бағ ып отырмын ғ ой. Кім кө рінгеннің баласы емессің, менің баламсың. Ешқ андай жаман атағ ың ды естірткен жоқ сың, институтты да жақ сы бітірдің, оғ ан да мен ризамын, балам! Машина алып бердім, оны жездең е мінгізіп қ ойдың, оғ ан да ризамын, балам!

Ү йіне келеді. Аталарының ә руақ тары: «Ә й, балам! Ә кең ді неге соншылық ты қ ынжылтасың сен. Ө зің сү йген, ауылдың тө мен жағ ында тұ ратын ана қ ара қ ызың ды алып кел! Мына жү ріп жү рген қ ыздарың сағ ан қ атын болмайды», – деп тағ ы да, 3-4 жабысып жү рген қ ыздардың аттарын атап-атап айтады. Оянып кетсе тү сі екен. Велосипедіне міне сала мал бордақ ылайтын алаң да тұ ратын 3-4 шақ ырым жердегі ә кесінің ү йіне келеді. Ө зі жұ мыстан бос уақ ытта, кү нделікті дү кеннен нандарын сатып апарып тұ ратын. Ә кесі осында қ арауыл. Кө рген тү сін айтпақ шы, қ уантпақ шы болады.

Ү йге кіріп барса:

– Ә й, бала, келдің бе?

– Келдім.

– Иә, бірінші не мен ө лермін, не шешең ө лер.

– Не болса соны айта береді екенсің, қ ойшы ағ а!

– Ә й, балам! Ол емес айтпағ ым басқ а, тың да сө зді!

– Ал тың дайын.

– Бү гін тү сімде ә кем Сарайбай келді, ү лкен ә кем Тө ленді келді. Мағ ан аян берді балам! Мына балаң ана қ атынды, мына қ атынды алмасын. Ө зінің сү йгені бар екен, ауылдың тө мен жағ ында тұ ратын қ ара қ ыз, соны алсын деді. Сол қ ара қ ызың ды алып кел.

– Қ ашан алып келейін?

– Балам, бү гін ә кесең де, мен сағ ан қ арсы емеспін. Сә рсенбінің сә тіне тү сірсең бақ ытты боласың, балам!

– Жә рә йді! Ертең сә рсенбінің сә тінде келіндерің е босағ аны оң аяғ ымен аттатамын, ү йде болады.

– Ә п бә рекелді, жолың болсын қ арағ ым! Біз дайындала берейік. Бірақ та барсаң ақ «волгамен» емес, жасыл «москвичпен» бар, «волга» сынып тұ р – деді. Жоғ арыды айтылғ ан «волга» да, «москвич» те кө рші ауылдағ ы жолдастарының кө лігі, ә кесі олардың жағ дайын кө рмей-ақ, ү йде отырып біліп отырады.

Ержан кө рген тү сін ә кесіне барып айтайын десе, ә кесі де сол тү сті, сол тү ні кө ріпті. Тү сінде аталары алма деп атын айтқ ан қ ыздардың аттарын да, ә кесі сарнап айтып отыр. Міне керемет! Ә кесі мен Ержан екеуі де бір тү с кө реді. Ержанның тылсым дү ниенің сырын ә лі толық тү сіне алмай жү рген шағ ы. Ержан келе сала қ азіргі келіншегі Райханғ а телефон шалады да, дайын отыр дейді. Қ иқ алағ ына кө нбейді. Жолдасы Тұ рсын Кө пбаевтің жасыл «москвич»-іне Есім жездесі ү шеуі отырып алып, қ ыздың ү йіне тартады. Жолдан қ ыз жолдас ретінде Айман деген қ ызды жол-жө некей салып алады. Райханның ү йіне туғ ан кү нге кеттік деп айтады. Қ айтарда Шамалғ андағ ы Шолпанқ ұ л ағ асының ү йіне барып, онда жең гесі Шә йзадағ а Райханның басына орамал жаптырып, ә ке-шешесінің ү йіне келін қ ылып тү сіреді. Бұ л 1989 жылғ ы, шілде айының 5-і тұ ғ ын.