Qadınlar Haqqında Vəsiyyət 4 страница

945. Abdullah İ bn Abbas y deyir ki, mə n ç ox istə yirdim ki, Ö mə rdə n: «Ə gə r ikiniz də (bu hə rə kə tinizə gö rə) Allaha tö vbə etsə niz (ç ox yaxş ı olar). Ç ü nkü (Peyğ ə mbə rə ə ziyyə t vermə klə, ona xoş getmə yə n hə rə kə t etmə klə) qə lblə riniz (onun barə sində bir qə də r qeyri sə mimiliyə, gü naha) meyl etdi….» (ə t-Tə hrim 4) ayə sində xatı rlanan Peyğ ə mbə rin r iki zö vcə si barə sində soruş um. Elə buna gö rə də onunla birlikdə hə cc ziyarə tinə getdim. O, hə cc ziyarə tini bitirib geri qayı tdı qda subaş ı na ç ı xmaq ü ç ü n yoldan kə nara (uzaq bir yerə) ç ə kildi. Mə n də ə limdə ki bir tuluq su ilə kə nara ç ə kilib onu gö zlə dim. Nə hayə t o gə lib ç ı xdı. Mə n tuluqdakı sudan onun ə linə tö kdü m və o də stə maz aldı. Sonra mə n soruş dum: «Ey mö minlə rin ə miri! «Ə gə r ikiniz də (bu hə rə kə tinizə gö rə) Allaha tö vbə etsə niz (ç ox yaxş ı olar). Ç ü nkü (Peyğ ə mbə rə ə ziyyə t vermə klə, ona xoş getmə yə n hə rə kə t etmə klə) qə lblə riniz (onun barə sində bir qə də r qeyri sə mimiliyə, gü naha) meyl etdi….» ayə sində xatı rlanan Peyğ ə mbə rin r iki zö vcə si kimlə rdir?» O dedi: «Ey İ bn Abbas! Sə nin sualı n ç ox tə ə ccü blü dü r! Bu Aiş ə O ilə Hə fsə dir! O» Sonra o, hə disi danı ş mağ a baş layı b dedi: «Mə n və ə nsarlardan olan bir qonş um Bə nu Umeyyə İ bn Zeyd tayfası nda – Mə dinə nin yaxı nlı ğ ı nda yerlə ş ə n bir kə nddə – qalı rdı q. Biz nö vbə ilə Peyğ ə mbə rin r yanı na gedə rdik. Bir gü n mə n gedib Peyğ ə mbə rdə n reş itdiklə rim ə mrlə r və s. (qadağ alar, ə vvə lki ü mmə tlə rin baş ı na gə lə nlə r) barə də ona xə bə r gə tirə rdim, bir gü n də o bü tü n bunlar barə də mə nə xə bə r gə tirə rdi. Biz qü reyş lilə r qadı nları mı zı ü stə lə yə n bir tayfa idik. Mə dinə yə gə ldikdə isə ə nsar qadı nları n ə rlə rini ü stə lə yə n (onlara cavab qaytaran) bir qö vm olduğ unu gö rdü k. Bizim qadı nlar onları n ə də blə rində n tə sirlə ndilə r. Bir gü n mə n hə yat yoldaş ı mı n ü stü nə qı ş qı rdı m və o mə nə cavab qaytardı. Mə n cavab qaytarmağ ı ona qadağ an etdikdə o dedi: «Sə n cavab qaytarmağ ı mə nə niyə qadağ an edirsə n? Allaha and olsun ki, Peyğ ə mbə rin r zö vcə lə ri ona cavab qaytarı rlar. Bə zilə ri hə tta bu gü n gecə yə qə də r ondan ü z dö ndə rib». Onun bu sö zlə ri mə ni ç ox hə yə canlandı rdı. Mə n: «Doğ rudan da onlardan bu gü nahı edə n ziyana uğ ramı ş dı r!» dedim. Sonra libası mı geyib Hə fsə nin yanı na getdim. Mə n ona dedim: «Ey Hə fsə! Sizlə rdə n biri Allahı n elç isini rbu gü n gecə yə qə də r qə zə blə ndiribmi?» O: «Bə li» deyə cavab verdi. Mə n dedim: «O ş ə xs bə dbə xt olmuş və xə sarə tə uğ ramı ş dı r! Sə n ə minsə nmi Rə sulullahı r qə zə blə ndirmə klə Allahı n qə zə binə gə lib hə lak olmayacaqsan? Allahı n Elç isində n ç ox ş ey (artı q xə rclik və s.) istə mə, ona cavab qaytarma, ondan ü z dö ndə rmə və nə ehtiyacı n varsa mə ndə n istə! Və qonş unun (yə ni, Aiş ə nin) Peyğ ə mbə rə rsə ndə n daha gö zə l və daha sevimli olması ə sla sə ni aldatması n!». O zaman biz: «Ğ assanlı lar bizim ü stü mü zə yü rü ş etmə k ü ç ü n atları nı n ayaqları nı nallayı rlar!» deyə ö z aramı zda danı ş ı rdı q. (Bir gü n Bə nu Umeyyə li) yoldaş ı m ö z nö vbə sində Rə sulallahı n r yanı na getdi və gecə geri dö ndü kdə qapı mı bə rk-bə rk dö yü b dedi: «O (yə ni, Ö mə r) oyaqdı rmı?». Mə n hə yacanlandı m və onun yanı na ç ı xdı m. O dedi: “Də hş ə tli bir hadisə baş verib! ”. O: “Nə dir, Ğ assanlı lar hü cum edib? ” dedi. O: “Xeyr! Ə ksinə, bundan da artı q də hş ə tli hadisə baş verib. Allahı n Elç isi rzö vcə lə rini boş ayı b”. Ö mə r: “Artı q Hə fsə hə lak oldu və ziyana uğ radı. Mə n bunun yaxı n zamanlarda baş verə cə yini zə nn edirdim. Mə n libası mı geyib Peyğ ə mbə rin ryanı na getdim və onunla birgə fə cr namazı nı qı ldı m. Sonra o, ö z eyvanı na qalxı b tə kliyə ç ə kildi. Mə n Hə fsə nin yanı na gə ldim və onu ağ layan gö rü b dedim: «Nə ü ç ü n ağ layı rsan, mə gə r mə n sə ni bu iş də n ç ə kindirmə miş dim? Allahı n Elç isi rsizi boş ayı bmı? ”. Hə fsə: «Mə n bilmirə m, odur bax o, eyvandadı r». Sonra mə n minbə rin ə trafı nda oturan bir toplum sə habə nin yanı na gə ldim. Onlardan bə zilə ri ağ layı rdı. Mə n bir mü ddə t onlarla oturduqdan sonra dö zmə yib onun yanı na, oturduğ u eyvanı n ö nü nə gə ldim və orada dayanan Peyğ ə mbə rin r balaca, zə nci xidmə tç isinə dedim: «Ö mə r y ü ç ü n izn istə (onun yanı na daxil olum)». O, iç ə ri daxil olub Peyğ ə mbə rlə r danı ş dı. Sonra bayı ra ç ı xı b dedi: «Sə nin xahiş ini ona ç atdı rdı m, lakin o susdu». Mə n minbə rin ə trafı nda oturan sə habə lə rin yanı na gayı tdı m. Bir az onlarla oturduqdan sonra dö zmə yib yenə onun yanı na gə ldim və bu də fə də o, eyni cavabı verdi. Mə n bir daha minbə rin ə trafı nda oturan sə habə lə rin yanı na gayı tdı m. Bir az onlarla oturduqdan sonra dö zmə yib yenə onun yanı na gə ldim. O bu də fə də eyni cavabı verdi. Mə n ç ı xı b getdikdə o, mə ni ç ağ ı rı b dedi: «Peyğ ə mbə r r sə nə onun yanı na daxil olmağ a izn verdi». Mə n Peyğ ə mbə rin r yanı na daxil olduqda gö rdü m ki, o, yerə sə rilmiş hə sirin ü stü nə uzanı b, altı na heç bir dö ş ə k qoymayı b və yerdə ki qum da onun bö yrü nə iz salı b. Ö zü də iç ə risi xurma lifi ilə doldurulmuş, də ridə n hazı rlanan yastı ğ a sö ykə nmiş di. Mə n ayaq ü stə duraraq ona salam verdikdə n sonra dedim: «Ey Allahı n elç isi, sə n zö vcə lə rini boş amı sanmı?» O mə nə nə zə r salı b: «Xeyr!» deyə cavab verdi. Mə n: “Allahu Ə kbə r! Yenə ayaq ü stə duraraq dedim: «Ey Allahı n elç isi! Tə sə vvü r et, biz qü reyş lilə r qadı nları mı zı ü stə lə yə n bir qö vm idik. Sonra qadı nları ə rlə rini ü stə lə yə n bir qö vmü n yanı na gə ldik». Peyğ ə mbə r rgü lü msə di. Mə n dedim: «Tə sə vvü r et, mə n Hə fsə nin O yanı na gə lib: «Qonş unun (yə ni, Aiş ə nin O) Peyğ ə mbə r rü ç ü n sə ndə n daha gö zə l və daha sevimli olması ə sla sə ni aldatması n! ” dedim. Peyğ ə mbə r ryenə tə bə ssü m etdi. Mə n onun tə bə ssü m etdiyini gö rü b oturdum və evinə nə zə r saldı m. Allaha and olsun ki, orada mə n aş ı lanmı ş ü ç heyvan də risində n baş qa gö zə ç arpan bir ş ey gö rmə dim. Mə n dedim: «Allaha dua et ki, ü mmə tinin imkanları nı geniş lə tsin! Hə qiqə tə n, farsları n və rumluları n imkanları ç ox geniş lə ndirilib, onlara dü nyanı n naz-nemə tlə rində n verilib. Halbuki onlar Alaha ibadə t etmirlə r». O, dikə lib oturdu və dedi: «Ey İ bn Xə ttab! Sə n ş ə kk edirsə n? Onlar o qö vmdü r ki, cah-cə lal onlara dü nya hə yatı nda verilmiş və onlar ü ç ü n tezlə ş dirilmiş dir». Mə n dedim: «Ey Allahı n elç isi, mə nim ü ç ü n (Allahdan) bağ ı ş lanma dilə!». Hə fsə O, Aiş ə yə O Peyğ ə mbə rin rsirrini bildirdikdə n sonra o, zö vcə lə rini tə rk etmiş və qə zə bində n: «Bir ay mə n onlara yaxı nlaş mayaca-ğ am!»demiş di. O zaman Uca Allah da onu qı namı ş dı. İ yirmi doqquz gü n keç dikdə n sonra o, ilk ə vvə l Aiş ə nin yanı na daxil oldu. Aiş ə O isə ona dedi: «Axı sə n bir ay bizə yaxı nlaş mayacağ ı na and iç misə n! Mə n bir-bir bu gü nlə ri saymı ş am. Artı q bu iyirmi doqquzuncu gü ndü r». Peyğ ə mbə r: «Ay iyirmi doqquzdandı r!». Bu ay doğ rudanda iyirmi doqquz oldu. Aiş ə: «Tə xyir (seç mə k, ü stü nlü k vermə k (ə l-Ə hzab 28, 29)) ayə si nazil oldu və o, zö vcə lə rində n ilk ə vvə l mə nim yanı ma daxil olub dedi: «Doğ rusu, mə n sə nə bir mə sə lə ni xatı rlamaq istə yirə m. Sə n gə rə k tə lə smə yə sə n və ata-ananla mə slə hə tlə ş ə sə n». Aiş ə: «Mə n bilirə m ki, valideynlə rim sə ndə n ayrı lmağ ı mə nə heç vaxt nə sihə t etmə miş lə r». Peyğ ə mbə r: «Allah demiş dir: «Ey Peyğ ə mbə r! Zö vcə lə rinə de: " Ə gə r siz dü nya hə yatı nı və onun bə rbə zə yini istə yirsinizsə, gə lin sizi dü nya malı yla mə mnun edib gö zə l tə rzdə sə rbə st buraxı m, Yox, ə gə r Allahı, Onun Elç isini və Axirə t yurdunu istə yirsinizsə, bilin ki, Allah aranı zdan yaxş ı iş lə r gö rə nlə r ü ç ü n bö yü k bir mü kafat hazı rlamı ş dı r”. (ə l-Ə hzab 28, 29). Mə n dedim: «Buna gö rə ata-anamla mə slə hə tlə ş im?! Axı mə n hə qiqə tə n də Allahı, Onun elç isini və axirə t yurdunu istə yirə m!». Sonra Peyğ ə mbə r r digə r zö vcə lə rinə də eyni tə klifi etdi və onlarda Aiş ə O kimi cavab verdilə r. (Buxari 5191, Muslim 3768, 1479/34)

ا ل م ط ل ق ة ث ل ا ث ا ل ا ن ف ق ة ل ه ا