Məscid Tikməyin Fəziləti Və Buna Həvəsləndirmək

ع َ ن ْ ع ُ ث ْ م َ ا ن َ ب ْ ن َ ع َ ف ّ َ ا ن َ y، ق َ ا ل َ ع ِ ن ْ د َ ق َ و ْ ل ِ ا ل ن ّ َ ا س ِ ف ِ ي ه ِ ح ِ ي ن َ ب َ ن َ ى م َ س ْ ج ِ د َ ا ل ر ّ َ س ُ و ل ِ y: إ ِ ن ّ َ ك ُ م ْ أ َ ك ْ ث َ ر ْ ت ُ م ْ ، و َ إ ِ ن ّ ِ ى س َ م ِ ع ْ ت ُ ا ل ن ّ َ ب ِ ى ّ َ y ي َ ق ُ و ل ُ: «م َ ن ْ ب َ ن َ ى م َ س ْ ج ِ د ً ا ي َ ب ْ ت َ غ ِ ى ب ِ ه ِ و َ ج ْ ه َ ا ل ل ّ َ ه ِ ، ب َ ن َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ل َ ه ُ م ِ ث ْ ل َ ه ُ ف ِ ى ا ل ْ ج َ ن ّ َ ة ِ».

309. Belə rə vayə t edilir ki, Osman İ bn Ə ffan y Peyğ ə mbə rin r mə scidini yenidə n tikdiyi zaman insanları n onun haqqı nda sö ylə diklə rinə (etiraz edib) demiş dir: “Siz (mə nim iş imə) ç ox mü daxilə edirsiniz. Halbuki mə n Peyğ ə mbə rin r belə dediyini eş itmiş ə m: “Kim Allahı n Ü zü nü dilə yə rə k bir mə scid tiksə, Allah onun ü ç ü n Cə nnə tdə buna bə nzə r (bir ev) tikə r.” (Buxari 450, Muslim 533/43, 1217)

ا ل ن د ب إ ِ ل ى و ض ع ا ل أ ي د ي ع ل ى ا ل ر ك ب ف ي ا ل ر ك و ع و ن س خ ا ل ت ط ب ي ق

Rü kuda Ə llə ri Dizlə rin Ü zə rinə Qoymağ ı n Sunnə Olması Və Ovucları n Bir Biri Ü zə rinə Bağ lamağ ı n Nə sxi

ع َ ن ْ م ُ ص ْ ع َ ب ِ ب ْ ن ِ س َ ع ْ د ِ ب ْ ن ِ أ َ ب ِ ي و َ ق ّ َ ا ص ٍ y ي َ ق ُ و ل ُ: ص َ ل ّ َ ي ْ ت ُ إ ِ ل َ ى ج َ ن ْ ب ِ أ َ ب ِ ى ف َ ط َ ب ّ َ ق ْ ت ُ ب َ ي ْ ن َ ك َ ف ّ َ ى ّ َ ث ُ م ّ َ و َ ض َ ع ْ ت ُ ه ُ م َ ا ب َ ي ْ ن َ ف َ خ ِ ذ َ ى ّ َ ، ف َ ن َ ه َ ا ن ِ ى أ َ ب ِ ى و َ ق َ ا ل َ ك ُ ن ّ َ ا ن َ ف ْ ع َ ل ُ ه ُ ف َ ن ُ ه ِ ي ن َ ا ع َ ن ْ ه ُ ، و َ أ ُ م ِ ر ْ ن َ ا أ َ ن ْ ن َ ض َ ع َ أ َ ي ْ د ِ ي َ ن َ ا ع َ ل َ ى ا ل ر ّ ُ ك َ ب ِ.

310. Musab İ bn Sə d İ bn Ə bu Və qqas y demiş dir: “(Bir də fə) mə n atamı n yanı nda namaz qı ldı m və (rü kuda) ə llə rimi birlə ş dirib ayaqları mı n arası nda tutdum. Atam bunu mə nə qadağ an etdi və dedi: “Biz də belə edirdik, lakin bu bizə qadağ an olundu və bizə ə llə rimizi dizlə rimizin ü stü nə qoymaq ə mr edildi.” (Buxari 790, Muslim 535/29, 1222)

ت ح ر ي م ا ل ك ل ا م ف ي ا ل ص ل ا ة و ن س خ م ا ك ا ن م ن إ ِ ب ا ح ت ه

Namazda Danı ş mağ ı n Haram Olması Və Daha Ö ncə İ cazə li Olan Danı ş mağ ı n Nə sx Olunması

ع َ ن ْ ع َ ب ْ د ِ ا ل ل ّ َ ه ِ ب ْ ن ِ م َ س ْ ع ُ و د ٍ y ق َ ا ل َ ك ُ ن ّ َ ا ن ُ س َ ل ّ ِ م ُ ع َ ل َ ى ا ل ن ّ َ ب ِ ى ّ ِ r و َ ه ُ و َ ف ِ ى ا ل ص ّ َ ل ا َ ة ِ ف َ ي َ ر ُ د ّ ُ ع َ ل َ ي ْ ن َ ا ، ف َ ل َ م ّ َ ا ر َ ج َ ع ْ ن َ ا م ِ ن ْ ع ِ ن ْ د ِ ا ل ن ّ َ ج َ ا ش ِ ى ّ ِ س َ ل ّ َ م ْ ن َ ا ع َ ل َ ي ْ ه ِ ف َ ل َ م ْ ي َ ر ُ د ّ َ ع َ ل َ ي ْ ن َ ا و َ ق َ ا ل َ: «إ ِ ن ّ َ ف ِ ى ا ل ص ّ َ ل ا َ ة ِ ش ُ غ ْ ل ا ً».

311. Abdullah İ bn Mə sud y demiş dir: “Peyğ ə mbə r r namaz qı larkə n biz ona salam verə rdik, o da bizim salamı mı zı alardı. Nə caş inin yanı ndan (Hə bə ş istan-dan) qayı tdı qdan sonra biz ona salam verdik, lakin o, bizim salamı mı zı almadı. (Namazı bitirdikdə n sonra isə) buyurdu: “Hə qiqə tə n, namaz ə snası nda (daha vacib) ə mə l vardı r.” (Buxari 1199, 1216, Muslim 538/34, 1229)

ح د ي ث ز َ ي ْ د ِ ب ْ ن ِ أ َ ر ْ ق َ م َ ، ق َ ا ل َ: ك ُ ن ّ َ ا ن َ ت َ ك َ ل ّ َ م ُ ف ِ ي ا ل ص ّ َ ل ا َ ة ِ ، ي ُ ك َ ل ّ ِ م ُ أ َ ح َ د ُ ن َ ا أ َ خ َ ا ه ُ ف ِ ي ح َ ا ج َ ت ِ ه ِ ، ح َ ت ّ َ ى ن َ ز َ ل َ ت ْ ه ذ ِ ه ِ ا ل آ ي َ ة ُ (ح َ ا ف ِ ظ ُ و ا ع َ ل َ ى ا ل ص ّ َ ل َ و َ ا ت ِ و َ ا ل ص ّ َ ل ا َ ة ِ ا ل ْ و ُ س ْ ط َ ى و َ ق ُ و م ُ و ا ل ل ه ِ ق َ ا ن ِ ت ِ ي ن َ) ف َ أ ُ م ِ ر ْ ن َ ا ب ِ ا ل س ّ ُ ك ُ و ت ِ

312. Zeyd İ bn Ə rqam y demiş dir: “(Peyğ ə mbə rin r zamanı nda) biz namaz ə snası nda danı ş ardı q, birimiz dostuna ö z iş lə rində n danı ş ardı. Nə hayə t: “Namazları və gü nortadan sonrakı orta namazı qoruyun və Allah qarş ı sı nda mü tiliklə durun”. (ə l-Bə qə rə 238). ayə si nazil oldu və bizə susmaq ə mr olundu.” (Buxari 1200, 4534, Muslim 539/35, 1231)

ع َ ن ْ ج َ ا ب ِ ر ِ ب ْ ن ِ ع َ ب ْ د ِ ا ل ل ّ َ ه ِ y ق َ ا ل َ: ب َ ع َ ث َ ن ِ ى ر َ س ُ و ل ُ ا ل ل ّ َ ه ِ r ف ِ ى ح َ ا ج َ ة ٍ ل َ ه ُ ف َ ا ن ْ ط َ ل َ ق ْ ت ُ ، ث ُ م ّ َ ر َ ج َ ع ْ ت ُ و َ ق َ د ْ ق َ ض َ ي ْ ت ُ ه َ ا ، ف َ أ َ ت َ ي ْ ت ُ ا ل ن ّ َ ب ِ ى ّ َ r ف َ س َ ل ّ َ م ْ ت ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ ، ف َ ل َ م ْ ي َ ر ُ د ّ َ ع َ ل َ ى ّ َ ، ف َ و َ ق َ ع َ ف ِ ى ق َ ل ْ ب ِ ى م َ ا ا ل ل ّ َ ه ُ أ َ ع ْ ل َ م ُ ب ِ ه ِ ف َ ق ُ ل ْ ت ُ ف ِ ى ن َ ف ْ س ِ ى ل َ ع َ ل ّ َ ر َ س ُ و ل َ ا ل ل ّ َ ه ِ r و َ ج َ د َ ع َ ل َ ى ّ َ أ َ ن ّ ِ ى أ َ ب ْ ط َ أ ْ ت ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ ، ث ُ م ّ َ س َ ل ّ َ م ْ ت ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ ف َ ل َ م ْ ي َ ر ُ د ّ َ ع َ ل َ ى ّ َ ، ف َ و َ ق َ ع َ ف ِ ى ق َ ل ْ ب ِ ى أ َ ش َ د ّ ُ م ِ ن َ ا ل ْ م َ ر ّ َ ة ِ ا ل أ ُ و ل َ ى ، ث ُ م ّ َ س َ ل ّ َ م ْ ت ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ ف َ ر َ د ّ َ ع َ ل َ ى ّ َ ف َ ق َ ا ل َ: «إ ِ ن ّ َ م َ ا م َ ن َ ع َ ن ِ ى أ َ ن ْ أ َ ر ُ د ّ َ ع َ ل َ ي ْ ك َ أ َ ن ّ ِ ى ك ُ ن ْ ت ُ أ ُ ص َ ل ّ ِ ى». و َ ك َ ا ن َ ع َ ل َ ى ر َ ا ح ِ ل َ ت ِ ه ِ م ُ ت َ و َ ج ّ ِ ه ً ا إ ِ ل َ ى غ َ ي ْ ر ِ ا ل ْ ق ِ ب ْ ل َ ة ِ.

313. Cabir İ bn Abdullah y demiş dir: “(Bir də fə) Peyğ ə mbə r r mə ni bir iş dalı nca gö ndə rdi və mə n də rhal gedib o iş i gö rdü m, sonra yenə onun yanı na qayı tdı m. Mə n Peyğ ə mbə rə r yaxı nlaş ı b salam verdim, lakin o, mə nim sala­mı mı almadı. Bir Allah bilir ki, mə nim qə lbimdə n nə lə r keç di. Ö z-ö zü mə dedim: “Ola bilsin ki, lə ngidiyimə gö rə Allahı n Elç isinin mə nə qə zə bi tutmuş dur? ” Mə n (bir də) ona salam verdim, lakin o, yenə mə nim salamı mı almadı. Bu mə ni ə vvə lkində n də ç ox kə də rlə ndirdi. Mə n (yenə) ona salam verdim. Bu də fə o, mə nim salamı mı aldı və dedi: “Mə nə sə nin salamı nı almağ a maneə olan yalnı z namaz qı lmağ ı m idi.” Hə min vaxt Peyğ ə mbə r r də və sinin ü s­tü ndə idi və qiblə də n baş qa bir tə rə fə yö nə lmiş di. (Buxari 1217, Muslim 540/37, 1234)

ج و ا ز ل ع ن ا ل ش ي ط ا ن ف ي أ ث ن ا ء ا ل ص ل ا ة

Namaz Ə snası nda Ş eytana Lə nə t Oxumağ ı n Caiz Olması

ع َ ن ْ أ َ ب ِ ى ه ُ ر َ ي ْ ر َ ة َ y، ع َ ن ِ ا ل ن ّ َ ب ِ ى ّ ِ r ق َ ا ل َ: «إ ِ ن ّ َ ع ِ ف ْ ر ِ ي ت ً ا م ِ ن َ ا ل ْ ج ِ ن ّ ِ ت َ ف َ ل ّ َ ت َ ع َ ل َ ى ّ َ ا ل ْ ب َ ا ر ِ ح َ ة َ – أ َ و ْ ك َ ل ِ م َ ة ً ن َ ح ْ و َ ه َ ا – ل ِ ي َ ق ْ ط َ ع َ ع َ ل َ ى ّ َ ا ل ص ّ َ ل ا َ ة َ ، ف َ أ َ م ْ ك َ ن َ ن ِ ى ا ل ل ّ َ ه ُ م ِ ن ْ ه ُ ، ف َ أ َ ر َ د ْ ت ُ أ َ ن ْ أ َ ر ْ ب ِ ط َ ه ُ إ ِ ل َ ى س َ ا ر ِ ي َ ة ٍ م ِ ن ْ س َ و َ ا ر ِ ى ا ل ْ م َ س ْ ج ِ د ِ ، ح َ ت ّ َ ى ت ُ ص ْ ب ِ ح ُ و ا و َ ت َ ن ْ ظ ُ ر ُ و ا إ ِ ل َ ي ْ ه ِ ك ُ ل ّ ُ ك ُ م ْ ، ف َ ذ َ ك َ ر ْ ت ُ ق َ و ْ ل َ أ َ خ ِ ى س ُ ل َ ي ْ م َ ا ن َ: ]ر َ ب ّ ِ ه َ ب ْ ل ِ ي م ُ ل ْ ك ً ا ل ا َ ي َ ن ْ ب َ غ ِ ي ل أ َ ح د ٍ م ِ ن ْ ب َ ع ْ د ِ ي [». ف َ ر َ د ّ َ ه ُ خ َ ا س ِ ئ ً ا

314. Ə bu Hureyra y rə vayə t edir ki, (bir də fə) Peyğ ə mbə r r buyurdu: “Dü nə n cinlə rdə n ç ox qü vvə tli birisi namazı mı yarı mç ı q kə smə k ü ç ü n yanı ma gə ldi. (Ravi deyir ki: “Yaxud Peyğ ə mbə r r buna bə nzə r bir sö z sö ylə di”). Lakin Allah mə nə onu tutmağ a yardı m etdi. Ə vvə lcə mə n istə dim onu mə scidin dirə klə rində n birinə bağ layı m ki, sə hə r aç ı ldı qda hamı nı z ona baxa bilə siniz, ancaq qardaş ı m Suleymanı n dediyini xatı rladı m. (O demiş dir): “Ey Rə bbim! Mə ni bağ ı ş la və mə nə elə bir sə ltə nə t ver ki, mə ndə n sonra heç kimə nə sib olması n”. (ə s-Sad 35). (Buxari 461, 1210, 3423, 4808, Muslim 541/39, 1237)

ج و ا ز ح م ل ا ل ص ب ي ا ن ف ي ا ل ص ل ا ة

Namazda Kö rpə Uş ağ ı Gö tü rmə yin İ cazə li Olması

ع َ ن ْ أ َ ب ِ ى ق َ ت َ ا د َ ة َ ا ل أ َ ن ْ ص َ ا ر ِ ى ّ ِ y، أ َ ن ّ َ ر َ س ُ و ل َ ا ل ل ّ َ ه ِ r ك َ ا ن َ ي ُ ص َ ل ّ ِ ى و َ ه ْ و َ ح َ ا م ِ ل ٌ أ ُ م َ ا م َ ة َ ب ِ ن ْ ت َ ز َ ي ْ ن َ ب َ ب ِ ن ْ ت ِ ر َ س ُ و ل ِ ا ل ل ّ َ ه ِ r و َ ل أ َ ب ِ ى ا ل ْ ع َ ا ص ِ ب ْ ن ِ ا ل ر ّ َ ب ِ ي ع ِ ب ْ ن ِ ع َ ب ْ د ِ ش َ م ْ س ٍ ، ف َ إ ِ ذ َ ا س َ ج َ د َ و َ ض َ ع َ ه َ ا ، و َ إ ِ ذ َ ا ق َ ا م َ ح َ م َ ل َ ه َ ا.

315. Ə bu Qə tadə ə l-Ə nsari y rə vayə t edir ki, Peyğ ə mbə r r qı zı Zeynə bin, Ə bul-As İ bnur-Rə bi İ bn Abduş -Ş ə msdə n olan qı zı Umamə ni qucağ ı nda tutaraq namaz qı lardı. Peyğ ə mbə r r sə cdə yə gedə ndə onu yerə qoyar, ayağ a qalxanda isə (yenə) onu qucağ ı na alardı. (Buxari 516, Muslim 543/41-43, 1240, 1242)

ج و ا ز ا ل خ ط و ة و ا ل خ ط و ت ي ن ف ي ا ل ص ل ا ة

Namazda Bir İ ki Addı m Atı lması nı n İ cazə li Olması

ع َ ن ْ أ َ ب ِ ي ح َ ا ز ِ م ِ ب ْ ن ِ د ِ ي ن َ ا ر ٍ y أ َ ن ّ َ ر ِ ج َ ا ل ا ً أ َ ت َ و ْ ا س َ ه ْ ل َ ب ْ ن َ س َ ع ْ د ٍ ا ل س ّ َ ا ع ِ د ِ ى ّ َ y، و َ ق َ د ِ ا م ْ ت َ ر َ و ْ ا ف ِ ى ا ل ْ م ِ ن ْ ب َ ر ِ م ِ م ّ َ ع ُ و د ُ ه ُ ف َ س َ أ َ ل ُ و ه ُ ع َ ن ْ ذ َ ل ِ ك َ ف َ ق َ ا ل َ و َ ا ل ل ّ َ ه ِ إ ِ ن ّ ِ ى ل أ َ ع ْ ر ِ ف ُ م ِ م ّ َ ا ه ُ و َ ، و َ ل َ ق َ د ْ ر َ أ َ ي ْ ت ُ ه ُ أ َ و ّ َ ل َ ي َ و ْ م ٍ و ُ ض ِ ع َ ، و َ أ َ و ّ َ ل َ ي َ و ْ م ٍ ج َ ل َ س َ ع َ ل َ ي ْ ه ِ ر َ س ُ و ل ُ ا ل ل ّ َ ه ِ r أ َ ر ْ س َ ل َ ر َ س ُ و ل ُ ا ل ل ّ َ ه ِ r إ ِ ل َ ى ف ُ ل ا َ ن َ ة َ - ا م ْ ر َ أ َ ة ٍ ق َ د ْ س َ م ّ َ ا ه َ ا س َ ه ْ ل ٌ: «م ُ ر ِ ى غ ُ ل ا َ م َ ك ِ ا ل ن ّ َ ج ّ َ ا ر َ أ َ ن ْ ي َ ع ْ م َ ل َ ل ِ ى أ َ ع ْ و َ ا د ً ا أ َ ج ْ ل ِ س ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ ن ّ َ إ ِ ذ َ ا ك َ ل ّ َ م ْ ت ُ ا ل ن ّ َ ا س َ». ف َ أ َ م َ ر َ ت ْ ه ُ ف َ ع َ م ِ ل َ ه َ ا م ِ ن ْ ط َ ر ْ ف َ ا ء ِ ا ل ْ غ َ ا ب َ ة ِ ث ُ م ّ َ ج َ ا ء َ ب ِ ه َ ا ، ف َ أ َ ر ْ س َ ل َ ت ْ إ ِ ل َ ى ر َ س ُ و ل ِ ا ل ل ّ َ ه ِ r ف َ أ َ م َ ر َ ب ِ ه َ ا ف َ و ُ ض ِ ع َ ت ْ ه َ ا ه ُ ن َ ا ، ث ُ م ّ َ ر َ أ َ ي ْ ت ُ ر َ س ُ و ل َ ا ل ل ّ َ ه ِ r ص َ ل ّ َ ى ع َ ل َ ي ْ ه َ ا ، و َ ك َ ب ّ َ ر َ و َ ه ُ و َ ع َ ل َ ي ْ ه َ ا ، ث ُ م ّ َ ر َ ك َ ع َ و َ ه ْ و َ ع َ ل َ ي ْ ه َ ا ، ث ُ م ّ َ ن َ ز َ ل َ ا ل ْ ق َ ه ْ ق َ ر َ ى ف َ س َ ج َ د َ ف ِ ى أ َ ص ْ ل ِ ا ل ْ م ِ ن ْ ب َ ر ِ ث ُ م ّ َ ع َ ا د َ ، ف َ ل َ م ّ َ ا ف َ ر َ غ َ أ َ ق ْ ب َ ل َ ع َ ل َ ى ا ل ن ّ َ ا س ِ ف َ ق َ ا ل َ: «أ َ ي ّ ُ ه َ ا ا ل ن ّ َ ا س ُ إ ِ ن ّ َ م َ ا ص َ ن َ ع ْ ت ُ ه َ ذ َ ا ل ِ ت َ أ ْ ت َ م ّ ُ و ا و َ ل ِ ت َ ع َ ل ّ َ م ُ و ا ص َ ل ا َ ت ِ ى».

316. Ə bu Hazim İ bn Dinar y rə vayə t edir ki, Peyğ ə mbə rin r minbə rinin hansı ağ acdan dü zə ldildiyi barə də araları na fikir ayrı lı ğ ı dü ş mü ş bir də stə adam Sə hl ibn Sə d ə s-Saidinin yanı na gə lib bu haqda ondan soruş du. O dedi: “Vallahi, mə n onun nə də n olduğ unu yaxş ı bilirə m. Mə n onu hə m qoyulduğ u gü n, hə m də Peyğ ə mbə rin r onun ü stü ndə oturduğ u ilk gü ndə gö rmü ş ə m. Peyğ ə mbə r r filan qadı nı n yanı na adam gö ndə rib buyurdu ki: “Dü lgə r kö lə nə ə mr et, mə nim ü ç ü n ağ acdan elə bir ş ey dü zə ltsin ki, mə n camaata xü tbə verə rkə n onun ü stü ndə otura bilim”. Qadı n bunu ö z kö lə sinə ə mr etdi və o da meş ə yulğ unundan (ağ ac adı) minbə r dü zə ldib onun yanı na apardı. Qadı n onu Peyğ ə mbə rə r gö ndə rdi, Peyğ ə mbə r r də onun buraya qoyulması nı ə mr etdi. Mə n Peyğ ə mbə rin r onun ü stü ndə namaz qı ldı ğ ı nı da gö rmü ş ə m. O, minbə rin ü stü ndə ikə n: “Allahu Ə kbə r” dedi, (Qurandan xeyli oxuduqdan) sonra rü kuya getdi, (sonra rü kudan qalxı b) dal-dalı gedə rə k (min­bə rdə n) aş ağ ı endi və minbə rin dibində sə cdə qı ldı, sonra yenidə n (minbə rə qalxı b nama­zı nı) davam etdi. Na­mazı bitirdikdə n sonra camaata tə rə f dö nü b dedi: “Ay camaat! Mə n belə etdim ki, siz də mə nə baxı b mə nim etdiklə rimi edə siniz və mə nim necə namaz qı ldı ğ ı mı ö yrə nə siniz.” (Buxari 917, Muslim 544/44, 1244)

ك ر ا ه ة ا ل ا خ ت ص ا ر ف ي ا ل ص ل ا ة

Namazda Ə llə ri Belə Qoymağ ı n Mə kruh Olması

ع َ ن ْ أ َ ب ِ ى ه ُ ر َ ي ْ ر َ ة َ y ق َ ا ل َ: ن َ ه َ ى ا ل ن ّ َ ب ِ ي ّ ُ r أ َ ن ْ ي ُ ص َ ل ّ ِ ى َ ا ل ر ّ َ ج ُ ل ُ م ُ خ ْ ت َ ص ِ ر ً ا.

317. Ə bu Hureyra y demiş dir: “Peyğ ə mbə r r (namaz qı lan) adama ə llə rini belinə qoyub namaz qı lmağ ı qadağ an etmiş dir.” (Buxari 1220, Muslim 545/46, 1246)

ك ر ا ه ة م س ح ا ل ح ص ى و ت س و ي ة ا ل ت ر ا ب ف ي ا ل ص ل ا ة

Namazda Daş ları Atmağ ı n Və Torpağ ı Dü zə ltmə yin Mə kruh Olması

ع َ ن ْ م ُ ع َ ي ْ ق ِ ي ب ٍ y، أ َ ن ّ َ ا ل ن ّ َ ب ِ ى ّ َ r ق َ ا ل َ ف ِ ى ا ل ر ّ َ ج ُ ل ِ ي ُ س َ و ّ ِ ى ا ل ت ّ ُ ر َ ا ب َ ح َ ي ْ ث ُ ي َ س ْ ج ُ د ُ ق َ ا ل َ: «إ ِ ن ْ ك ُ ن ْ ت َ ف َ ا ع ِ ل ا ً ف َ و َ ا ح ِ د َ ة ً».

318. Mueyqib y rə vayə t edir ki, (bir də fə) Peyğ ə mbə r r bir nə fə rin sə cdə etdikdə torpağ ı (ə li ilə sağ a-sola dağ ı dı b) yeri hamarladı ğ ı nı gö rü b dedi: “Bunu etmə k istə yirsə nsə, bir də fə et.” (Buxari 1207, Muslim 546/49, 1250)

ا ل ن ه ي ع ن ا ل ب ص ا ق ف ي ا ل م س ج د ، ف ي ا ل ص ل ا ة و غ ي ر ه ا

Namazda Və Namaz Xaricində Mə sciddə Tü pü rmə yin Qadağ an Olması

ح د ي ث ع َ ب ْ د ِ ا ل ل ه ِ ب ْ ن ِ ع ُ م َ ر َ ، أ َ ن ّ َ ر َ س ُ و ل َ ا ل ل ه ِ ص ل ى ا ل ل ه ع ل ي ه و س ل م ر َ أ َ ى ب ُ ص َ ا ق ً ا ف ِ ي ج ِ د َ ا ر َ ا ل ْ ق ِ ب ْ ل َ ة ِ ف َ ح َ ك ّ َ ه ُ ، ث ُ م ّ َ أ َ ق ْ ب َ ل َ ع َ ل َ ى ا ل ن ّ َ ا س ِ ، ف َ ق َ ا ل َ: إ ِ ذ َ ا ك َ ا ن َ أ َ ح َ د ُ ك ُ م ْ ي ُ ص َ ل ّ ِ ي ف َ ل ا َ ي َ ب ْ ص ُ ق ْ ق ِ ب َ ل َ و َ ج ْ ه ه ِ ، ف َ إ ِ ن ّ َ ا ل ل ه َ ق ِ ب َ ل َ و َ ج ْ ه ِ ه ِ إ ِ ذ َ ا ص َ ل ّ َ ى

319. Abdullah İ bn Ö mə r y rə vayə t edir ki, Rə sulullah r qiblə istiqamə tində divarda tü pü rcə k gö rdü. Hə mə n onu gö tü rə rə k basdı rdı. Sonra insanlara tə rə f dö nə rə k: “Sizdə n biriniz namaz qı larkə n ö nü nə tü pü rmə sin. Ç ü nki namaz qı ldı ğ ı zaman Allah ü zü tə rə fdə dir”. (Buxari 406, Muslim 547/50, 1251)

ح د ي ث أ َ ب ِ ي س َ ع ِ ي د ٍ ، أ َ ن ّ َ ا ل ن ّ َ ب ِ ي ّ َ ص ل ى ا ل ل ه ع ل ي ه و س ل م أ َ ب ْ ص َ ر َ ن ُ خ َ ا م َ ة ً ف ِ ي ق ِ ب ْ ل َ ة ِ ا ل ْ م َ س ْ ج ِ د ِ ف َ ح َ ك ّ َ ه َ ا ب ِ ح َ ص َ ا ة ٍ ، ث ُ م ّ َ ن َ ه ى أ َ ن ْ ي َ ب ْ ز ُ ق َ ا ل ر ّ َ ج ُ ل ُ ب َ ي ْ ن َ ي َ د َ ي ْ ه ِ ، أ َ و ْ ع َ ن ْ ي َ م ِ ي ن ِ ه ِ ، و َ ل ك ِ ن ْ ع َ ن ْ ي َ س َ ا ر ِ ه ِ ، أ َ و ْ ت َ ح ْ ت َ ق َ د َ م ِ ه ِ ا ل ْ ي ُ س ْ ر َ ى

320. Ə bu Sə id y rə vayə t edir ki, Peyğ ə mbə r r mə scidin qiblə sində bir bə lə ğ ə m gö rdü. Hə mə n onu ç akı l dş ı ilə silib gö tü rdü. Sonra da insanlara ö nü nə və sağ ı na tü pü rmə lə rini qadağ an etdi. Lakin sol tə rə finə və ya sol ayağ ı nı n altı na (tü pü mə yi ehtiyacdan) icazə verdi”. (Buxari 414, 548/52, Muslim 1253)

ح د ي ث أ َ ب ِ ي ه ُ ر َ ي ْ ر َ ة َ و َ أ َ ب ِ ي س َ ع ِ ي د ٍ ، أ َ ن ّ َ ر َ س ُ و ل َ ا ل ل ه ِ ص ل ى ا ل ل ه ع ل ي ه و س ل م ر َ أ َ ى ن ُ خ َ ا م َ ة ً ف ِ ي ج ِ د َ ا ر ِ ا ل ْ م َ س ْ ج ِ د ِ ف َ ت َ ن َ ا و َ ل َ ح َ ص َ ا ة ً ف َ ح َ ك ّ َ ه َ ا ، ف َ ق َ ا ل َ: إ ِ ذ َ ا ت َ ن َ خ ّ َ م َ أ َ ح َ د ُ ك ُ م ْ ف َ ل ا َ ي َ ت َ ن َ خ ّ َ م َ ن ّ َ ق ِ ب َ ل َ و َ ج ْ ه ِ ه ِ ، و َ ل ا َ ع َ ن ْ ي َ م ِ ي ن ِ ه ِ ، و َ ل ْ ي َ ب ْ ص ُ ق ْ ع َ ن ْ ي َ س َ ا ر ِ ه ِ أ َ و ْ ت َ ح ْ ت َ ق َ د َ م ِ ه ِ ا ل ْ ي ُ س ْ ر َ ى

321. Ə bu Hureyra y və Ə bu Sə id y rə vayə t edirlə r ki, (bir də fə) Peyğ ə mbə r r mə scidin divarı nda tü pü rcə k gö rdü kdə xı rda daş lar gö tü rü b onu qazı dı və dedi: “Sizlə rdə n biri tü pü rmə k istə dikdə, heç vaxt ö zü ndə n qabağ a və ya sağ tə rə fə tü pü rmə sin, ancaq sol tə rə fə və ya sol ayağ ı nı n altı na tü pü rsü n.” (Buxari 410, Muslim 548/52, 1253)

ح د ي ث ع َ ا ئ ِ ش َ ة َ أ ُ م ّ ِ ا ل ْ م ُ ؤ ْ م ِ ن ِ ي ن َ ، أ َ ن ّ َ ر َ س ُ و ل َ ا ل ل ه ِ ص ل ى ا ل ل ه ع ل ي ه و س ل م ر َ أ َ ى ف ِ ي ج ِ د ا ر ا ل ْ ق ِ ب ْ ل َ ة ِ م ُ خ ا ط ً ا ، أ َ و ْ ب ُ ص َ ا ق ً ا ، أ َ و ْ ن ُ خ َ ا م ة ً ف َ ح َ ك ّ َ ه ُ

322. Mö minlə rin anası Aiş ə O rə vayə t edir ki, Allahı n Elç isi r qiblə istiqamə tində divarda sü mü k, tü pü rcə k və ya bə lə ğ ə m gö rdü. Hə mə n onu gö tü rə rə k basdı rdı ”. (Buxari 407, Muslim 549, 1255)

ح د ي ث أ َ ن َ س ِ ب ْ ن ِ م َ ا ل ِ ك ٍ ، ق َ ا ل َ ا ل ن ّ َ ب ِ ي ّ ُ ص ل ى ا ل ل ه ع ل ي ه و س ل م: إ ِ ن ّ َ ا ل ْ م ُ ؤ ْ م ِ ن َ إ ِ ذ َ ا ك َ ا ن َ ف ِ ي ا ل ص ّ َ ل ا َ ة ِ ف َ إ ِ ن ّ َ م َ ا ي ُ ن َ ا ج ِ ي ر َ ب ّ َ ه ُ ، ف َ ل ا َ ي َ ب ْ ز ُ ق َ ن ّ َ ب َ ي ْ ن َ ي َ د َ ي ْ ه ِ و َ ل ا َ ع َ ن ْ ي َ م ِ ي ن ِ ه ِ ، و َ ل ك ِ ن ْ ع َ ن ْ ي َ س َ ا ر ِ ه ِ أ َ و ت َ ح ْ ت َ ق َ د َ م ِ ه ِ

323. Ə nə s İ bn Mə lik y rə vayə t edir ki, Peyğ ə mbə r r buyurdu: “Ş ü bhə siz ki, mö min namazda olduğ u zaman Rə bbinə mü raciə t edə r. O, halda ö n tə rə fə, sağ tə rə fə tü pü rmə yin. Lakin (ehtiyac olarsa) sol tə rə fə və (sol) ayağ ı n altı na (tü pü rə) bilə rsiniz”. (Buxari 413, Muslim 551/54, 1258)

ع َ ن ْ أ َ ن َ س َ ب ْ ن َ م َ ا ل ِ ك ٍ y، ق َ ا ل َ: ق َ ا ل َ ا ل ن ّ َ ب ِ ى ّ ُ r: «ا ل ْ ب ُ ز َ ا ق ُ ف ِ ى ا ل ْ م َ س ْ ج ِ د ِ خ َ ط ِ ي ئ َ ة ٌ ، و َ ك َ ف ّ َ ا ر َ ت ُ ه َ ا د َ ف ْ ن ُ ه َ ا».

324. Ə nə s İ bn Malik y rə vayə t edir ki, Peyğ ə mbə r r buyurdu: “Mə scidə tü pü rmə k gü nahdı r, bu gü nahı n kə ffarə si isə onu basdı rmaqdı r”. (Buxari 415, Muslim 552/55, 1259)

ج و ا ز ا ل ص ل ا ة ف ي ا ل ن ع ل ي ن

Ayaqqabı da Namaz Qı lmağ ı n İ cazə li Olması

ع َ ن ْ أ َ ن َ س ِ ب ْ ن ِ م َ ا ل ِ ك ٍ y أ َ ن ّ َ ه ُ س ُ ئ ِ ل َ: أ َ ك َ ا ن َ ا ل ن ّ َ ب ِ ى ّ ُ r ي ُ ص َ ل ّ ِ ى ف ِ ى ن َ ع ْ ل َ ي ْ ه ِ ؟ ق َ ا ل َ: ن َ ع َ م ْ.

325. Ə nə sdə n y soruş dular: “Peyğ ə mbə r r sə ndə llə namaz qı lı bmı? ” O: “Bə li” deyə cavab verdi. (Buxari 386, 5850, Muslim 555/60, 1264)

ك ر ا ه ة ا ل ص ل ا ة ف ي ث و ب ل ه أ ع ل ا م

Ü zə rində Cizgi (Ş ə kil, İ ş arə Və.S) Olan Paltarla Namaz Qı lmağ ı n Mə kruh Olması

ح د ي ث ع َ ا ئ ِ ش َ ة َ ، أ َ ن ّ َ ا ل ن ّ َ ب ِ ي ّ َ ص ل ى ا ل ل ه ع ل ي ه و س ل م ص َ ل ّ َ ى ف ِ ي خ َ م ِ ي ص َ ة ٍ ل َ ه َ ا أ َ ع ْ ل ا َ م ٌ ، ف َ ق َ ا ل َ: ش َ غ َ ل َ ت ْ ن ِ ي أ َ ع ْ ل ا َ م ُ ه ذ ِ ه ِ ا ذ ه ب و ا ب ِ ه َ ا إ ِ ل َ ى أ َ ب ِ ي ج َ ه ْ م ٍ و َ أ ْ ت ُ و ن ِ ي ب ِ أ َ ن ْ ب ِ ج َ ا ن ِ ي ّ َ ة ٍ

326. Aiş ə O rə vayə t edir ki, (bir də fə) Peyğ ə mbə r r bə zə kli paltarda namaz qı larkə n onun naxı ş ları na nə zə r saldı. Namazı bitirdikdə n sonra isə: “Bu bə zə kli paltarı mı aparı b Ə bu Cə hmə verin, onun ə nbicaniyyə sini (yun ə ba) mə nə gə tirin, ç ü nki bu (bə zə kli paltar) bir az ə vvə l mə ni namazdan yayı ndı rdı.” (Buxari 373, 752, Muslim 556/61, 1266)

ك ر ا ه ة ا ل ص ل ا ة ب ح ض ر ة ا ل ط ع ا م

Yemə k Ç ə kildiyi Vaxt, Namaz Qı lmağ ı n Mə kruh Olması

ح د ي ث أ َ ن َ س ِ ب ْ ن ِ م َ ا ل ِ ك ٍ ر ض ي ا ل ل ه ع ن ه ، ع َ ن ِ ا ل ن ّ َ ب ِ ي ّ ِ ص ل ى ا ل ل ه ع ل ي ه و س ل م ، ق َ ا ل َ: إ ِ ذ َ ا و ُ ض ِ ع َ ا ل ْ ع َ ش َ ا ء ُ و َ أ ُ ق ِ ي م َ ت ِ ا ل ص ّ َ ل ا َ ة ُ ف َ ا ب ْ د َ ء ُ و ا ب ِ ا ل ْ ع َ ش َ ا ء ِ

327. Ə nə s İ bn Mə lik y rə vayə t edir ki, Peyğ ə mbə r r buyurdu: “Yemə k (sü frə yə) qoyulduğ u və namaz ü ç ü n iqamə verildiyi zaman yemə yə baş layı n”. (Buxari 5463, Muslim 557/64, 1269)

ع َ ن ْ أ َ ن َ س ٍ y: أ َ ن ّ َ ر َ س ُ و ل َ ا ل ل ّ َ ه ِ r ق َ ا ل َ: «إ ِ ذ َ ا ق ُ د ّ ِ م َ ا ل ْ ع َ ش َ ا ء ُ ف َ ا ب ْ د َ ء ُ و ا ب ِ ه ِ ق َ ب ْ ل َ أ َ ن ْ ت ُ ص َ ل ّ ُ و ا ص َ ل ا َ ة َ ا ل ْ م َ غ ْ ر ِ ب ِ ، و َ ل ا َ ت َ ع ْ ج َ ل ُ و ا ع َ ن ْ ع َ ش َ ا ئ ِ ك ُ م ْ».

328. Ə nə s y rə vayə t edir ki, Peyğ ə mbə r r buyurdu: “(Sü frə yə) ş am yemə yi verilə rsə, mə ğ rib namazı nı qı lmamı ş dan ə vvə l ş am yemə yinə baş layı n və yemə yinizi yedikdə tə lə smə yin.” (Buxari 672, Muslim 557, 1270)

ح د ي ث ع َ ا ئ ِ ش َ ة َ ، ع َ ن ِ ا ل ن ّ َ ب ِ ي ّ ِ ص ل ى ا ل ل ه ع ل ي ه و س ل م أ َ ن ّ َ ه ُ ق َ ا ل َ: إ ِ ذ َ ا و ُ ض ِ ع َ ا ل ْ ع َ ش َ ا ء ُ و َ أ ُ ق ِ ي م َ ت ِ ا ل ص ّ َ ل ا َ ة ُ ف َ ا ب ْ د َ ء ُ و ا ب ِ ا ل ْ ع َ ش َ ا ء ِ

329. Aiş ə O rə vayə t edir ki, Peyğ ə mbə r r buyurdu: “Yemə k (sü frə yə) qoyulduğ u və namaz ü ç ü n iqamə verildiyi zaman yemə yə baş layı n”. (Buxari 671, Muslim 559/66, 1271)

ح د ي ث ا ب ْ ن ِ ع ُ م َ ر َ ، ق َ ا ل َ: ق َ ا ل َ ر َ س ُ و ل ُ ا ل ل ه ِ ص ل ى ا ل ل ه ع ل ي ه و س ل م: إ ِ ذ َ ا و ُ ض ِ ع َ ع َ ش َ ا ء ُ أ َ ح َ د ِ ك ُ م ْ و َ أ ُ ق ِ ي م َ ت ا ل ص ّ َ ل ا َ ة ُ ف َ ا ب ْ د َ ء ُ و ا ب ِ ا ل ْ ع َ ش َ ا ء ِ ، و َ ل ا َ ي َ ع ْ ج َ ل ْ ح َ ت ّ َ ى ي َ ف ْ ر ُ غ َ م ِ ن ْ ه ُ

330. İ bn Ö mə r y rə vayə t edir ki, Peyğ ə mbə r r buyurdu: “Sizdə n birinizin yemə yi (sü frə yə) qoyulduğ u və namaz ü ç ü n iqamə verildiyi zaman yemə yə baş lası n. Yemə kdə n doyana qə də r tə lə smə sin”. (Buxari 673, Muslim 559/66, 1272)

ن ه ي م ن أ ك ل ث و م ً ا أ و ب ص ل ا ً أ و ك ر ا ث ً ا أ و ن ح و ه ا

Sarmı saq, Soğ an, Kə və r Və Ya Bunlara Oxş ar Bir Ş ey Yeyib (Mə scidə Gə lmə yin) Qadağ an Olması

ح د ي ث ا ب ْ ن ِ ع ُ م َ ر َ ، أ َ ن ّ َ ا ل ن ّ َ ب ِ ي ّ َ ص ل ى ا ل ل ه ع ل ي ه و س ل م ق َ ا ل َ ف ِ ي غ َ ز ْ و َ ة ِ خ َ ي ْ ب َ ر َ: م َ ن ْ أ َ ك َ ل َ م ِ ن ْ ه ذ ِ ه ِ ا ل ش ّ َ ج َ ر َ ة ِ ي َ ع ْ ن ِ ي ا ل ث ّ ُ و م َ ف َ ل ا َ ي َ ق ْ ر َ ب َ ن ّ َ م َ س ْ ج ِ د َ ن َ ا

331. İ bn Ö mə r y rə vayə t edir ki, Peyğ ə mbə r r Xeybə r dö yü ş ü ndə demiş dir: “Qoy bu bitkini yeyə nlə r – Yə ni Sarı msaq - mə scidlə rimizə gə lmə sinlə r”. (Buxari 853, Muslim 561/68, 1276)

ح د ي ث أ َ ن َ س ٍ ع َ ن ْ ع َ ب ْ د ِ ا ل ْ ع َ ز ِ ي ز ِ ، ق َ ا ل َ: س َ أ َ ل َ ر َ ج ُ ل ٌ أ َ ن َ س ً ا ، م َ ا س َ م ِ ع ْ ت َ ن َ ب ِ ي ّ َ ا ل ل ه ِ ص ل ى ا ل ل ه ع ل ي ه و س ل م ف ِ ي ا ل ث ّ ُ و م ِ ف َ ق َ ا ل َ: ق َ ا ل َ ا ل ن ّ َ ب ِ ي ّ ُ ص ل ى ا ل ل ه ع ل ي ه و س ل م: م َ ن ْ أ َ ك َ ل َ م ِ ن ْ ه ذ ِ ه ِ ا ل ش ّ َ ج َ ر َ ة ِ ف َ ل ا َ ي َ ق ْ ر َ ب ْ ن َ ا أ َ و ْ ل ا َ ي ُ ص َ ل ّ ِ ي َ ن ّ َ م َ ع َ ن َ ا

332. AbdulƏ ziz deyir ki, bir kiş i Ə nə sdə n y soruş du: “Sə n sarı msaq barə sində Peyğ ə mbə rdə n r nə eş itmisə n? ”. Ə nə s: “Qoy bu bitkini yeyə nlə r – Yə ni Sarı msaq - mə scidlə rimizə yaxı nlaş ması ndar və ya bizimlə namaz qı lması nlar”. (Buxari 856, Muslim 562/70, 1278)

ع َ ن ْ ج َ ا ب ِ ر ِ ب ْ ن ِ ع َ ب ْ د ِ ا ل ل ّ َ ه ِ y، أ َ ن ّ َ ا ل ن ّ َ ب ِ ى ّ َ r ق َ ا ل َ: «م َ ن ْ أ َ ك َ ل َ ث ُ و م ً ا أ َ و ْ ب َ ص َ ل ا ً ف َ ل ْ ي َ ع ْ ت َ ز ِ ل ْ ن َ ا أ َ و ْ ق َ ا ل َ ف َ ل ْ ي َ ع ْ ت َ ز ِ ل ْ م َ س ْ ج ِ د َ ن َ ا ، و َ ل ْ ي َ ق ْ ع ُ د ْ ف ِ ى ب َ ي ْ ت ِ ه ِ». و َ أ َ ن ّ َ ا ل ن ّ َ ب ِ ى ّ َ r أ ُ ت ِ ى َ ب ِ ق ِ د ْ ر ٍ ف ِ ي ه ِ خ َ ض ِ ر َ ا ت ٌ م ِ ن ْ ب ُ ق ُ و ل ٍ ، ف َ و َ ج َ ž