Qabİl və habİl

Qabil daş ьrə kli, kobud və bə d xasiyyə tli bir insan oldu. Ə ksinə Habil isə зox sakit, mьlayim və mehriban idi.

Qabil hə miş ə qardaş ı na ə ziyyə t verirdi. Onun цzьnə qul olması nı və gecə -gьndьz ona xidmə t gцstə rmə sini istə yirdi. İ stə yirdi ki, Habil qoyun otarmaqdan ə lavə, hə m də onun ьзьn yer ş umlası n. Цzь isə tə nbə llik və vaxtı nı boş yerlə rə sə rf etsin.

Qabil qardaş ı Habilə nə qə də r kцtə k vurmuş dur! Amma, Habil dцzə rə k sə bir edirdi, зьnki, Qabil onun qardaş ı idi. Habil Allahdan qardaş ı Qabili hidayə t etmə sini, onu pis iş lə rdə n зə kindirmə sini istə yirdi. Onun yaxş ı insan olması nı arzulayı rdı.

Adə m (ə) də narahat idi. O də fə lə rlə oğ lu Qabilə nə sihə t etmiş di ki, pis iş lə rində n ə l зə ksin. Bir də fə ona dedi:

-Ey Qabil, sə n də qardaş ı n kimi saleh və yaxş ı insan ol!

Baş qa bir vaxt ona xatı rlatdı:

-Ey Qabil, pisliklə rində n ə l зə k! Allah-tə ala pis iş lə r gцrə n və fası z insanları sevmə z.

Qabil atası nı n nə sihə tlə rini eş itmirdi. O, Habildə n ьstьn olduğ unu gьman edirdi. Зьnki, o, qardaş ı ndan də fə lə rlə gьclь idi. Onun gьclь qolları vardı. Baş ı Habilin baş ı ndan bцyьk, boyu isə uca idi. Adə m (ə) oğ luna deyirdi:

-Kim daha imanlı dı rsa, daha da ьstьndьr. Ey Qabil, Allah ьrə klə rə baxı r. Ьstьn və hцrmə tli insan ə n imanlı və ə n tə qvalı olandı r.

Qabil цzbaş ı na bir adam idi. O qı ş qı rı rdı:

-Mə n Habildə n bцyьyə m. Mə n ondan gьclьyə m.

Bir gьn Qabil qardaş ı Habilə зox mцhkə m bir ş illə vurdu. Habil onun bu iş inin qarş ı sı nda heз nə etmə di və qardaş ı nı n bu hə rə kə tinə sə bir etdi. Habilin ьrə yi зox mehriban idi. O цz qardaş ı nı зox istə yirdi. Bilirdi ki, o anlamı r, nadandı r. Цzь isə Allahdan qorxur və qardaş ı kimi fasiq olmaq istə mirdi.

Atası Qabilin pisliklə rinə son qoymaq istə di. Allahı n yaxş ı insanları sevdiyini və pis iş gцrə nlə ri xoş lamadı ğ ı nı ona baş a salmaq istə yirdi. Bu mə qsə dlə onlara dedi:

-Sizin hə r biriniz Allahı n də rgahı na bir qurban tə qdim edin. Allah kimin qurbanı nı qə bul etsə, ьstьn ş ə xs odur. Зьnki, Allah-tə ala yalnı z imanlı ş ə xslə rin qurbanı nı qə bul edir.

Qabil buğ da tarlası na sarı yollanı b, tə zə və də ymə miş sьnbьllə rdə n bir də stə dьzə ltdi. Habil isə qoyun sьrьsьnə tə rə f gedib, onları n iзində n eyib və nцqsansı z bir qoyun seзdi: зox yaxş ı və gцzə l bir qoз. Зьnki, tezliklə onu Allah də rgahı na qurban və hə diyyə edə cə kdi.

Adə m (ə) цvladları na dedi:

-Bu tə pə lə rə doğ ru gedin!

Qabil buğ da də stə sini qucağ ı na alı b, tə pə nin baş ı na getdi. Habil də цz gцzə l qoзunu ona tə rə f sьrdь. Habil qoзunu tə pə nin baş ı nda buraxdı. Qabil də buğ da də stə sini onun yaxı nlı ğ ı nda yerə atdı. Habil Allaha sə cdə etdi.Onun qorxusundan ağ ladı. O, tə miz sə maya baxı r və Allahdan qurbanı nı qə bul etmə sini istə yirdi. Amma, Qabil зox hə yə canlı idi. O tə rə f bu tə rə fə baxı r, elə bil nə isə axtarı rdı. O, Allahı gцrmə k istə yirdi. Onun hansı formada və necə olması nı bilmə k istə yirdi.

Bir saat keзdi. Hə lə heз bir hadisə baş vermə miş di. Habil oturub, sakitcə gцyə baxı rdı. Gцydə bir qə də r bulud topası gцrьndь. Get-gedə sə ma buludla doldu. Hava sakitlə ş di.

Habil Allahı зağ ı rı rdı. Qabil isə bir daş parзası nı gцtьrьb, qə zə blə atı rdı və daş qayalara də yə rə k parзa-parзa olurdu. O, ə sə bilə ş miş di və nigaran idi. Bilmirdi nə etsin. Birdə n gцydə bir ildı rı m зaxdı. Gцy guruldamağ a baş ladı. Qabil qorxdu. Amma, Habil hə miş ə Allahı зağ ı rı rdı. Yağ ı ş yağ mağ a baş layı b, Habilin ьzьnь yudu, gцz yaş ları nı sildi. Qabil isə bir qayanı n altı na sı ğ ı ndı. Bir neзə də fə ildı rı m зaxdı. Qə flə tə n зox gьclь bir ildı rı m зaxı b, qoзa də ydi və onu зox uzaq bir yerə apardı. Habil ьrə kdə n sevindi. Sevincində n ağ ladı. Onun qurbanı qə bul olunmuş du. Hə qiqə tə n Allah Habili sevirdi, зьnki, Habil Allahı sevirdi.

Amma, Qabilin ьrə yi kin və hə sə dlə dolu idi. Kьlə yin ə trafa sə pə lə diyi buğ da də stə sini gцrmə k, onun ьзьn dцzьlmə z idi. Bir daş parзası nı gцtьrьb, qardaş ı nı n ьstьnə qı ş qı rdı:

-Sə ni цldьrə rə m.

Habil sakitcə dedi:

-Ey Qabil! Ey qardaş! Allah yalnı z imanlı insanları n qurbanı nı qə bul edir.

Qabil yenidə n цz yumruğ unu tə rpə də rə k qı ş qı rdı:

-Sə ni цldьrə cə yə m. Mə n sə nə nifrə t edirə m.

Habil qə mgin oldu. Axı niyə qardaş ı onu sevmir? Mə gə r nə edib ki, qardaş ı ona kin bə slə yir? Ona gцrə də də rdli-də rdli dedi:

-Ə gə r mə ni цldьrmə k istə sə n də mə n sə ni цldьrmə yə зalı ş maram. Mə n alə mlə rin Rə bbində n qorxuram. Ey Qabil! Sə n mə nə zьlm edirsə n. Ə gə r mə ni цldьrsə n, aqibə tin cə hə nnə m odudur.

Qabil və hş i kimi цz-цzьnə fikirlə ş irdi. Fikirlə ş irdi ki, gьclь olduğ u ьзьn haqq da onunladı r. O, qardaş ı na hakim olub, onu цzьnə ə sir etmə lidir. Ayrı heyvanlar kimi цz xidmə ti ьзьn ondan da istifadə etmə lidir.

Habil цz iş inin ardı nca getdi. Qoyunları nı otlağ a apardı. Qardaş ı nı n hə də lə rinə qulaq asmı rdı. O, qoyunları nı hьndьr tə pə lə rdə və yaş ı l də rə lə rdə otarı r və ə trafı ndakı tə biə t haqqı nda aş iqanə və diqqə tlə dьş ьnьrdь. İ manı sə fa və sə mimiyyə tlə dolu idi. Зə mə nliklə rdə otardı ğ ı qoyunlara baxı rdı. Hə r ş ey sakit idi. Gьnə ş in qьrub vaxtı olduğ u ьзьn зox gцzə l mə nzə rə gцrьnьrdь: Mavi və saf ьfьq... Geniş də rə lə r boyunca axan зayı n ş ı r-ş ı r sə si... Ağ quş lar mavi sə mada qanad зalı b, uзurdular. Hə r ş ey gцzə l idi.

Qabil tə pə lə rin o tə rə fində tə lə sik цz ə kin yerinə gedirdi. Lakin, ə sə bi idi və ac olması onun qə zə bini daha da artı rı rdı. Uzaqdan bir dovş an gцrdь. Qaзa-qaзa onu qovdu. Ona bir daş atdı. Daş dovş ana də yib, ayağ ı nı sı ndı rdı. Dağ a qaзı b, Qabilin ə lində n qurtulmağ a imkanı yox idi. Qabil onu tutub, цldьrdь. Ə tini yedi və qalanı nı yerin ьzə rinə tцkdь. Leş yeyə n quş lar enib, ondan yedilə r. Qabil цz-цzьnə fikirlə ş di: «Ə gə r o da zə if olsaydı, leş yeyə nlə r onu da цzlə rinə yem edə rdilə r». Цz-цzьnə deyirdi: «Niyə və hş i quş lar mə ni yemirlə r? Зьnki, mə n gьclьyə m və hə r bir gьclь yaş amağ a haqlı dı r. Zə iflə r цlmə lidirlə r!»

O və hş icə sinə fikirlə ş irdi. O haqq ilə batili ayı ra bilmirdi və saleh insanı n pis iş gцrə nlə rdə n ьstьn olması nı anlamı rdı. Onun qardaş ı na qarş ı olan kin və paxı llı ğ ı yenə də hə rə kə tə gə ldi. Ə kin sahə lə rini buraxı b, tə pə lə rə tə rə f yola dьş dь.

O, yaş ı l ə tə klə rdə olan qardaş ı Habilə baxı rdı. Qoyunlar sakitcə otlayı rdı lar. «Habil otları n ьstьndə arxası ьstə yatmı ş dı r. Bə lkə də yuxuludur». Bu, qardaş ı Qabilin ьrə yində n keзə n fikir idi.

Qabilin iзində ki kin və qə zə b alovu yenidə n ş ц`lə lə ndi. Ьrə yində ki xə yanə t ş ц`lə lə ri zə banə зə kdi. Ə yilib, yerdə n iti bir daş gцtьrdь. Bə lkə də Habili цldьrmə k ьзьn bir fьrsə t yarandı ğ ı nı dьş ьnьrdь. Bə lkə də hə miş ə lik onun ə lində n xilas olacağ ı nı fikirlə ş irdi.

Qabil tə pə də n endi. Qardaş ı na yaxı nlaş dı. Зox ehtiyatlı idi: yı rtı cı canavar kimi. Gцzlə rində xə yanə t qı ğ ı lcı mı parlayı rdı.

Habil isə yatmı ş dı. Otlaqlarda зox gə zdiyində n yorulmuş du. Ona gцrə də baş ı nı зə mə nlikdə ki yastı bir daş ı n ьzə rinə qoyub, yatdı.

Onun зцhrə sində tə bə ssьm və ьmid iş ı ğ ı gцrьnьrdь. O, arxayı n yatdı. Зьnki, bu yerlə rdə canavar və donuzları n olmadı ğ ı na ə min idi. Ona gцrə də qoyunları nı otlaqda qoyub, yuxuya getdi.

O heз zaman fikirlə ş mə zdi ki, canavarlardan qat-qat yı rtı cı olan bir yaranmı ş da vardı r. Bu yaranmı ş, bцyьk kainatda onun yeganə qardaş ı olan Qabil idi.

Qabil Habilin yaxı nlı ğ ı na зatmı ş dı. Kцlgə si uzanmı ş qardaş ı nı n ьzьnə dьş ьrdь. Habil gцzlə rini aзdı və qardaş ı nı n ьzьnə tə bə ssьm etdi. Amma, Qabil hə qiqi bir və hş iyə зevrilmiş di: canavar kimi, bə lkə ondan da daş ьrə kli.

O, daş la qardaş ı na hьcum edib, onun alnı nı parзaladı. Habilin gцzlə rində n qan axdı. O цzьndə n getdi. Qabil isə dayanmadan onu daş la vururdu. Nə hayə t Habil tamamilə hə rə kə tdə n dьş dь. O tə rpə nə bilmir və iri gцzlə rini aзmağ ı bacarmı rdı. Danı ş maq və tə nə ffьs qabiliyyə ti yox idi, evinə qayı da bilmirdi. Onun qoyunları зobansı z qalmı ş dı. Tezliklə də rə -tə pə lə rdə sə rgə rdan olacaqdı lar və canavarlar onları parзa-parзa edə cə kdi.

Qabil qardaş ı na baxı rdı. Qan hə lə də Habilin alnı ndan axı rdı. Qan dayandı. Leş yeyə nlə r yenə də sə mada gцrьnьb, o tə rə flə rdə uзmağ a baş ladı lar. Qabil heyrə t və sə rgə rdanlı q iзində idi. Qardaş ı nı n cə sə dini gцtьrьb, yola dьş dь. Onu hara aparmağ ı n və necə bu ac leş yeyə nlə rdə n uzaq saxlamağ ı n yolunu bilmirdi.

O yoruldu. Gьnə ş qьruba yaxı nlaş ı rdı. Qabil qardaş ı nı n cə sə dini yerə qoyub, istirahə t mə qsə dilə oturdu. Birdə n onun yaxı nlı ğ ı nda bir qarğ a yerə qondu və uca sə slə qar-qar etmə yə baş ladı. Bə lkə də Qabilə belə deyirdi:

-Qardaş ı na nə etdin? Niyə qardaş ı nı цldьrdьn?

Qabil qarğ anı n hə rə kə tlə rini izlə yirdi. Qarğ a yeri qazı r və torpaqları kə nara tullayı rdı. Orada kiзik bir зala dьzə ldib, dimdiyi ilə цz yemini зalaya atdı və sonra isə ьstьnь torpaqla цrtdь. Qabil зox mьhьm bir iş i kə ş f etdiyini anladı. Qardaş ı nı n bə də nini leş yeyə nlə rdə n və canavarlardan qorumaq ьзьn yol tapdı. Sı nı q bir sьmьyь gцtьrьb, yeri qazmağ a baş ladı. Bə lkə də цlmьş bir ulağ ı n, atı n və ya baş qa bir heyvanı n зə nə sьmьyь idi.

O yorulub, tə rlə sə də mьnasib bir зala qazdı. Leş yeyə nlə r və heyvanlar daha onu aзa bilmə zdilə r. O, qardaş ı nı n cə sə dini gцtьrьb, hə min зalaya atdı və onu torpaqla basdı rdı.

Qabil зox ağ ladı. Qardaş ı nı цldьrdьyь və цldьkdə n sonra bir iş gцrə bilmə diyi ьзьn ağ ladı.

Qardaş ı nı n cə sə dinin necə basdı rmağ ı ona qarğ a цyrə tdi. O, cahil və nadan bir yaranmı ş idi. Heз bir ş ey bilmirdi. Nə etmə k lazı m olduğ unu qarğ adan цyrə ndi. Qabil onlardan torpaq tцkьlə n ovucları na baxı b, dedi:

-Ey Qabil! Цzьnə nə etdin? Qardaş ı nı цldьrmə k ьзьn nə fsin sə ni necə aldatdı? Nə qazandı n? Sə nin iş in peş imanlı q, ə zab və ə ziyyə tdə n baş qa bir nə ticə verə cə kmi?

Gьnə ş gцzlə rdə n itdi. Axş am oldu. Qaranlı q hə r yeri bьrьdь və Qabil evinə qayı tdı. Qabil hə lə evinə зatmamı ş uzaqdan bir alov gцrdь. Od yanmı ş dı. Qorxdu. O, oddan qorxurdu. Od, qardaş ı nı n qurbanı nı qə bul etmiş, onun qurbanı nı isə rə dd etmiş di. Qaзmaq istə yirdi. Amma, hara?

Atası Adə m (ə) yol gцzlə yirdi: oğ lanları nı n yolunu. Qabil tə nha qayı tdı. Adə m (ə) qə m-qьssə və nigaranlı q iзində ondan soruş du:

-Qabil, bə s qardaş ı n haradadı r?

Qabil qə zə blə dedi:

-Mə ni gцndə rmiş din ki, qardaş ı mı qoruyum?

Adə m (ə) bir hadisə baş verdiyini duydu. Odur ki, Qabilə dedi:

-Onu harada buraxdı n?

Qabil dedi:

-Orada, o tə pə lə rdə.

Atası dedi:

-Mə ni ora apar!

Qabil hə min yeri gцstə rdi. Yola dьş dь və atası da onun arxası nca getdi. Uzaqdan qoyun və quzuları n sə sini eş itdilə r. Adə m (ə) gцrdь ki, qoyunlar ə trafa sə pə lə niblə r. Qı ş qı rdı:

-Habil, hardasan? Habil!

Amma, heз kə s cavab vermirdi. Adə m (ə) ay iş ı ğ ı nda gцrdь ki, daş ları n ьzə rində nə isə parlayı r. O, yerdə qə ribə bir ə tir duydu. Adə m (ə) hə r ş eyi anladı. Bildi ki, Qabil qardaş ı nı цldьrmьş dьr. Qə zə blə qı ş qı rdı:

-Lə `nə t olsun sə nə ey Qabil! Niyə qardaş ı nı цldьrdьn? Allah sə ni yerdə qan tцkьb, pis iş lə rlə mə ş ğ ul olmaq ьзьnmь yaratmı ş dı r? Lə `nə t olsun sə nə!

Qabil qaзdı. Yerdə sə rgə rdan oldu. O, də lilə r kimi o tə rə f bu tə rə fə qaзı rdı. Mağ aralarda yatı r, od və alovun qarş ı sı nda tə `zim edir və onlara sə cdə edirdi. Amma, daha alovdan qorxmurdu. Onun hə yatı bьtьnlьklə ə zab-ə ziyyə tə və peş imanзı lı ğ ı зevrildi.

Adə m (ə) qə mgin halda цz evinə qayı tdı və цvladı Habilin ayrı lı ğ ı ndan ağ lamağ a baş ladı. Saleh və tə qvalı Habil... Mə zlum Habil... Adə m (ə) qı rx gьn ağ ladı. Hə vva da цvladı na gцrə ağ ladı. Allah Adə mə (ə) və hy etdi ki, ona baş qa bir цvlad lьtf edə cə kdir: Habil kimi saleh bir цvlad.

Doqquz aydan sonra Hə vva gцzə l bir uş ağ a sahib oldu. Uş ağ ı n зцhrə si ay kimi parlayı rdı. Adə m (ə) sevindi və ьrə yi sevinclə doldu. Зьnki, Allah-tə ala Habilin ə və zinə onun ьзьn bir цvlad mə rhə mə t etmiş di.

Yeddi gьn keзdi və Adə m (ə) цvladı ьзьn ad seзmə k fikrinə dьş dь. Yeddinci gьn hə yat yoldaş ı na dedi:

-Onun adı nı Ş is qoyuram: Allahı n hə diyyə si. Зьnki, Allah onu bizə hə diyyə vermiş dir.

İ llə r цtdь. Ş is bцyьdь və Adə m (ə) qocalı b, yaş laş dı. Hə vva da yaş lı bir qadı n olmuş du. Adə m (ə) ş ad idi. Цvladları bцyьmьş, nə və və nə ticə yə sahib olmuş du. Onlar iş lə yib, зalı ş ı rdı lar. Ev tikir, ə kinзilik edir və Allaha ibadə t edirdilə r. Qabil də baş qa bir yerdə yaş ayı rdı. O da цvlad və nə və sahibi olmuş du.

Bir gьn Adə m (ə) цvladı Ş isə (ə) dedi:

-Oğ lum! Ьzьm yemə k istə yirə m.

Ş is (ə) ayağ a qalxı b, geniş ьzьm bağ ları na tə rə f getdi. Bir neзə ьzьm salxı mı də rdi və atası nı n yanı na qayı tdı. Amma, Adə m (ə) dьnyadan kцзmьş və hə yatla vidalaş mı ş dı. Min il yerdə yaş adı qdan sonra o, yenidə n cə nnə tə qayı tdı.

Bismillahir-Rə hmanir-Rə him.

«Yadı na sal o zamanı ki, Allahı n mə lə klə rə dedi:

-Mə n yer ьzьndə nьmayə ndə mi yaradı ram.

Mə lə klə r dedilə r:

-İ lahi! Sə n yerdə bir kə s yaradı rsan ki, fə sad edib, qan tцkə cə kdir. (Зьnki, yerin Adə mdə n (ə) qabaqkı mцvcudları fə sad edib, qan tцkmə yə aludə olmuş lar. Ə gə r bu Adə mi (ə) yaratmaqda mə qsə din ibadə tdirsə,) Biz sə nə tə sbih, hə md və ş ьkr edirik və sə ni ə zə mə tlə yad edirik.

Allah buyurdu:

-Mə n sizin bilmə diyiniz bə `zi hə qiqə tlə ri bilirə m.

Sonra yaranı ş ı n sirlə rini və bьtьn mцvcudatı n adları nı Adə mə (ə) цyrə tdi və sonra onları mə lə klə rə tə qdim edib, buyurdu:

-Ə gə r doğ ru deyirsinizsə bunları n adları nı mə nə deyin.

Mə lə klə r dedilə r:

-İ lahi! Sə n bьtьn eyiblə rdə n uzaqsan. Biz sə nin цyrə tdiklə rində n baş qa heз nə bilmirik. Sə n elmli və hikmə tlisə n.

Buyurdu:

-Ey Adə m (ə)! Onları mцvcudları n adları və sirlə ri ilə tanı ş et!

Onlarla tanı ş etdikdə Allah-tə ala buyurdu:

-Sizə demə dimmi ki, mə n yerlə rin və gцylə rin qeybi sirlə rini bilirə m?! Sizin aş kar etdiyiniz və gizlə tdiyiniz hə r bir ş eydə n xə bə rdaram.

Hə mзinin yadı na sal o zamanı ki, mə lə klə rə dedik:

-Adə mə (ə) sə cdə edin.

İ blisdə n baş qa hamı sı sə cdə etdilə r. İ blis boyun qaзı rı b, tə kə bbьr etdi. O, itaə tsizliyi və tə kə bbьrlьyьnə gцrə kafirlə rdə n oldu. Dedik:

-Ey Adə m (ə)! Sə n və yoldaş ı n cə nnə tdə sakin olun və onun ne`mə tlə rində n istifadə edin. Amma, bu ağ aca yaxı nlaş mayı n. Зьnki, o zaman zalı mlardan olarsı nı z.

Ş eytan onları n cə nnə tdə n зı xması na sə bə b oldu və onları olduqları yerdə n зı xartdı. O vaxt onlara dedik:

-Hamı nı z yerə enin, bir halda ki, bə `ziniz bə `zinizlə dьş mə n olacaqsı nı z və sizin ьзьn yerdə mьə yyə n zamana qə də r mə skə n və faydalanmaq vasitə lə ri olacaqdı r.

Sonra Adə m (ə) Rə bbində n bə `zi kə lmə lə ri qə bul və onlarla tцvbə etdi. Allah onun tцvbə sini qə bul etdi. Зьnki, Allah tцvbə qə bul edə n və mehribandı r. Dedik:

«Hamı nı z cə nnə tdə n enin! Mə nim tə rə fimdə n sizin ьзьn hidayə t gə ldikdə (itaə t edin), ona itaə t edə nlə r qorxmaz və qə mgin olmazlar». [1]

«Adə min (ə) iki цvladı nı n ə hvalatı nı dьzgьn olaraq onlara oxu! O zaman ki, onlar Allaha yaxı nlaş maq ьзьn qurbanlı q verdilə r. Amma, birində n qə bul olundu, o birisində n isə qə bul olunmadı. Qurbanı qə bul olmayan qardaş o birisinə dedi:

-And olsun Allaha, sə ni цldьrə cə yə m.

O biri qardaş dedi:

-Mə nim gьnahı m nə dir? Allah-tə ala yalnı z imanlı ş ə xslə rdə n qə bul edir. Ə gə r sə n mə ni цldьrmə k istə sə n də, mə n heз vaxt sə nin qə tlinə ə l uzatmaram. Зьnki, alə mlə rin Rə bbində n qorxuram. İ stə yirə m mə nim və цzьnьn gьnahı nla bu ə mə ldə n ə l зə kə sə n ki, cə hə nnə m ə hlində n olarsan. Zalı mları n aqibə ti budur.

Tьğ yan edə n nə fsi get-gedə onu, qardaş ı nı цldьrmə yə tə hrik etdi və nə hayə t onu цldьrьb, ziyankarlardan oldu. Sonra Allah bir qarğ a gцndə rdi ki, yeri qazsı n və ona gцstə rsin ki, цz qardaş ı nı n cə sə dini necə də fn etmə lidir. O dedi: «Vay olsun mə nə! Mə n bu qarğ a kimi də olub qardaş ı mı n cə sə dini də fn edə bilmə dim». Nə hayə t peş iman oldu».[2]

Nİ Cat Gə mİ sİ