Yaradılışın sirri

Qə lbdə n gə lə n Allah kə lamı ildı rı ma bə nzə yir. Bu ildı rı m insan varlı ğ ı na od salaraq, paslanmı ş qə lblə ri ç irkinliklə rdə n tə mizlə yir. Bö yü k ş ə xsiyyə tlə rdə n biri buyurmuş dur: Bir gü n dostlarla birlikdə Hə zrə t Ə linin (ə) hə rə mində idik. Yorğ un olduğ umuzdan bir tə rə fdə oturub sö hbə t edirdik. Elə bu vaxt Ayə tullah Behcə t də hə rə mə daxil oldu. Mə nə nə isə demə k istə diyini baş a dü ş ü b ona tə rə f getdim. Behcə t yaxı nlaş ı b yavaş ca qulağ ı ma pı ç ı ldadı: “Biz boş yerə (oynamaq ü ç ü n) yaranmamı ş ı q.”

Onun bu kə lamı sanki bir od kimi ü rə yimə sancı ldı. Bu inqilabi kə lam mə ndə bö yü k bir də yiş ikliyə və hə qiqə t dalı nca getmə yimə sə bə b oldu. Bunun nə ticə sində rə hmə tlik Ağ a Qazinin də rslə rində n bə hrə lə nmə k mə nə nə sib oldu.[59]

Belə rə vayə t olunur ki, hə zrə t Yə hya uş aq olduğ u vaxt hə myaş ı dları ona deyə rdilə r ki, gə l birlikdə oynayaq. Kiç ik yaş lı Yə hya deyə rmiş: “Heç vaxt. And olsun Allaha ki, biz oynamaq ü ç ü n xə lq olmamı ş, Allah tə rə fində n tə `yin olunmuş bö yü k hə də f ü ç ü n yaranmı ş ı q.” Amma Ayə tullah Behcə tin bu sö zü dediyi ş ə xs hə m ata, hə m də ana tə rə fdə n iki bö yü k mə rcə i-tə qlidin nə slində n olan Ayə tullah Seyyid Ə bdü lkə rim Rə zə vi Kə ş miri idi. Ayə tullah Kə ş miri “Ü rvə tul-vü sqa” kitabı nı n mü ə llifi, Ayə tullah-ü zma Seyyid Mə hə mmə d Kazim Tə batə bai Yə zdinin qı zı nı n nə və sidir. O, uzun illə r “Kufə ” mə scidində piş nə maz olmuş dur və orada hamı onu “istixarə li Seyyid” kimi tanı yı rdı. Bu ilahi arif haqqı nda belə bir ə hvalat nə ql olunur ki, bir gü n ş agirdlə rində n biri ondan istixarə etmə sini xahiş edə rdi. Ayə tullah Seyyid Mə hə mmə d Kazim Tə batə bai Yə zdi (istixarə li Seyyid) tə sbehlə istixarə edir. Ş agirdi ondan Qur`anla istixarə etmə sini xahiş edə ndə, Seyyid deyir: “Tə sbehlə də istixarə etsə m, ayə si mə nim ü ç ü n mü cə ssə m olur.”

Bir gü n Ayə tullah Hə sə nzadə Amuli ustadları ndan birinin qə brini ziyarə t etmə k ü ç ü n onunla birlikdə qə bristanlı ğ a getmiş di. Ayə tullah Hə sə nzadə ustadı nı n qə brinin kə narı nda durduğ u vaxt, onun harada və necə olduğ unu gö rmə yi arzulayı r. Ayə tullah Kə ş miri bunu eş idə ndə bir iş arə ilə deyir: “Gə l bax.” Elə bu vaxt Ayə tullah Hə sə nzadə ö zü nü n baş qa bir alə mdə olduğ unu hiss edir. O alə mdə olduğ u vaxt ustadı nı ç ox xoş hal və yü ksə k mə qamda gö rü r... Ayə tullah Kə mş iri “bə sdir”–deyə n kimi o, ə vvə lki halı na qayı dı r.

Hacı Ş eyx Ə hmə d Sibə veyh deyirdi: “Ayə tullah Seyyid Ə bdü lkə rim Kə ş miri hə miş ə ağ lar halda olardı. Mə n rö vzə oxuduğ um vaxt adə tə n minbə rin arxa tə rə fində oturub Ə li-beytə (ə) ağ layardı. İ rana gə lmə miş də n qabaq onun yanı na gedib istixarə etdirdim. Ayə tullah Kə ş miri dedi: “Gedin Tehrana, hə r ş ey yaxş ı olacaq.” Dedim ki, bə s ev iş ini neylə yim? Kə ş miri buyurdu: “Sə n get Tehrana, ev iş in də dü zə lə cə k.”

Doğ rudan da Ayə tullah Kə ş miri deyə n kimi oldu. Tehrana gə lə n kimi ev iş im də dü zə ldi. Hal-hazı rda da elə hə min evdə yaş ayı ram. Sonra Nə cə fdə ki evimi satı b, buradakı evin pulunu ö də dim.

Ş eyx Mə hə mmə d Tə qi Ə nsari Hə mə dani buyurmuş dur: İ mam Xomeyni Nə cə f-Ə ş rə fdə olduğ u vaxtlar, onun oğ lu Mustafa Xomeyni Ayə tullah Kə ş mirinin xü susi ə xlaq də rslə rinə gedə rdi. O ö z ustadı ndan İ mam Xomeyni ü ç ü n ç ox danı ş ardı. İ mam buyurur: “Dediklə rin doğ rudur, amma mə n də lil istə yirə m. Get, Ayə tullah Kə ş miriyə de ki, mə n filan tarixdə nə yuxu gö rmü ş ə m? ” Mustafa bunları ustadı na ə rz edə ndə Ayə tullah Kə ş miri deyir: “Atana de ki, hə min vaxt yuxuda rə hmə tə getdiyini gö rmü sə n. Cə sə dini qə brə qoyanda baş ı nı n altı ndakı bir daş sə nə ə ziyyə t edirdi. Hə zrə t Ə li (ə) gə lib baş ı nı n altı ndakı o daş ı gö tü rdü.” Mustafa ustadı nı n dediklə rini atası na danı ş ı r. İ mam Xomeyni buyurur: “Tamamilə doğ rudur. İ ndi isə get ondan yuxunun tə `birini də soruş.” Mustafa Xomeyni yenə də ustadı nı n hü zuruna gə lib atası nı n sifariş ini ona ç atdı rı r. Ayə tullah Kə ş miri belə deyir: “Atana deyə rsə n Nə cə f sizin ü ç ü n qə bir misalı ndadı r. Hə min daş iş lə rinizdə yaranan maneə lə rdir ki, inş allah hə zrə t Ə linin (ə) yardı mı ilə bu problemlə r hə ll olacaq. İ rana qayı dacaq və mə qsə dinizə ç atacaqsı nı z. İ randa da rə hmə tə gedə cə ksiniz.[60]

Ayə tullah Kə ş miri Behcə tin sö zü ndə n sonra ə vvə lcə Ayə tullah Quç aninin yanı na gedir. O, Ayə tullah Quç aninin verdiyi xü susi tapş ı rı qlara və “Vadiü s-sə lam”da bə `zi ibadə tlə rə ə mə l edir. Ağ a Qazinin ö mrü nü n son dö rd ilini hə miş ə yanı nda olar və onun mə `nə vi-ə xlaqi elmində n bə hrə lə nmə yə ç alı ş ardı. Ə llamə Qazi rə hmə tə gedə ndə n sonra ç ox vaxt onun mə zarı ü stə gedə r və hə tta bə `zi gecə lə r orada qalardı.

Ondan “indiyə qə də r İ mam Zamanı gö rmü sü nü z”–deyə soruş anda bir sö z demə di. Sonra belə ə rz etdi: “Bir də fə Vadiü s-sə lamda olanda ü ç nurani ş ə xs mə nə yaxı nlaş ı b dedi: “Sizdə n dua etmə nizi xaş ih edirik” və birdə n qeyb oldular.

Ayə tullah Kə ş miri sü kut ixtiyar etmə kdə xariqü ladə istedada malik idi. Ö hdə sində ki vacibata ə mə l etmə kdə n baş qa bir iş gö rmə zdi.

Ayə tullah Seyyid Ə bdü lkə rim Rə zə vi Kə ş miri 1999-cu ildə ə bə di dü nyaya qovuş araq hə qiqə t sorağ ı nda olanları n qə lblə rini ö z matə milə yasa qə rq etdi. O, hə zrə t Mə `sumə nin (ə) hə rə mində ki “Ş ə hid Mü tə hhə ri” mə scidində Ə llamə Tə batə bainin qə brinin kə narı nda də fn olunmuş dur.