Bilin ki, Allahın dostlarının heç bir qorxusu yoxdur və onlar qəm-qüssə görməzlər”.

(10.63) “O kə slə r ki, iman gə tirmiş və pis ə mə llə rdə n ç ə kinmiş lə r –“

(10.64) “onlara dü nyada da, Axirə tdə də mü jdə vardı r. Allahı n sö zlə ri heç vaxt də yiş mə z. Bu, bö yü k uğ urdur! ”

Fö vqə luca Ö zü nü n dostları [64] və sevimli qulları, onları n tə q­di­rə ­layiq ə mə llə ri, sifə tlə ri və hə mç inin ş ə rə fli savabları haq­qı nda xə bə r verir. Onlar irə lidə baş verə bilə cə k də hş ə tlə rdə n və qorxunc hadisə lə rdə n ehtiyat etmə li olmayacaq və keç miş də etdiklə ri ə mə llə rə gö rə peş manç ı lı q ç ə kmə yə cə klə r, ç ü nki onları n bü tü n ə mə llə ri xeyirxah ə mə llə r olmuş dur. Ə gə r onlar nə qorxu, nə də qə m-qü ssə bilmə slə r, onda ö zlə rini tə hlü kə sizlikdə hiss edə cə k, ə sil sə adə tə qovuş acaq və hə cmi ancaq Fö vqə luca Hö kmdara mə lum olan nemə tlə rdə n ə bə di zö vq alacaqlar.

Allah onları n xü susiyyə tlə rini sadalayaraq bildirir ki, onlar Allaha, Onun mə lə klə rinə, Onun Kitabları na, Onun elç ilə rinə, Qiyamə t gü nü nə, xeyir və ş ə rlə virgə olan Qə də rinə iman gə tirmiş ­dilə r. Bununla yanaş ı isə onlar ö z dininin doğ ruluğ unu tə qvalı lı ğ a etiqad etmə klə, onun hö kmlə rini yerinə yetirmə klə və bü tü n haramlardan ç ə kinmə klə tə sdiq etmiş lə r. Buradan aydı n olur ki, hə r bir tə qvalı iman sahibi Fö vqə luca Allahı n dostu və sevimlisidir. Mə hz belə dindarlar hə m bu dü nyada, hə m də ö lü mdə n sonra mü jdə yə layiq gö rü lü rlə r.

Mö minlə r ü ç ü n bu dü nyada yaş adı qları mü ddə t ə rzində mü jdə ad-san sahibi olmaq, mö minlə rin sə mimi mə hə bbə tini qazan­maq, ə mə lisaleh yuxular gö rmə k, xeyirxah iş lə r gö rə ndə Allahı n mə rhə mə ti və yardı mı na layiq olmaq, mö min ə xlaqı normaları na riayə t etmə k və pis xasiyyə tdə n xilas olmaq demə kdir. Ö lü mdə n sonrakı mü jdə isə, saleh insanlar hə yatla vidalaş dı qları anda ilk də fə eş idə cə klə ri olacaqdı r. Bu barə də Fö vqə luca Allah belə buyurub: “Ş ü bhə siz: “Rə bbimiz Allahdı r! ” – deyə n, sonra da (sö zü ndə) dü z olan kə slə rə (ö lü m ayağ ı nda) mə lə klə r nazil olub (belə deyə cə klə r): “Qorxmayı n və kə də rlə nmə yin! Sizə və d olu­nan Cə nnə tlə sevinin! Biz dü nyada da, Axirə tdə də sizin dost­ları nı zı q. Orada (Cə nnə tdə) sizin ü ç ü n nə fsinizin ç ə kdiyi, istə di­yiniz hə r ş ey vardı r. Bağ ı ş layandan, Rə hmedə ndə n (Allah­dan) ruzi (ziyafə t) olaraq! ” (Fussilə t, 41/30-32). Sonra mü jdə ni qə birdə - onlara Fö vqə luca Rə bbin lü tfü ndə n və ə bə di Cə nnə t zö vqü ndə n xə bə r verilə n zaman eş idə cə klə r. Ə n kamil mü jdə ni isə onlar Qiyamə t gü nü Cə nnə t bağ ları na girdiklə ri və ə zablı cə zadan xilas olduqları nı eş itdiklə ri zaman alacaqlar.

Allahı n və di – hə qiqə t və lə ğ volunmazdı r, ç ü nki Onun sö zü ə n doğ rudur və heç kim Onun yazdı ğ ı qə də rə və taleyə mü qavimə t gö stə rmə yə qadir deyil. Mö minlə rə gə ldikdə isə, onlar ə n bö yü k mü və ffə qiyyə t ə ldə edə cə klə r, ç ü nki onlar hə r cü r pisliklə rdə n, xoş agə lmə zliklə rdə n xilas olacaq və ə n mü qə ddə s arzuları na ç atacaqlar. Bu mü və ffə qiyyə tdə n baş qa, digə r ü sullarla mü və ffə ­qiyyə t qazanmaq mü mkü n olmayacaq, ç ü nki ancaq imana və tə qvaya sahib olanlar uğ ura nail ola bilə cə klə r.

Qeyd etmə k lazı mdı r ki, hə m bu dü nya hə yatı nda və hə m də ö lü mdə n sonra mü ş də almaq haqq din və tə qva sahibi olanları n hamı sı na nə sib olacaqdı r və buna gö rə ş ə rh etdiyimiz ayə lə r geniş mə naya malikdir və tə kcə ayrı -ayrı ş ə xslə rə aid deyil.

ﭳ ﭴ ﭵ ﭶ ﭷ ﭸ ﭹ ﭺ ﭻ ﭼ ﭽ ﭾ ﭿ

(10.65) “(Ey Peyğ ə mbə rim!) Onları n (kafirlə rin) sö zlə ri sə ni kə də rlə ndirmə sin. Yenilmə z qü vvə t bü tö vlü kdə yalnı z Allaha mə xsusdur. O, Eş idə ndir, Bilə ndir! ”

Ey Muhə mmə d! Qoy sə ni tə hqir etmə yə və dininə bö htan atmağ a cə hd gö stə rə n mü ş riklə rin sö zlə ri kə də rlə ndirmə sin, ç ü nki onları n sö zlə ri onlara ş ə rə f gə tirmir və sə nə heç bir zə rə r vurmur. Hə qiqə tə n, qü drə t və ə zə mə t bü tö vlü kdə Allaha mə xsusdur və O, hə min mə ziyyə tlə ri istə diklə rinə verir və istə diklə rini də onlardan mə hrum edir.

Fö vqə luca hə mç inin buyurub: “Hə r kə s dü nyada izzə t-qü drə t (ş ə rə f-ş an) istə sə, (bilsin ki,) bü tü n izzə t-qü drə t ancaq Allaha mə xsusdur. Pak sö z Ona tə rə f yü ksə lə r və pak sö zü də (Allahı n də rgahı na) yaxş ı ə mə l qaldı rar. Pis ə mə llə r edə nlə ri ş iddə tli bir ə zab gö zlə yir. Onları n qurduqları hiylə lə r boş a ç ı xar” (Fatir, 35/10). Bu ayə xü susilə qeyd edir ki, ə zə mə t sahibi olmaq ancaq Allaha itaə t sayə sində mü mkü nsü r. Sö zsü z ki, Muhə mmə d Peyğ ə mbə r (ona Allahı n salavatı və salamı olsun!) Allaha itaə t edirdi. Bu isə o demə kdir ki, ə zə mə t və qü drə t ona (ona Allahı n salavatı və salamı olsun!) və ardı cı lları na xas olan xü susiyyə tlə r idi. Buna gö rə Fö vqə luca Allah buyurmuş dur: “Qü drə t Allaha, Onun Elç isinə və mö minlə rə xasdı r, lakin mü nafiqlə r bunu bilmirlə r ”[65] ( Munafiqun, 63/8 ).

Ey Muhə mmə d! Allah istə nilə n sə slə ri eş idir[66] və hə r hansı bir ş ey Onun nə zə rini cə lb etmə yə bilmə z[67]. Onun elmi bü tü n aş karda və gizlidə olanları ə hatə edir, gö ylə rdə və yerdə heç bir ş ey, hə tta zə rrə boyda da olsa, ondan da kiç ik və ya bö yü k də olsa belə, Allahdan gizlə nə bilmə z. O, sə nin danı ş dı qları nı da, dü ş mə nlə rinin danı ş dı qları nı da eş idir və onları n haqqı nda hə r ş eyi olduğ u kimi bilir. Ö z Rə bbinə arxayı n ol və Onun elminə inan! Hə qiqə tə n, ə gə r insan tə qvaya etiqad edirsə, ona tə kcə Allahı n himayə si bə s edə r.

ﮀ ﮁ ﮂ ﮃ ﮄ ﮅ ﮆ ﮇ ﮈ ﮉ ﮊ ­ ﮋ ﮌ ﮍ ﮎ ﮏ ﮐ ﮑ ﮒ ﮓ ﮔ ﮕ ﮖ ﮗ ﮘ ﮙ ﮚ ﮛ

Bilin ki, gö ylə rdə və yerdə olan­ları n hamı sı Allaha mə xsus­dur. Allahı qoyub baş qa ş ə rik­lə rə yalvaranlar nə yin ar­dı n­ca gedirlə r! Onlar yal­nı z zə nnə uyur və ancaq yalan uydu­rurlar”.

Fö vqə luca bildirir ki, gö ylə rdə və yerdə olan nə varsa, tə kcə Ona mə xsusdur. O, Kainatı yaradaraq ona hö kmranlı q edir və mə xluqları na istə diyi kimi sə rə ncam ç ə kir. Bü tü n mə xluqlar Allahı n tamamilə Ondan ası lı olan qulları dı r. Onlardan heç kim Onunla bə rabə r ibadə tə layiq deyildir və onlardan heç kim Onun ş ə riki deyildir. Ona ş ə rik qoş an mü ş riklə r isə, ancaq ö z zə nlə ri ə sası nda hə rə kə t edirlə r, halbuki zə nn və ehtimallar hə qiqə ti ə və z etmə yə qə tiyyə n yaramı r. Onlar ç ox bö yü k bir yalan uydururlar və ə gə r onları n dediyi doğ ru olsaydı, onda onları n saxta “ilahları ” onlara azacı q da olsa ibadə t edilmə sinə layiq olmaları ü ç ü n heç olmazsa zə ruri olan keyfiyyə tlə rin cü zi bir hissə sinə malik olardı lar. Lakin onlar bu mə ziyyə tlə rə malik deyillə r. Mə gə r onları n arası nda yaratmağ a və ya ruzi bə xş etmə yə qadir olanlarmı var? Mə gə r onları n arası nda elə lə ri var ki, hö km sahibidir və ya gecə ni gü ndü zlə ə və z edə bilirlə r?

ﮜ ﮝ ﮞ ﮟ ﮠ ﮡ ﮢ ﮣ ﮤ ﮥ ﮦ ﮧ ﮨ ﮩ ﮪ ﮫ ﮬ

Gecə ni dincə lmə yiniz ü ç ü n (qaranlı q), gü ndü zü (ruzi qazanmağ ı nı z ü ç ü n) iş ı qlı edə n Odur. Hə qiqə tə n, bunda (Allah kə lamı nı) eş idə nlə r ü ç ü n (ibrə tamiz) də lillə r vardı r”.

Allah gü ndü zü insanları n iş lə mə si, gecə ni isə onları n dincə lmə si ü ç ü n yaratmı ş dı r. Gecə qaranlı ğ ı yerə enmə klə insan­ları n yatı b istirahə t etmə sinə imkan yaradı r. Ə gə r gecə iş ı qlı olsaydı insanlar rahat ola və istirahə t edə bilmə zdilə r. Gü n iş ı qı aş anda insanlar ə traf alə mi aydı n gö rmə k imkanı ə ldə edirlə r və ö z dü nya hə yatı nı abadlaş dı rmağ a və ö z dini uğ runda zə hmə t ç ə kmə yə baş layı rlar. Bü tü n bunlarda, Allah haqqı nda hekayə tlə rə diqqə t yetirə n, onları n mə nası nı də rk edə n, onları qə bul edib, onlara istinad edə n insanlar ü ç ü n ə lamə tlə r vardı r. İ nsanlar onlara qulaq asmı rlar ki, onları inadkarcası na inkar edə bilsinlə r. Bunun sayə sində insanlar baş a dü ş ü rlə r ki, Allah ibadə tə və pə rə stiş ə layiq vahid İ lahdı r və qalan bü tü n digə r “ilahlar” saxta və faydası zdı rlar. Onlar hə m də anlayı rlar ki, Allah – Xeyirxah, Rə hmli, Hə rş eyibilə n və Mü drik Rə bdir.

ﮭ ﮮ ﮯ ﮰ ﮱ ﯓ ﯔ ﯕ ﯖ ﯗ ﯘ ﯙ ﯚ ﯛ ﯜ ﯝ ﯞ ﯟ ﯠ ﯡ ﯢ ﯣ ﯤ ﯥ ﯦ ﯧ ﯨ ﯩ ﯪ ﯫ ﯬ

(10.68) “(Mü ş riklə r:) “Allah Ö zü nə ö vlad gö tü rdü! ” dedilə r. Allah pak və mü qə ddə sdir. O, (ö vlada) mö htac deyildir. Gö y­lə rdə və yerdə nə varsa, hamı sı Onundur. Bu haqda sizin ə li­niz­də heç bir də lil yoxdur. Allaha qarş ı bilmə diyiniz ş eyimi deyirsiniz? ”

Fö vqə luca Allah mü ş riklə rin alə mlə rin Rə bbinə atdı qları bö h­tan haqqı nda xə bə r verir. Onlar Allahı n ö vladı olduğ unu uydururlar, halbuki O, belə nakamillikdə n[68] və mü rtə dlə rin Ona aid etdiklə ri istə nilə n ç atı ş maz­lı qdan sonsuzluğ a qə də r uzaqdı r. Sonra isə, Fö vqə luca haqlı olduğ unu bir neç ə də lillə ə saslandı rı r.

Birincisi, O zə ngindir və heç nə yə mö htac deyil. O, Tə klikdə ə n kamil və hə rtə rə fli var-dö vlə tə malikdir. Ə gə r Onun qə tiyyə n heç bir ehtiyacı yoxdursa, onda ö vlad Onun nə yinə lazı mdı r? Doğ rudanmı Onun uş ağ a ehtiyacı var? Bu belə olsaydı, onda Onun zə nginliyinə və ö zü nə bə sliyinə zidd olardı, ç ü nki uş aqlara ehtiyac yarandı qda, onları dü nyaya gə tirirlə r.

İ kincisi, gö ylə rdə və yerdə nə varsa, Ona mə xsusdur. Gö ylə rdə və yerdə elə bir mə xluq yoxdur ki, Allaha mə xsus olması n, ç ü nki onları n hamı sı Allahı n yaratdı qları və qulları dı r. Ə gə r bu qayda bü tü n varlı ğ a aiddirsə, onda heç kim Fö vqə luca Allahı n oğ lu ola bilmə z, ç ü nki ö vlad hə miş ə ö z atası na bə nzə rdir. Ə gə r Allahı n oğ lu olsaydı, onda o, nə mə xluq və nə də ö z atası nı n qulu olmazdı. Mə hz buna gö rə, Allahı n gö ylə r və yer ü zə rində hə rş eyiə hatə edə n hö kmranlı ğ ı Onun uş aqları nı n mö vcudluğ u haqqı ndakı iddialarla bir araya sı ğ mı r.

Ü ç ü ncü sü, Allahı n ö vladları olması haqqı nda mü ş riklə rin ə lində də lil-sü butları yoxdur. Ə gə r belə sü butları olsaydı, onları, ə sassı z iddiaları na gö rə gü nahlandı ran zaman, hö kmə n gö stə rə r­dilə r.

Sadalanan də lillə r Fö vqə luca Allahı n ö vladları nı n mö vcud­luğ u haqqı nda bə yanatları n yalanç ı lı ğ ı nı tə sdiq edir. Mü ş riklə r Allah haqqı nda sö ylə diklə ri ş eyə dair heç bir biliyə malik olmadı qları halda necə cə sarə t edib danı ş ı rlar?! Hə qiqə tə n, belə hə rə kə t ə n bö yü k gü nahlardan biridir.

ﯭ ﯮ ﯯ ﯰ ﯱ ﯲ ﯳ ﯴ ﯵ ﯶ ﯷ ﯸ ﯹ ﯺ ﯻ ﯼ ﯽ ﯾ ﯿ ﰀ ﰁ ﰂ ﰃ ﰄ

(10.69) “(Ey Elç im!) De: “Allaha qarş ı yalan uyduranlar, sö zsü z ki, nicat tapmazlar! ”

(10.70) “(Onlar ü ç ü n) dü nyada bir qə də r dolanacaq, mə nfə ə t vardı r. Sonra hü zurumuza qayı dacaqlar, ondan sonra kü fr etdiklə rinə gö rə onlara ç ox ş iddə tli bir ə zab daddı racağ ı q! ”

Ö z yalan iftiraları nı Allaha aid edə n kafirlə r, heç vaxt uğ ur qazana bilmə yə cə klə r və qarş ı ları na qoyduqları mə qsə də ç atmaya­caqlar. Onları n ö z kü frlə rində n və allahsı zlı qları ndan aldı qları lə zzə t ç ox sü rmə yə cə k və sonra Allahı n yanı na gedə cə klə r və O da onlara kafirliyə etiqad etdiklə rinə kö rə sə rt cə zanı n acı sı nı daddı racaqdı r. Allah onlarla zalı mcası na davranmayacaqdı r – onlar ö zlə ri ö zlə rinə zalı mlı q etmiş dilə r.

ﭑ ﭒ ﭓ ﭔ ﭕ ﭖ ﭗ ﭘ ﭙ ﭚ ﭛ ﭜ ﭝ ﭞ ﭟ ﭠ ﭡ ﭢ ﭣ ﭤ ﭥ ﭦ ﭧ ﭨ ﭩ ﭪ ﭫ ﭬ ﭭ ﭮ ﭯ ﭰ ﭱ ﭲ ﭳ

Ey Elç im!) Mü ş riklə rə Nuhun xə bə rini sö ylə. Bir zaman o ö z ü mmə tinə belə demiş di: “Ey ü mmə tim! Ə gə r aranı zda qalmağ ı m və Allahı n ayə lə ri ilə ö yü d-nə sihə t vermə yim sizə ağ ı r gə lirsə, mə n (sizin mə nə qarş ı bü tü n pis niyyə tlə ­ri­nizdə n) Allaha tə və kkü l edirə m. Ş ə riklə rinizlə birlikdə (mə nim barə mdə) nə edə cə yinizi qə rarlaş dı rı n. Gö rə cə yiniz iş gizli qalması n (onu mə nə də bildirir), sonra mə nə heç mö hlə t də vermə yib haqqı mda istə diyinizi edin”.

Fö vqə luca Allah Peyğ ə mbə ri Muhə mmə də (ona Allahı n salavatı və salamı olsun!) ə mr edir ki, ö z qə bilə daş ları na Nur peyğ ə mbə rin (ə) ö z xalqı arası nda tə bliğ atdan danı ş sı n. O (ə) onları ç ox uzun bir mü ddə t ə rzində Allaha qayı tmağ a də və t etmiş və ö z qohum-ə qrabası arası nda doqquz yü z ə lli il yaş amı ş dı. Lakin onlar onun (ə) mö izə lə rində n sonra daha da ə xlaqsı zlaş ı rdı lar. Onlar ondan (ə) narazı lı q edir və onun (ə) fə aliyyə tini pis ə lamə t sayı r­dı lar, lakin buna baxmayaraq O (ə) ara vermə də n ö z tə bliğ a­tı nı davam etdirirdi. O deyirdi: “Ey mə nin qə bilə daş ları m! Ə gə r mə nim sizin aranı zda olmağ ı m və mə nim tə kcə aydı n də lillə rə ə saslanan faydalı nə sihə tlə rim sizin xoş unuza gə lmirsə və sizin qə ə binizə sə bə b olursa və siz mə nə pislik etmə k və ya haqqı danmaq istə yirsinizsə, onda mə n Allaha tə və kkü l edirə m və Ondan mə ni mə nə və dinimə bə slə diklə ri hə r hansı bə d niyyə tdə n qoruması nı dilə yirə m. Tə və kkü l etmə k – mə nim silahı m və dö yü ş lə vazimatı mdı r. Sizdə ö z qoş ununuzu yı ğ ı b mü barizə yə hazı rlaş ı n. İ stə nilə n vasitə lə rdə n istifadə edin və ö zü nü zü n bü tü n ə laltı ları nı zı, hə mç inin qabaqları nda onları razı salmaq istə diyiniz və alə mlə rin Rə bbi ilə bə rabə r ibadə t etdiyiniz bü tlə rinizi də sə fə rbə r edin. Qoy sizin hə rə kə tlə riniz gizli olması n – aç ı q və xalqı n gö zü qarş ı sı nda hə rə kə t edin. Mə ni necə cə zalandı racağ ı nı zı ö zü nü z qə rarlaş dı rı n, sonra isə hə tta mə nə qı sa bir mö hlə t də vermə yin”.

Bu mü raciə t Nuhun (ə) doğ ruç u olması nı n və peyğ ə mbə r­liyinin gerç ə kliyinin lehinə ə n bö yü k bir iş arə idi. O (ə) tamamilə tə k idi və xalqı nı n arası ndan olanlarla himayə və ya mü barizə yoldaş ları tə rə fində n mü dafiə edilmirdi. O (ə) ö z qə bilə daş ları na onları n baxı ş ları nı n yanlı ş lı ğ ı nı, onları n dinlə rinin qü surlu olması nı və “ilahları nı n” acizliyini aç ı q elan edirdi. Mü ş riklə rin ona qarş ı bə slə diklə ri nifrə t və dü ş mə nç ilik mö hkə m dağ lardan da bö yü kdü və onlar gü cə və hakimiyyə tə malik idilə r. Belə bir ş ə raitdə Peyğ ə mbə r (ə) onlara ö z “ilahları ” və digə r mü ttə fiqlə ri ilə birlə ş ib onu cə zalandı rmaq ü ç ü n cə hd gö stə rmə lə rini tə klif etdi. Lakin onlar ona (ə) cü zi də olsa belə bir xə tə r toxundura bilmə dilə r və bu, bir daha onun (ə) hə qiqi peyğ ə mbə rliyini tə sdiq etdi və gurultulu və dlə r verə n və tə hdid gö stə rə n mü ş riklə rin yalanı nı ifş a etdi.

ﭴ ﭵ ﭶ ﭷ ﭸ ﭹ ﭺ ﭻ ﭼ ﭽ ﭾ ﭿ ﮀ ﮁ ﮂ ﮃ ﮄ ﮅ ﮆ

(10.72) “Ə gə r siz (mə nim ö yü d-nə sihə timdə n, də və timdə n) ü z ç evirsə niz, (bilin ki) mə n (bunun mü qabilində) sizdə n heç bir savab istə mirə m. Mə ni mü kafatlandı rmaq yalnı z Allaha aiddir. Mə nə mü sə lmanlardan (ö zü nü Allaha tə slim edə nlə rdə n) olmaq ə mr edilmiş dir! ”

Ey mə nim qə bilə daş ları m! Siz mə nim mö izə lə rimdə n ü z ç evirə bilə rsiniz, amma ə linizdə bunun ü ç ü n bir ə sası nı z yoxdur. Sizə yaxş ı mə lumdur ki, siz saxta ş eyə etiqad edirsiniz və mə nim mö izə lə rim bir hə qiqə tdir. Bu isə o demə kdir ki, siz inandı rı cı də lillə rlə tə sdiq edilə n haqqa arxa ç evirirsiniz. Mə n sizdə n xahiş etmirə m ki, aranı zda tə bliğ at apardı ğ ı ma gö rə mə ni mü kafatlan­dı rası nı z və siz arxamca gə ldikdə, sizə verdiyim mə slə hə tlə rə gö rə sizdə n mə nə haqq vermə nizi ki, istə mirə m. Ə ks tə qdirdə, siz mə nim dinimdə n imtina edə bilə r və deyə rdiniz ki, bu adam, sadə cə, bizim var-dö vlə timizin sahibi olmağ a cə hd gö stə rir. Lakin mə n Allahdan baş qa, heç kimdə n savab istə mirə m. Mə n hə m də ö zü mü n etmə diyim iş i də sizə gö rdü rmə yi ə mr etmirə m. Mə nə itaə tkar saleh dindar olmaq hö kmü verilmiş dir və buna gö rə mə n ö zü m ilkin olaraq xeyirli iş lə r gö rü rə m və sonra onu ə trafdakı lara tə klif edirə m.

ﮇ ﮈ ﮉ ﮊ ﮋ ﮌ ﮍ ﮎ ﮏ ﮐ ﮑ ﮒ ﮓ ﮔ ﮕ ﮖ ﮗ ﮘ ﮙ

(10.73) “Onlar yenə də Nuhu yalanç ı hesab etdilə r. Biz Nuha və onunla birlikdə gə midə olanlara nicat verdik, onları (yer ü zü nə) varislə r (xə lə flə r) etdik. Ayə lə rimizi yalan hesab edə nlə ri isə suda batı rı b boğ duq. Bir gö r (ə zabla) qorxudu­lan­ları n (lakin yola gə lmə yə nlə rin) axı rı necə oldu! ”

Nuh peyğ ə mbə r (ə) ö z xalqı nı gecə -gü ndü z də və t edir, onlarla tə klikdə və hamı lı qla sö hbə tlə r aparı rdı sa da, onun (ə) mö izə lə ri onları haqdan daha da uzaqlaş dı rı rdı və onlar onu (ə) yalanç ı elan etdilə r. Belə olduqda, Allah onu (ə) və onunla birgə iman gə tirnlə ri, Allahı n nə zarə ti altı nda peyğ ə mbə rə (ə) inş a edilmə sini ə mr etdiyi gə mi ilə xilas etdi. Tikinti iş lə ri baş a ç atdı qdan sonra, yerin hə r tə rə fində n su qalxmağ a baş ladı. Su hə tta sobalardan belə axmağ a baş ladı və Fö vqə luca Allah Ö z eyğ ə mbə rinə (ə) belə buyurdu: “ Nə hayə t, (onları mə hv etmə k barə sində) ə mrimiz gə ldiyi və tə ndir qaynadı ğ ı (tə ndirdə n və ya yer ü zü ndə n, yaxud gə minin qazanı ndan su qaynayı b daş dı ğ ı) zaman (Nuha) dedik: “Hə r heyvandan biri erkə k, biri diş i olmaqla bir cü t, hə mç inin ə leyhinə (ö lü mü nə) ə vvə lcə də n hö km verilmiş ş ə xslə r istisna olmaqla, qalan ailə ü zvlə rini və iman gə tirə nlə ri gə miyə mindir! ” Ə slində onunla birlikdə (tayfası ndan) ç ox az adam iman gə tirmiş di” (Nuh, 11/40). Alicə nab peyğ ə mbə r (ə) bu hö kmü yerinə yetirdi.

Allahı n ə mri ilə gö ylə rdə n gü clü yağ ı ş lar yağ dı və yerdə hə dsiz-hesabsı z burulğ an mə nbə lə r yarandı. Gö ylə rin və yerin suları Allahı n qə də ri ilə birlə ş di, amma taxta lö vhə lə rdə n quraş dı rı lmı ş nə hə ng gə mi isə Allahı n nə zarə ti altı nda yola dü ş dü. Belə liklə, O, kafirlə ri mə hv etdi və mö minlə ri isə yer ü zü nü n varislə rinə ç evirdi. O, onları n nə sillə rini xeyirxah insanlar etdi, onları ç oxaltdı və insanları yerin bü tü n guş ə lə rinə yerlə ş dirdi. Haqqı izah etdikdə n və inandı rı cı də lillə r gə tirdikdə n sonra Onun ayə lə rini inkar edə n kafirlə r isə suda batı rı ldı lar. Onları n nə sibi ö lü m, rü svayç ı lı q və ə bə di lə nə t oldu, ç ü nki vü tü n zamanları n insanlari onları lə nə tlə yir və qı nayı rlar. Qoy kafirlə r, bir zaman onlardan ə vvə lkilə ri yaxalamı ş və indi də onları gö zlə yə n belə ö lü mdə n, rü svayç ı lı qdan və cə zadan qorxsunlar.

ﮚ ﮛ ﮜ ﮝ ﮞ ﮟ ﮠ ﮡ ﮢ ﮣ ﮤ ﮥ ﮦ ﮧ ﮨ ﮩ ﮪ ﮫ ﮬ ﮭ ﮮ ﮯ ﮰ ﮱ

Nuhun ardı nca ö z ü mmə tlə rinə peyğ ə mbə rlə r gö ndə rdik. Onlar (ö z ü mmə tlə rinə) aç ı q-aş kar mö cü zə lə r gə tir­miş dilə r. Bunlar isə ö ncə (peyğ ə mbə r gə lmə zdə n ə vvə l) yalan hesab etdiklə ri ş eylə rə iman gə tirmə dilə r. Biz (kü fr etmə klə, gü nah iş lə mə klə) hə ddi aş anları n ü rə klə rini belə mö hü r­lə yirik”.

Nuhdan sonra Allah də fə lə rlə iman gə tirmə miş xalqlara Ö z elç ilə rini gö ndə rmiş di ki, insanları doğ ru yola qayı tmağ a də və t etsinlə r və onlar insanları ö lü mə mə hkum ə də n ə mə llə rdə n ç ə kindirsinlə r. Elç ilə r ö z tə bliğ atı nı, onları tə sdiq edə n aydı n ayə lə r və mö cü zə lə rlə mö kə mlə dirdilə r. Lakin kafirlə r dü ş ü nmə də n Allahı n elç ilə rini (onlara Allahı n salamı olsun!) rə dd edirdilə r və belə olduqda Fö vqə luca Allah onları cə zalandı rı rdı. Allah hə min insanları n ü rə klə rini mö hü rlə yirdi və bundan sonra onlar artı q haqq dinə qayı da bilmirdilə r, halbuki ə vvə lcə belə imkana malik idilə r. Bu barə də Fö vqə luca buyurmuş dur: “Biz onları n ü rə klə rini və gö zlə rini ə vvə lcə ona (Qurana və ya gö ndə rdiyimiz hə r hansı ayə yə) iman gə tirmə diklə ri kimi tə rsinə ç evirə rik...” (Ə nam, 6/110). Ə gə r Allah cinayə tkarları n ü rə yini mö hü rlə yə rsə, onda xeyirxahlı q onlara daxil ola bilmə z. Lakin Allah onlara zalı mlı q etmir – onlar ö zlə ri, ilk də fə onlara gö stə rilmiş hə qiqə ti dananda, ö zlə rini ə zab-ə ziyyə tə mə hkum edirlə r.

ﯓ ﯔ ﯕ ﯖ ﯗ ﯘ ﯙ ﯚ ﯛ ﯜ ﯝ ﯞ ﯟ ﯠ ﯡ

Onlardan sonra Musanı və Harunu Firona və camaatı na aç ı q mö cü zə lə rlə peyğ ə mbə r gö ndə rdik. Lakin onlar (iman gə tirmə yi) ö zlə rinə sı ğ ı ş dı rmadı lar və gü nahkar bir tayfa oldular”.

Mə hv edilmiş xalqlara gö ndə rilə n elç ilə rdə n sonra, Fö vqə luca Allah Musanı və Harunu Fironun və ə yanları nı n yanı na gö ndə rdi. İ mran oğ lu Musa (ə) ş an-ş ö hrə tli peyğ ə mbə r idi və Mə rhə mə tli Allahla danı ş mı ş dı. O (ə) mö hkə m ruhlu elç ilə rdə n idi. Onun (ə) ç oxsaylı ardı cı lları vardı və onlara ç ox bö yü k mü drik qanunlar mə cə llə si nazil edilmiş di. Harun peyğ ə mbə r (ə) isə onun (ə) qardaş ı və kö mə kç isi idi. Onlar Fironun və ə yanları nı n yanı na gö ndə rilmiş dilə r, ç ü nki onlar dö vlə ti idarə edir və sadə insanlar da onları n ardı nca gedirdi.

Musa (ə) və Harun (ə) insanları Tə k olan Fö vqə luca Allaha ibadə t etmə yə və digə r saxta “ilahlara” ibadə tdə n ə l ç ə kmə yə də və t edirdilə r və ö z tə limlə rinin hə qiqiliyini ç oxsaylı mö cü zə lə rlə tə sdiq edirdilə r, lakin Misir ə yanları zalı mcası na və tə kə bbü rlə onları n tə bliğ atı nı, onları n hə qiqə t olduğ una ə min olan kimi, rə dd edirdilə r. Onlar, mə ziyyə tlə ri kü fr və itaə tsizlik olan cinayə tkar insanlar idilə r. Buna gö rə, onlar Allahdan – alə mlə rin Rə bbində n gə lə n ə n bö yü k hə qiqə tdə n ü z dö ndə rmiş dilə r. Onun ə zə mə ti qarş ı sı nda bü tü n qulları sə cdə edir və O, Ö z mə xluqları na saysı z-hesabsı z nemə tlə r ə ta edir.

ﯢ ﯣ ﯤ ﯥ ﯦ ﯧ ﯨ ﯩ ﯪ ﯫ ﯬ