Жеті ғаламаттың есігі. Жұмақ пен тозақты көруі

1972 жылы бала кү нінде ә кесі қ атты ауырып емханада бір жылдай жатады. Бас агроном болып қ ызмет істейтін Шолпанқ ұ л ағ асы ірі малдарын алып кетеді. Ү йдегі қ алғ ан 4-5 биені, 40-50 шақ ты қ ой-ешкіні апасы екеуі кезектесіп бағ ады, тү ске дейін апасы, тү стен кейін ө зі. Бір демалыс кү ні оянса апасы мал жаюғ а кетіп қ апты. Апыл-ғ ұ пыл қ ауын-қ арбызын жеп алып, велосипедіне міне сала жө неледі. Барар бағ ытында биік тө бе бар-тын. Екі аяғ ын велосипедінің ү стіне рө лге қ ойып, екі қ олын кеудесіне айқ астырып алып ең іске қ арай заулайды, қ алай ұ шып тү скенін аң ғ армай да қ алады. Қ ұ лағ анда ө ліп қ алғ андай болады. Ө лген деген осы екен ғ ой деп қ иналып жатса: «Ө й, қ арағ ым, сен ө лген жоқ сың», – деп ақ жамылғ ан бабалары Шілмембет пен Тө лендінің ә руақ тары екі жағ ынан келеді де, екеуі екі қ олтығ ынан демеп, кө кке кө теріп ә кетеді. Ержан сасқ анынан: «Қ ай жақ қ а апарасыздар, қ ай жақ қ а апарасыздар?», – деп сұ райды. «Ә й балам, сендер планета дейсің дер, бү гін сол жеті ғ аламшардың (планета) есігі ашылып тұ рғ ан кү н. Сағ ан жеті ғ аламның есіктерін кө рсетейік», – дейді де, таныс емес бір арағ а апарады. Ержанның байқ ағ аны борпылдағ ан топырақ ү стінде тұ р екен. Ержан аталардан: «Мен қ айдамын, қ айда ә келдің іздер?», – деп сұ рағ анда, аталары: «Сендер Ай дейсің дер, сол Ай ғ аламшарында тұ рсың, қ арағ ым!». Ержан Айдың бетін қ араса, топырақ тары сарғ ыш, кішкене тастары бар сияқ ты. Ержан аң -таң болып: «Ата мені мұ нда не ү шін ә келдің іздер? Мен ө лдім бе, ә лде тірімін бе?», – деп сұ райды. «Жоқ балам, сен тірісің. Сен елің е керексің, жұ ртың а керексің», – деп бабаларының ә руақ тары жауап қ айтарады. Бір мезетте «Балам, тө мен қ ара! Жерің е қ ара!», – дейді аталары. Ержан Айдың бетінен Жер бетіне қ араса: Жер дө ң естеу болып кө рінеді. Жер бетінде ү ш жолақ – аралары мө лдір қ абыршық пен бө лінген сызық ты кө реді, ортасындағ ы дө ң естеу жолақ та қ аптағ ан адамдар. Оң жақ жолағ ында кө п адамдар кітап оқ ып, жеміс-жидектер жеп мә з-мә йрам болып жү р. Сол жақ жолақ та топырлап отқ а жанып жатқ ан, суғ а ағ ып бара жатқ ан, қ иналып жү рген адамдардың легін кө реді.

Ержан: «Ата, бұ л мағ ан неге керек? Мен қ ай жағ ына баруым керек? Оң жағ ына барайын ба, сол жағ ына барайын ба? Жаным қ иналып кетті, мені баратын жағ ыма жіберің дерші, аталар», – деп жалынады. «Жоқ балам, сен керек емессің о жақ қ а. Сен осының бә рін кө ру ү шін, қ азір сені ө лтірдік – біз», – дейді аталар ә руақ тары. «Енді кө рсетің іздерші, жаным қ иналып кетті ғ ой, қ ай жағ ына барам, соны кө рсетің іздерші», – дейді Ержан. «Балам, мына сызық ты кө ріп тұ рсың ба? Осы сызық пен анау кө пірдің басына шығ амыз», – дейді аталары. Кө пір темір жолдың ү стінен ө тетін ө тпелі доғ ал кө пірге ұ қ сайды. Ержан бабаларымен бірге кө теріліп кө пірдің ү стіне шығ ады, жү ре келе кө пір екі айырық қ а айырылады. Барса кө п кісілер тұ р. Мына жағ ында тә ж киген кісілер адамдарды екі жақ қ а бө ліп жатыр. Сол жақ қ а кеткен адамдардың кө пірі жіп-жің ішке қ ыл сияқ ты, одан ө ткен адамдар солқ ылдап тұ рғ ан кө пірдің ү стімен ө ткенде, шайқ алақ тап барып – астындағ ы отқ а, суғ а қ ұ лап жатыр. Оң жақ қ а баратындар: даң ғ ыл жолмен ойнап-кү ліп, билеп алма бағ ының ішіне кіріп – шаттанып, мә з-мейрам болып жү р. Ортадағ ы жолақ тағ ылар топырлап, қ ойды кү пкіге айдағ ан сияқ ты аспалы кө пірдің ү стінен бір-бірлеп ө теді, оларды ортада тұ рғ ан қ олында таяғ ы бар бір кісі оң ғ а, солғ а бұ рып тұ р. Оң жақ жә не сол жақ қ ақ пада тағ ыда бір-бір кісіден тұ р. Олар бө лініп келген адамдарды қ абылдап алып, ә рі қ арай енгізіп жатыр. Осы кө ріністің бә рін Ержан Ай бетінен бақ ылап, кө ріп тұ р. Ержан бабалар ә руақ тарынан сұ райды: «Мына жыпырлағ ан кісілер не істеп жатыр? Неге біреулері оң ғ а, енді біреулері солғ а кетіп жатыр». Сонда бабалары: «Балам, мынау жұ мақ деген болады, бұ лар жұ мақ қ а ө тіп жатқ андар. Мынау тозақ деген болады. Ө мірінде жақ сылық істемеген, қ орлық істеп ө ткен адамның барлығ ы осы жақ қ а қ арай кетеді», – деп кө рсетеді. Ержан айдың бетін тепкілеп, топырағ ын бұ рқ -бұ рқ еткізеді, бір қ ызығ ы топырақ жердің бетіндегі сияқ ты бұ рқ ылдамай, кө терілген беті қ айта қ она қ алады. «Енді мен қ ай жағ ына барайын, енді жіберсең дерші», – дейді жалынып. «Жоқ, сен елің е жұ ртың а керексің. Сені тағ ы бір жерге апарамыз», – дейді аталары. Бабалар ә руақ тары Ержанды бір суық жерге апарады. «Мынау сендердің Марстарың, бұ л біздің екінші есігіміз», – дейді аталары. Ержан жерге қ араса тура жаң ағ ы кө ргеніндей. Бір арағ а барғ анда: «Мынаны сендер Сатурн дейсің дер, бізше........ деп айтады» – дейді аталар. Ержанғ а бабалар ә руақ тары Айды ө здерінше айтты, Марсты да басқ аша айтты, сө йтіп жеті қ ақ паны тү гел кө рсетіп шығ ады. Бірақ біреуінен жақ ын, біреуінен алыс, біреуінен кө з ұ шында болып кө рінеді. Жеті ғ аламшардың жетеуінен де Жерді кө рсетеді. Ержанның бә рінен кө ретіні алдындағ ы уақ иғ а, ү шке бө лініп топырлағ ан адамдар. Ержан барғ ан ғ аламшарлардың (планеталарының) аталар айтқ ан атауларына тілі келмейді, қ азір ұ мытып қ алыпты. Ержанның есінде қ алғ аны Ай мен Марс, Сатурн ғ аламшарлары (планеталары) қ алғ андары есінде жоқ. «Балам қ ыдырып болдың, жеті ғ аламаттың есігін кө рдің. Жеті ғ аламаттың есігі осылар болады. Енді ү йге барайық», – деп бабаларының ә руақ тары Ержанды қ айтадан қ ұ лағ ан жеріне алып келеді. «Тұ р енді, тұ р балам!», – деп қ ұ йырығ ынан шапалақ пен бір-екі тартып жібереді. Сол кезде Ержан есін жиып атып тұ рса, апасы жақ ындап қ алыпты. Ержан қ ұ лағ ан уақ ыт таң ғ ы 9-10 мө лшері, ал апасының қ айтатын мө лшері тү стен кейінгі 3-4 аралығ ы. Сонда Ержан 5-6 сағ ат қ ұ лағ ан жерінде жатып қ алғ ан. Ержан тұ рса тө с сү йегінің айрығ ы ішіне кіріп кетіпті, айрық сү йек қ азір де сол кү йінше біткен. Апасы: «Ө й, балам! Жолдың ү стінде ұ йық тағ аның не, не тү скі тамақ қ а келмедің?» – деп Ержанның бетінен сү йіп, ү сті басындағ ы шаң ды қ ағ ады. Велосипедін алып, қ ойларын апасы екеуі айдап ү йлеріне қ айтады. Жаң ағ ы кө ргендерін апасына айтайын десе қ орқ ады.