Талдардан, тастардан және сол сияқты заттардан береке тілейтіндер туралы

«Ә н-Нә жм» сү ресі, 19-23 аяттар:

أ َ ف َ ر َ أ َ ي ْ ت ُ م ُ ا ل ل ا ت َ و َ ا ل ْ ع ُ ز ّ َ ى (١ ٩)و َ م َ ن َ ا ة َ ا ل ث ّ َ ا ل ِ ث َ ة َ ا ل أ خ ْ ر َ ى (٢ ٠)أ َ ل َ ك ُ م ُ ا ل ذ ّ َ ك َ ر ُ و َ ل َ ه ُ ا ل أ ن ْ ث َ ى (٢ ١)ت ِ ل ْ ك َ إ ِ ذ ً ا ق ِ س ْ م َ ة ٌ ض ِ ي ز َ ى (٢ ٢)إ ِ ن ْ ه ِ ي َ إ ِ ل ا أ َ س ْ م َ ا ء ٌ س َ م ّ َ ي ْ ت ُ م ُ و ه َ ا أ َ ن ْ ت ُ م ْ و َ آ ب َ ا ؤ ُ ك ُ م ْ م َ ا أ َ ن ْ ز َ ل َ ا ل ل ّ َ ه ُ ب ِ ه َ ا م ِ ن ْ س ُ ل ْ ط َ ا ن ٍ إ ِ ن ْ ي َ ت ّ َ ب ِ ع ُ و ن َ إ ِ ل ا ا ل ظ ّ َ ن ّ َ و َ م َ ا ت َ ه ْ و َ ى ا ل أ ن ْ ف ُ س ُ و َ ل َ ق َ د ْ ج َ ا ء َ ه ُ م ْ م ِ ن ْ ر َ ب ِ ّ ه ِ م ُ ا ل ْ ه ُ د َ ى (٢ ٣)

«Лә т пен Ғ уззаны кө рдің дер ме? Ү шінші басқ а Манатты ше? Еркек текті ұ рпақ сендердікі де, ал ә йел тектілер Аллаһ тікі ме?»

Тараудың «Бірқ ұ дайшылық кітабына» сә йкестілігі:

Осы тарауда қ ұ рамында кө пқ ұ дайшылығ ы бар, ә рі таухид пен оның толық тығ ына қ айшы келетін нә рселерді тү сіндіру жалғ асады.

Бұ л аятта талдар мен тастардан береке тілеудің тыйым салынғ андығ ы қ амтылғ ан ә рі осы нә рселердің кө пқ ұ дайшылық екеніне нұ сқ алады. Расында, осы пұ ттарғ а оларды ұ лық тау жә не оларғ а дұ ғ а етіп жалбарыну арқ ылы қ ұ лшылық еткендер олардан береке дариды деп сенетін. Сондық тан да кім қ абірледен береке тілесе, сол Лә ттан береке тілейтін адам сияқ ты, ал кім талдар мен тастардан береке тілесе, сол ә л-Ғ узза мен Манаттан береке тілейтін адам секілді болады.

Осы аяттан алынатын пайдалар:

1. Аятта талдар мен тастардан береке тілеу кө пқ ұ дайшылық екеніне нұ сқ ау бар.

2. Аятта мү шриктердің кө пқ ұ дайшылығ ының негізсіз екеніне нұ сқ ау жә не таухидті растау ү шін олармен айтысудың рұ қ сат етілетініне нұ сқ ау бар.

3. Аятта егер дә лел болмаса, шешім бекітілмейтініне, ал дә лел жеке ой-тұ жырымдардан емес, Аллаһ тү сірген нә рселерден болуғ а тиіс екеніне нұ сқ ау бар.

4. Аятта Аллаһ Тағ ала адамдарғ а елшілер жіберіп, Кітаптар тү сіруі арқ ылы оларғ а дә лелді жеткізгеніне нұ сқ ау бар.

-----------------------------------------------------------------------------------------

Абу Уақ ид ә л-Лә йси былай деп баяндағ аны жеткізіледі: “Бірде біз Аллаһ тың Елшісімен (оғ ан Аллаһ тың игілігі мен сә лемі болсын) бірге Хунайнғ а жорық қ а шық тық. Сол кезде біз жуырда ғ ана кү пірліктен бас тартқ ан, енді дінге келген мұ сылмандар едік, ал мү шриктерде олар оғ ан ө здерінің қ аруларын іліп қ ойып, оның алдында ө з (діни) рә сімдерін ө ткізу ү шін жиналатын жә не оны «Зә т Ә нуат» деп атайтын бір ағ аштары бар болатын. Міне, сонда біз ә лгі ағ аштың жанынан ө тіп бара жатқ ан кезімізде: «Уа, Аллаһ тың елшісі, бізге де олардағ ыдай бір «Зә т Ә нуат» жасап бер», - дедік. Аллаһ тың Елшісі (оғ ан Аллаһ тың игілігі мен сә лемі болсын) былай деді: «Аллаһ Ұ лы! Мұ ның барлығ ы – бұ рынғ ылардың дә стү рлері! Жаным Қ олында болғ анмен ант етемін, сендер (менен) Исраил ұ рпақ тары Мусадан: «Бізге де олардағ ыдай қ ұ дай жасап бер!», - деп сұ рағ ан нә рсесін сұ радың дар. Ол: ” «Ақ иқ атында, сендер – надан халық сың дар!» [7]. Шындығ ында, сендер міндетті тү рде ө здерің нен бұ рын ө ткендердің ә деттеріне ілесесің дер! ”, - деді”» (ә т-Тирмизи 2181, Ахмад «Муснад» 218/5).