Fk Hadisəsi Və Böhtan Atanların Tövbəsinin Qəbulu 4 страница

1771. Ə bu Sə id ə l-Xudri y rə vayə t edir ki, Peyğ ə mbə rin r dö vrü ndə Peyğ ə mbə r r dö yü ş ə ç ı xdı qda mü nafiqlə rdə n bə zilə ri ondan ayrı lar və dö yü ş ə getmə yib Peyğ ə mbə rə r mü xalif olduqları na sevinə rdilə r. Peyğ ə mbə r r dö yü ş də n qayı tdı qda isə ö zlə rinə bə raə t qazandı rmaq ü ç ü n bə hanə lə r gə tirə r və and iç ə rdilə r. Ü stə lik, gö rmə diklə ri iş lə rə gö rə tə rif olunmağ ı sevə rdilə r. (Elə buna gö rə də) bu ayə nazil oldu: “Tö rə tdiklə ri ə mə llə rdə n fə rə hlə nə n və etmə diklə ri iş lə rə gö rə tə rif olunmağ ı xoş layan kimslə rin ə zabdan qurtulacaqları nı ə sla gü man etmə. Onlara acı lı -ağ rı lı bir ə zab hazı rlanmı ş dı r”. (Buxari 4567, Muslim 7210, 2777/7)

ح د ي ث ا ب ْ ن ِ ع َ ب ّ َ ا س ٍ ع َ ن ْ ع َ ل ْ ق َ م َ ة َ ب ْ ن ِ و َ ق ّ َ ا ص ٍ ، أ َ ن ّ َ م َ ر ْ و َ ا ن َ ق َ ا ل َ ل ِ ب َ و ّ َ ا ب ِ ه ِ: ا ذ ْ ه َ ب ْ ي َ ا ر َ ا ف ِ ع ُ إ ِ ل َ ى ا ب ْ ن ِ ع َ ب ّ َ ا س ٍ ، ف َ ق ُ ل ْ: ل َ ئ ِ ن ْ ك َ ا ن َ ك ُ ل ّ ُ ا م ْ ر ٍ ى ء ٍ ف َ ر ِ ح َ ب ِ م َ ا أ ُ و ت ِ ي َ ، و َ أ َ ح َ ب ّ َ أ َ ن ْ ي ُ ح ْ م َ د َ ب ِ م َ ا ل َ م ْ ي َ ف ْ ع َ ل ْ م ُ ع َ ذ ّ َ ب ً ا ، ل َ ن ُ ع َ ذ ّ َ ب َ ن ّ َ أ َ ج ْ م ع ُ و ن َ ف َ ق َ ا ل َ ا ب ْ ن ُ ع َ ب ّ َ ا س: و َ م َ ا ل َ ك ُ م ْ و َ ل ِ ه ذ ِ ه ِ إ ِ ن ّ َ م َ ا د َ ع َ ا ا ل ن ّ َ ب ِ ي ّ ُ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ ي َ ه ُ و د َ ، ف َ س َ أ َ ل َ ه ُ م ْ ع َ ن ْ ش َ ي ْ ء ٍ ، ف َ ك َ ت َ م ُ و ه ُ إ ِ ي ّ َ ا ه ُ ، و َ أ َ خ ْ ب َ ر ُ و ه ُ ب ِ غ َ ي ْ ر ِ ه ِ ف َ أ َ ر َ و ْ ه ُ أ َ ن ْ ق َ د ِ ا س ْ ت َ ح ْ م َ د ُ و ا إ ِ ل َ ي ْ ه ِ ب ِ م َ ا أ َ خ ْ ب َ ر ُ و ه ُ ع َ ن ْ ه ُ ف ِ ي م َ ا س َ أ َ ل َ ه ُ م ْ و َ ف َ ر ِ ح ُ و ا ب ِ م َ ا أ ُ و ت ُ و ا م ِ ن ْ ك ِ ت ْ م َ ا ن ِ ه ِ م ْ ث ُ م ّ َ ق َ ر َ أ َ ا ب ْ ن ُ ع َ ب ّ َ ا س ٍ (و َ إ ِ ذ ْ أ َ خ َ ذ َ ا ل ل ه ُ م ِ ي ث َ ا ق َ ا ل ّ َ ذ ِ ي ن َ أ ُ و ت ُ و ا ا ل ْ ك ِ ت َ ا ب َ) ك َ ذ ل ِ ك َ ، ح َ ت ّ َ ى ق َ و ْ ل ِ ه ِ (ي َ ف ْ ر َ ح ُ و ن َ ب ِ م َ ا أ َ ت َ و ْ ا و َ ي ُ ح ِ ب ّ ُ و ن َ أ َ ن ْ ي ُ ح ْ م َ د ُ و ا ب ِ م َ ا ل َ م ْ ي َ ف ْ ع َ ل و ا)

1772. Ə lqə mə İ bn Və qqas y rə vayə t edir ki, bir də fə Mə rvan İ bn Hə kə m y qapı da duran gö zə tç ilə rdə n birinə: “Ey Rafi, get, İ bn Abbasdan y soruş ki, tö rə tdiklə ri ə mə llə rdə n fə rə hlə nə n və etmə diklə ri iş lə rə gö rə tə rif olunmağ ı xoş layan hə r bir kə sə ə zab verilə cə kmi? ”. İ bn Abbas: “Bu ayə nin sizə nə aidiyyə ti var ki?! İ ş burası ndadı r ki, Peyğ ə mbə r r bir də stə yə hudini ç ağ ı rı b onlardan bir mə sə lə barə sində soruş duqda, onlar hə qiqə ti gizlə dib, ona baş qa cavabı verdilə r. Onlar belə cavab vermə klə tə rif olunmaq istə dilə r, hə m də hə qiqə ti gizlə tdiklə rinə gö rə sevindilə r.” Sonra İ bn Abbas y bu ayə lə ri oxudu: “O zaman Allah Kitab verilə nlə rlə ə hd bağ layı b: “Siz o Kitabı mü tlə q insanlara aydı nlaş dı racaqsı nı z və onu gizlə tmə yə cə ksiniz! ” deyə buyurdu. Onlar isə bu ə hdi qulaqardı na vurub, onu ucuz qiymə tə satdı lar. Onları n bu alveri necə də pisdir! Tö rə tdiklə ri ə mə llə rdə n fə rə hlə nə n və etmə diklə ri iş lə rə gö rə tə rif olumağ ı xoş layan kimsə lə rin ə zabdan qurtulacaqları nı ə sla gü man etmə. Onlara acı lı -ağ rı lı bir ə zab hazı rlanmı ş dı r.”. (Ali İ mran 187-188). (Buxari 4568, Muslim 7211, 2778/8)

ح د ي ث أ َ ن َ س ٍ ر ض ي ا ل ل ه ع ن ه ق َ ا ل َ: ك َ ا ن َ ر َ ج ُ ل ٌ ن َ ص ْ ر َ ا ن ِ ي ّ ً ا ف َ أ َ س ْ ل َ م َ ، و َ ق َ ر َ أ َ ا ل ْ ب َ ق َ ر َ ة َ ، و َ آ ل َ ع ِ م ْ ر َ ا ن َ ف َ ك َ ا ن َ ي َ ك ْ ت ُ ب ُ ل ِ ل ن ّ َ ب ِ ي ّ ِ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ ف َ ع َ ا د َ ن َ ص ْ ر َ ا ن ِ ي ّ ً ا ف َ ك َ ا ن َ ي َ ق ُ و ل ُ: م َ ا ي َ د ْ ر ِ ي م ُ ح َ م ّ َ د ٌ إ ِ ل ا ّ َ م َ ا ك َ ت َ ب ْ ت ُ ل َ ه ُ ف َ أ َ م َ ا ت َ ه ُ ا ل ل ه ُ ، ف َ د َ ف َ ن ُ و ه ُ ، ف َ أ َ ص ْ ب َ ح َ و َ ق َ د ْ ل َ ف َ ظ َ ت ْ ه ُ ا ل أ َ ر ْ ض ُ ف َ ق َ ا ل ُ و ا: ه ذ َ ا ف ِ ع ْ ل ُ م ُ ح َ م ّ َ د ٍ و َ أ َ ص ْ ح َ ا ب ِ ه ِ ل َ م ّ َ ا ه َ ر َ ب َ م ِ ن ْ ه ُ م ْ ، ن َ ب َ ش ُ و ا ع َ ن ْ ص َ ا ح ِ ب ن َ ا ف َ أ َ ل ْ ق َ و ْ ه ُ ف َ ح َ ف َ ر ُ و ا ل َ ه ُ ، ف َ أ َ ع ْ م َ ق ُ و ا ف َ أ َ ص ْ ب َ ح َ و َ ق َ د ْ ل َ ف َ ظ َ ت ْ ه ُ ا ل أ َ ر ْ ض ُ ف َ ق َ ا ل ُ و ا: ه ذ َ ا ف ِ ع ْ ل ُ م ُ ح َ م ّ َ د ٍ و َ أ َ ص ْ ح َ ا ب ِ ه ِ ن َ ب َ ش ُ و ا ع َ ن ْ ص َ ا ح ِ ب ِ ن َ ا ل َ م ّ َ ا ه َ ر َ ب َ م ِ ن ْ ه ُ م ْ ف َ أ َ ل ْ ق َ و ْ ه ُ ف َ ح َ ف َ ر ُ و ا ل َ ه ُ ، و َ أ َ ع ْ م َ ق ُ و ا ل َ ه ُ ف ِ ي ا ل أ َ ر ْ ض ِ ، م َ ا ا س ْ ت َ ط َ ا ع ُ و ا ف َ أ َ ص ْ ب َ ح َ ق َ د ْ ل َ ف َ ظ َ ت ْ ه ُ ا ل أ َ ر ْ ض ُ ف َ ع َ ل ِ م ُ و ا أ َ ن ّ َ ه ُ ل َ ي ْ س َ م ِ ن َ ا ل ن ّ َ ا س ِ ، ف َ أ َ ل ْ ق َ و ْ ه ُ

1773. Ə nə s y demiş dir: “(Vaxtı ilə) bir xristian İ slamı qə bul etmiş di. O, “ ə l-Bə qə rə ” və “ Ali İ mran ” surə lə rini oxuyub (ö yrə ndi), Peyğ ə mbə r r ü ç ü n bə zi surə lə ri yazdı, lakin sonra yenə xristianlı ğ ı na qayı tdı. (Bu adam hə r yerdə) danı ş ı rdı ki: “Muhə mmə d mə nim onun ü ç ü n yazdı qları mdan baş qa heç nə bilmir.” (Ç ox keç mə də n) Allah onun canı nı aldı və (yaxı nları) onu də fn etdilə r. Ertə si gü n sə hə r oyanı b gö rdü lə r ki, torpaq onu bayı ra atmı ş dı r. Dedilə r: “Bu, Muhə mmə din və onun ə shabə lə rinin iş i olacaq. Yoldaş ı mı z onları n dinində n dö ndü yü nə gö rə onu qə birdə n ç ı xardı b bayı ra atı blar.” Sonra onlar də rin bir qə bir qazı b onu də fn etdilə r. Sə hə r oyanı b gö rdü lə r ki, torpaq (yenə) onu bayı ra atmı ş dı r. Dedilə r: “Bunu Muhə mmə d və onun ə shabə lə ri edib. Yoldaş ı mı z onları n dinində n dö ndü yü nə gö rə onu qə birdə n ç ı xardı b bayı ra atı blar.” Sonra olduqca də rin bir qə bir qazı b onu də fn etdilə r. Sə hə r oyanı b gö rdü lə r ki, torpaq (yenə də) onu bayı ra atmı ş dı r. Nə hayə t, baş a dü ş dü lə r ki, bu iş də insan ə li ola bilmə z. Odur ki, onu (olduğ u yerdə) atı b getdilə r.” (Buxari 3617, Muslim 7217, 2781/14)

Hg

Dc

ص ف ة ا ل ق ي ا م ة و ا ل ج ن ة و ا ل ن ا ر

Qiyamə t, Cə nnə t Və Cə hə nnə min Və sfi Kitabı

Ab

Ef

ص ف ة ا ل ق ي ا م ة و ا ل ج ن ة و ا ل ن ا ر