Hərbdə Qadınlarla Uşaqların Öldürülməsinin Haram Edilməsi

ح د ي ث ع َ ب ْ د ِ ا ل ل ه ِ ب ْ ن ِ ع ُ م َ ر َ ، أ َ ن ّ َ ا م ْ ر َ أ َ ة ً و ُ ج ِ د َ ت ْ ، ف ِ ي ب َ ع ْ ض ِ م َ غ َ ا ز ِ ي ا ل ن ّ َ ب ِ ي ّ ِ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ ، م َ ق ْ ت ُ و ل َ ة ً ؛ ف َ أ َ ن ْ ك َ ر َ ر َ س ُ و ل ُ ا ل ل ه ِ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ ق َ ت ْ ل َ ا ل ن ّ ِ س َ ا ء ِ و َ ا ل ص ّ ِ ب ْ ي َ ا ن ِ

1138. Abdullah İ bn Ö mə r y rə vayə t etmiş dir ki, Peyğ ə mbə rin r apardı ğ ı dö yü ş lə rin birində bir qadı n meyiti tapı ldı. Elə bu sə bə bdə n də Peyğ ə mbə r r qadı nları n və uş aqları n ö ldü rü lmə sini qadağ an etdi. (Buxari 3014, Muslim 4645, 1744/24)

ج و ا ز ق ت ل ا ل ن س ا ء و ا ل ص ب ي ا ن ف ي ا ل ب ي ا ت م ن غ ي ر ت ع م د

Qadı nlarla Uş aqları n Gecə Hü cumları Zamanı Qə sdli Olmadan Ö ldü rü lmə sinin İ cazə li Olması

ح د ي ث ا ل ص ّ َ ع ْ ب ِ ب ْ ن ِ ج َ ث ّ َ ا م َ ة َ ، ق َ ا ل َ: م َ ر ّ َ ب ِ ي َ ا ل ن ّ َ ب ِ ي ّ ُ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ ب ِ ا ل أ َ ب ْ و َ ا ء ِ أ َ و ْ ب ِ و َ د ّ َ ا ن َ ، و َ س ُ ئ ِ ل َ ع َ ن ْ أ َ ه ْ ل ِ ا ل د ّ َ ا ر ِ ي ُ ب َ ي ّ َ ت ُ و ن َ م ِ ن َ ا ل ْ م ُ ش ْ ر ِ ك ِ ي ن َ ، ف ي ُ ص َ ا ب ُ م ِ ن ْ ن ِ س َ ا ئ ِ ه ِ م ْ و َ ذ َ ر َ ا ر ِ ي ّ ِ ه ِ م ْ ق َ ا ل َ: ه ُ م ْ م ِ ن ْ ه ُ م ْ

1139. Sə b İ bn Cə ssamə y demiş dir: “Peyğ ə mbə r r Ə bvada (və ya Və ddanda) mə nim yanı mdan keç ə rkə n ondan, gecə vaxtı mü ş riklə rə hü cum etmə k və (hü cum ə snası nda) qadı nları n və uş aqları n ö lə bilə cə yi barə də soruş dular.” Dedi: “Bunlar onları n bir parç ası dı r.”Mə n Peyğ ə mbə rin r belə dediyini eş itdim: “Qoruqlar ancaq Allaha və Onun Elç isinə r aiddir[88]”. (Buxari 3012, Muslim 4647, 4649, 1745/26)

ج و ا ز ق ط ع أ ش ج ا ر ا ل ك ف ا ر و ت ح ر ي ق ه ا

Kafirlə rin Ağ acları nı n Kə silmə si Və Yandı rı lması nı n İ cazə li Olması

ح د ي ث ا ب ْ ن ِ ع ُ م َ ر َ ، ق َ ا ل َ: ح َ ر ّ َ ق َ ر َ س ُ و ل ُ ا ل ل ه ِ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ ن َ خ ْ ل َ ب َ ن ِ ي ا ل ن ّ َ ض ِ ي ر ِ و َ ق َ ط َ ع َ ، و َ ه ِ ي َ ا ل ْ ب ُ و َ ي ْ ر َ ة ُ ، ف َ ن َ ز َ ل َ ت ْ (م َ ا ق َ ط َ ع ْ ت ُ م ْ م ِ ن ْ ل ِ ي ن َ ة ٍ أ َ و ْ ت َ ر َ ك ْ ت ُ م ُ و ه َ ا ق َ ا ئ ِ م َ ة ً ع َ ل َ ى أ ُ ص ُ و ل ِ ه َ ا ف َ ب إ ِ ذ ْ ن ِ ا ل ل ه ِ)

1140. İ bn Ö mə r y demiş dir: “Peyğ ə mbə r r Buveyrə də Bə ni Nə dir qə bilə sinin xurmalı qları nı yandı rdı və onları kə sib doğ ram-doğ ram etdi. Onda bu ayə nazil oldu: “Xurma ağ acları nı kə smə yiniz yaxud onları kö kü ü stü ndə salamat qoymağ ı nı z Allahı n iznilə dir və Onun fasiqlə ri rə zil etmə si ü ç ü ndü r....”. (ə l-Hə ş r 5). (Buxari 4031, 4884, Muslim 4650, 1746/29)

ت ح ل ي ل ا ل غ ن ا ئ م ل ه ذ ه ا ل أ م ة خ ا ص ة

Qə nimə tlə rin Bu Ü mmə t Ü ç ü n Xas Olaraq Halal Olması

ح د ي ث أ َ ب ِ ي ه ُ ر َ ي ْ ر َ ة َ ر ض ي ا ل ل ه ع ن ه ، ق َ ا ل َ: ق َ ا ل َ ر َ س ُ و ل ُ ا ل ل ه ِ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ: غ َ ز َ ا ن َ ب ِ ي ّ ٌ م ِ ن َ ا ل أ َ ن ْ ب ِ ي َ ا ء ِ ، ف َ ق َ ا ل َ ل ِ ق َ و ْ م ِ ه ِ: ل ا َ ي َ ت ْ ب َ ع ْ ن ِ ي ر َ ج ُ ل ٌ م َ ل َ ك َ ب ُ ض ْ ع َ ا م ْ ر َ أ َ ة ٍ ، و َ ه ُ و َ ي ُ ر ِ ي د ُ أ َ ن ْ ي َ ب ْ ن ِ ي ب ِ ه َ ا و َ ل َ م ّ َ ا ي َ ب ْ ن ِ ب ِ ه َ ا ، و َ ل ا َ أ َ ح َ د ٌ ب َ ن َ ى ب ُ ي ُ و ت ً ا و َ ل َ م ْ ي َ ر ْ ف َ ع ْ س ُ ق ُ و ف َ ه َ ا ، و َ ل ا َ أ َ ح َ د ٌ ا ش ْ ت َ ر َ ى غ َ ن َ م ً ا أ َ و ْ خ َ ل ِ ف َ ا ت ٍ و َ ه ُ و َ ي َ ن ْ ت َ ظ ِ ر ُ و ِ ل ا َ د َ ه َ ا ف َ غ َ ز َ ا ، ف َ د َ ن َ ا م ِ ن َ ا ل ْ ق َ ر ْ ي َ ة ِ ص َ ل ا َ ة َ ا ل ْ ع َ ص ْ ر ِ ، أ َ و ْ ق َ ر ِ ي ب ً ا م ِ ن ْ ذ ل ِ ك َ ف َ ق َ ا ل َ ل ِ ل ش ّ َ م ْ س ِ: إ ِ ن ّ َ ك ِ م َ أ ْ م ُ و ر َ ة ٌ و َ أ َ ن َ ا م َ أ ْ م ُ و ر ٌ ، ا ل ل ه ُ م ّ َ ا ح ْ ب ِ س ْ ه َ ا ع َ ل َ ي ْ ن َ ا ف َ ح ُ ب ِ س َ ت ْ ح َ ت ّ َ ى ف َ ت َ ح َ ا ل ل ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ ؛ ف َ ج َ م َ ع َ ا ل ْ غ َ ن َ ا ئ ِ م َ ، ف َ ج َ ا ء َ ت ْ (ي َ ع ْ ن ِ ي ا ل ن ّ َ ا ر َ) ل ِ ت َ أ ْ ك ُ ل َ ه َ ا ف َ ل َ م ْ ت َ ط ْ ع َ م ْ ه َ ا ؛ ف َ ق َ ا ل َ: إ ِ ن ّ َ ف ِ ي ك ُ م ْ غ ُ ل ُ و ل ا ً ، ف َ ل ْ ي ُ ب َ ا ي ِ ع ْ ن ِ ي م ِ ن ْ ك ُ ل ّ ِ ق ب ي ل ة ر َ ج ُ ل ٌ ، ف َ ل َ ز ِ ق َ ت ْ ي َ د ُ ر َ ج ُ ل ٍ ب ِ ي د ِ ه ِ ف َ ق َ ا ل َ: ف ِ ي ك ُ م ُ ا ل ْ غ ُ ل ُ و ل ُ ف َ ل ْ ي ُ ب َ ا ي ِ ع ْ ن ِ ى ق َ ب ِ ي ل َ ت ُ ك َ ف َ ل َ ز ِ ق َ ت ْ ي َ د ُ ر َ ج ُ ل َ ي ْ ن ِ أ َ و ْ ث َ ل ا َ ث َ ة ٍ ب ِ ي َ د ِ ه ِ ف َ ق َ ا ل َ: ف ِ ي ك ُ م ُ ا ل ْ غ ُ ل ُ و ل ُ ف َ ج َ ا ء ُ و أ ب ِ ر َ أ ْ س ٍ م ِ ث ْ ل ِ ر َ أ ْ س ب َ ق َ ر َ ة ٍ م ِ ن َ ا ل ذ ّ َ ه َ ب ِ ف َ و َ ض َ ع ُ و ه َ ا ، ف َ ج َ ا ء َ ت ِ ا ل ن ّ َ ا ر ُ ف َ أ َ ك َ ل َ ت ْ ه َ ا ث ُ م ّ َ أ َ ح َ ل ّ َ ا ل ل ه ُ ل َ ن َ ا ا ل ْ غ َ ن َ ا ئ ِ م َ ، ر َ أ َ ى ض َ ع ْ ف َ ن َ ا و َ ع َ ج ْ ز َ ن َ ا ف َ أ َ ح َ ل ّ َ ه َ ا ل َ ن َ ا

1141. Ə bu Hureyra y rə vayə t edir ki, Peyğ ə mbə r r buyurdu: “Peyğ ə mbə rlə rdə n biri dö yü ş ə ç ı xarkə n ö z hə mqə bilə lə rinə: “Qoy qadı nla evlə nib onunla yaxı nlı q etmə k istə yə n, lakin hə lə yaxı nlı q etmə miş, hə mç inin ev tikmiş, amma ü stü nü hə lə damla ö rtmə miş, habelə qoyun və ya də və sü rü sü almı ş və onları n balalaması nı gö zlə yə n kimsə lə r mə nim dalı mca gə lmə sinlə r! ” dedi, sonra da dö yü ş ə yollandı. O, ə sr namazı nı n vaxtı nda və ya buna yaxı n bir vaxtda (qə sdinə durduğ u) mə mlə kə tə gə lib ç atdı qda gü nə ş ə dedi: “Sə n də (Allahı n) ə mrində sə n, mə n də. Allahı m, bizim ü ç ü n gü nə ş i saxla! ” Belə liklə, Allah Ö z peyğ ə mbə rinə zə fə r bə xş edə nə də k gü nə ş dayandı. Sonra o, (dö yü ş də ə lə keç irdiklə ri) qə nimə tlə ri bir yerə topladı. Bu vaxt (gö ydə n) qə nimə tlə ri yandı rı b yox edə cə k bir od gə ldi, lakin qə nimə tlə rə toxunmadı [89]. Onda hə min peyğ ə mbə r (ö z ə sgə rlə rinə) dedi: “Aranı zda ə manə tə xə yanə t edə n kimsə lə r var. Odur ki, qoy hə r qə bilə də n bir nə fə r mə nə beyə t etsin.” (Beyə t ə snası nda) onlardan birinin ə li peyğ ə mbə rin ə linə yapı ş dı və o dedi: “Xə yanə tkar sizin aranı zdadı r. Qoy sə nin hə mqə bilə lə rin mə nə beyə t etsinlə r.” (Bu də fə) onlardan iki və ya ü ç nə fə rin ə li peyğ ə mbə rin ə linə yapı ş dı və o dedi: “Xə yanə ti siz etmiş siniz! ” (İ ş in ü stü aç ı ldı qdan) sonra onlar gedib qı zı ldan dü zə ldilmiş, inə k baş ı na oxş ar bir baş gə tirdilə r və onu (qə nimə tlə rin arası na) qoydular. Bundan sonra od o qə nimə tlə rin hamı sı nı yandı rı b yox etdi. Daha sonra isə Allah qə nimə tlə ri bizə halal buyurdu, bizim zə if və aciz olduğ umuzu gö rü b onları bizə halal etdi. (Buxari 3124, Muslim 4653, 1747/32)

ا ل أ ن ف ا ل

Ə nfal (Qə nimə t)

ح د ي ث ا ب ْ ن ِ ع ُ م َ ر َ ، أ َ ن ّ َ ر َ س ُ و ل َ ا ل ل ه ِ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ ب َ ع َ ث َ س َ ر ِ ي ّ َ ة ً ، ف ِ ي ه َ ا ع َ ب ْ د ُ ا ل ل ه ِ ، ق ِ ب َ ل َ ن َ ج ْ د ٍ ، ف َ غ َ ن ِ م ُ و ا إ ِ ب ِ ل ا ً ك َ ث ِ ي ر ً ا ، ف َ ك َ ا ن َ ت ْ س ِ ه َ ا م ُ ه ُ م ُ ا ث ْ ن َ ي ْ ع َ ش َ ر َ ب َ ع ِ ي ر ً ا أ َ و ْ أ َ ح َ د َ ع َ ش َ ر َ ب َ ع ِ ي ر ً ا ؛ و َ ن ُ ف ّ ِ ل ُ و ا ب َ ع ِ ي ر ً ا ب َ ع ِ ي ر ً ا

1142. İ bn Ö mə r y rə vayə t edir ki, (bir də fə) Peyğ ə mbə r r Abdullahı y ordu sı raları nda Nə cdə yolladı. Orada onlar qə nimə t olaraq ç oxlu də və ə lə keç irdilə r və hə r bir dö yü ş ç ü nü n payı na on iki və ya on bir də və dü ş dü. (Bundan ə lavə,) onları n hə r birinə yenə bir də və verildi. (Buxari 3134, Muslim 4656, 1749/35)

ح د ي ث ا ب ْ ن ِ ع ُ م َ ر َ ، أ َ ن ّ َ ر َ س ُ و ل َ ا ل ل ه ِ ص َ ل ّ َ ى ا ل ل ّ َ ه ُ ع َ ل َ ي ْ ه ِ و َ س َ ل ّ َ م َ ك َ ا ن َ ي ُ ن َ ف ّ ِ ل ُ ب َ ع ْ ض َ م َ ن ْ ي َ ب ْ ع َ ث ُ م ِ ن َ ا ل س ّ َ ر َ ا ي َ ا ل أ َ ن ْ ف ُ س ِ ه ِ م ْ خ َ ا ص ّ َ ة ً ، س ِ و َ ى ق ِ س ْ م ِ ع َ ا م ّ َ ة ِ ا ل ْ ج َ ي ْ ش ِ و َ ا ل ْ خ ُ م ْ س ُ ف ِ ى ذ َ ل ِ ك َ و َ ا ج ِ ب ٌ ك ُ ل ّ ِ ه ِ.

1143. İ bn Ö mə r y rə vayə t edir ki, Peyğ ə mbə r r gö ndə rdiyi ordudan bə zilə rinə (qə nimə tdə n) ü mumi ordunun payı ndan xü susi olaraq ə lavə pay verə rdi. Xums (beş də bir) isə bunları n hamı sı nda vacib idi”. (Buxari 3135, Muslim 4664, 1750/40)

ا س ت ح ق ا ق ا ل ق ا ت ل س ل ب ا ل ق ت ي ل