Зайцева Т.И. Зарубежная историография: XX – начало XXI века. Учебное пособие. М.: Академия, 2011. 144 с.

2.Гуревич А.Я. Исторический синтез и школа «Анналов». М., 1993.

3.Гутнова Е.В. Историография истории средних веков. М., 1985.

Дә ріс №11. Психологиялық тарих.

1. ХХ ғ -дағ ы психологиядағ ы Фрейдтік тө ң керіс.

2.. Э.Фромның авторитарлық тұ лғ а теориясы мен ә леуметтік сипаты.

3. Мінез-қ ұ лық тың ә леуметтік мотивтерін іздеудегі неофрейдизм.

1879 жылы " психологияның атасы" болып танылғ ан Вильхельм Вундт (1832-1920) Германияның Лейпциг Университетінде психологиялық зерттеу зертханасын ашты. Вильям Джеймс, америка пә лсапасышысы ө зінің " Психология Принциптері" (1890) атты жемісті кітабын жариялап, келесі жылдарда психологтардың назарын жинақ тағ ан кө птеген мә селелерінің іргетасын қ алады.Бұ л ө ріске ө здерінің ү лестерін қ осқ ан, тә жірибелік тү рде еске салу, есте сақ тау, еске тү сіру функцияларын Берлин Университетінде зерттеген Херманн Эбингауспен бірге қ азір классикалық шарттастық болып танылғ ан тә лім тану процесін зерттеген орыс физиологы Иван Павловты атап айту керек.1890 жылдары Аустрия дә рігері, невролог, тә жірибелік психологияда бейресми білімі бар Зигмунд Фрейд психотерапияның жаң а ә дісі — психоанализді дамытты. Фрейдтың ақ ыл-ой жө ніндегі тү сініктері интрепретативттік жә не интроспективттік ә дістемелерге кең шамада негізделген, ақ ыл-ой дерттілігін шешу мен психопатология ү стінде жинақ талғ ан. Фрейдтың теориялары кең тарағ ан, оның себебтерінің ү лкен бірі — теориялардың сексуалдылық жә не жаншу психологиялық дамудың негізгі аспектілері ретінде қ арастыру сияқ ты мә селесін қ озғ ау. Бұ л сол кездің аттеріс мә селері болып саналғ ан, ал Фрейд болса олардың оқ ымысты қ оғ ам ішінде кең інен қ арастырылуына жол ашқ ан. Фрейд теориялары жалпы психология теорияларына ық палы зор.

Ұ с ы н ы л а т ы н ә д е б и е т т е р:

Негізгі:

1. Гинзбург К. Сыр и черви. Картина мира одного мельника, жившего в XVI в. М., РОССПЭН, 2000.

2. Гирц К. Интерпретация культур. Электронное издание, режим доступа: https://www.gumer.info/bibliotek_Buks/Culture/girc/

3. Ле Руа Ладюри Э. Монтайю. Окситанская деревня (1294-1324). Екатеринбург, 2001.

4. Медик Ханс. Микроистория // Thesis. Теория и история экономических и социальных институтов и систем, 1994, Вып. 4.

Қ осымша:

1.Могильницкий Б. Г. История исторической мысли XX века: Курс лекций. Вып. I-III. 2001-2008.

2.Николаева И. Ю. Проблема методологического синтеза и верификация в истории в свете современных концепций бессознательного. Томск, 2005.

3.Олейников А. Микроистория и генеалогия исторического опыта? // Казус. Индивидуальное и уникальное в истории, Вып. 8. М., 2007, С. 379-393.

4. Анналы на рубеже веков: Антология, М., 2002.

5. Валлерстайн И. Конец знакомого мира. Социология XXI века. М., 2003.