Onları zəncirlənmiş halda dar bir yerə atdıqda, orada həlak olmağı istəyəcəklər”.

Burada kafirlə rin Cə hə nnə min də hş ə tli ə zabları nı ö z vü cudları ilə hiss edə ­cə klə ri andan bə hs edilir. Onlar Cə hə nnə min lap ortası nda, olduqca da­rı sqallı qda və zə ncirlə nib qandallanmı ş ə zabkeş lə rin isə hə ddə n artı q ç ox olduğ u bir yerdə yerlə ş diri­lə cə klə r. Onlar ə n uğ ursuz bir yerdə və hş ə tə ngiz bir hə bsə mə ruz qoyu­la­caqlar və onlar ö zlə rinə ö lü m istə yə cə k, rü svayç ı lı q və ş ə rə fsizlikdə n xilas ü ç ü n yalvaracaqlar. Onlar ö z zalı mlı qları nı və kafirlik­lə rini etiraf edə cə k və Fö vqə luca Allahı n onları n hə r birinə qarş ı ə dalə tli olduğ unu inkar etmə yə cə klə r. Hə qiqə tə n də, onlar yalnı z ö z cinayə tlə ri ü zü ndə n Cə hə nnə mə dü ş ə cə klə r və buna gö rə kö mə k və xilas edilmə k haqqı nda edə cə klə ri duaları onlara heç bir fayda vermə ­yə cə k və onları Allahı n cə zası ndan qurtara bilmə yə cə k.

ﭥ ﭦ ﭧ ﭨ ﭩ ﭪ ﭫ ﭬ ﭭ

(25. 14) “Siz bu gü n ö zü nü zə bir ö lü m ç ağ ı rmayı n, ç oxlu ö lü mlə r ç ağ ı ­rı n! ”

Siz hə tta fasilə siz olaraq ö lmə yi ç ağ ı rsanı z belə, bu sizə qə m-qü s­sə də n, narahatç ı lı qdan və ü midsizlikdə n baş qa bir ş ey vermə yə cə k. Fasiq­lə rin ə zab ç ə ­kə cə klə ri haqqı nda xatı rlamadan sonra, yaxş ı olardı ki, tə qvalı mö minlə ri gö zlə ­yə n mü kafatlardan xə bə r verilə ydi və buna gö rə Fö vqə luca Allah iki sonrakı ayə ni Cə nnə t sakinlə ri haqqı nda nazil edir.

ﭮ ﭯ ﭰ ﭱ ﭲ ﭳ ﭴ ﭵ ﭶ ﭷ ﭸ ﭹ ﭺ ﭻ ﭼ

(25. 15) “De: “Bu yaxş ı dı r və ya tə qvalı lara və d edilə n və onlara ə və z verilə cə k və qalacaqları yer olacaq ə bə di Cə nnə t? ”

Ey Muhə mmə d! Sə n gü nahkarlara onları n dü ş ü ndü klə rinin necə mə nası z və seç imlə rinin necə yanlı ş olduğ unu izah etmə lisə n. Onlar buna uyğ un olaraq xeyirdə n imtina edir və ş ə rə ü stü nlü k verirlə r. Bundan ö trü onları n ö zü ndə n soruş: hansı yaxş ı dı r – Cə hə nnə m odu və ya tə qvalı lara və d edilmiş ə bə di Cə nnə t? Tə qvalı lı q – o gö zə l mə skə nə layiq olmanı n ə n doğ ru vasitə sidir və buna gö rə də, tə qvalı lı qla silahlanmı ş mö minlə rə Fö vqə luca Allah Cə nnə tdə yer verə cə yini və d etmiş dir ki, o yer onlara tə q­valı lı qları nı n ə və zi və yaş ayacaqları Son mə skə n ola­caqdı r. Tə qvalı lı ğ a və dindarlı ğ a gö rə mü kafat belə dir. Mö minlə rin fü sunkar Cə nnə t bağ ları nı heç vaxt tə rk etmə yə cə klə ri yer belə dir.

ﭽ ﭾ ﭿ ﮀ ﮁ ﮂ ﮃ ﮄ ﮅ ﮆ ﮇ ﮈ

Onlar orada istə diklə ri hə r ş eyi ə ldə edə cə k və ə bə di qala­caqlar. Sə nin Rə bbin arzuedilə n bu və di Ö z ö hdə sinə gö tü rmü ş dü r”.

Onlar orada hə r hansı bir ş eyi arzu edə n kimi, o hazı r olacaqdı r. Onlar ü ç ü n orada ə n lə zzə tli yemə klə r, lə zzə tli iç kilə r, gö zə l libaslar, mə f­tunedici qadı n­lar, yü ksə k saraylar, ecazkar bağ lar, yeyə nlə rin və ya heç olmazsa baxanları n hamı sı na lə zzə t və zö vq verə n mü xtə lif ç eş idli meyvə ­lə r hazı r­lan­mı ş dı r. Bu bağ ­larda ş ı rı ltı ilə axan ç aylar vardı r ki, mö minlə r onları istə diklə ri sə mtə yö nə ldə bilə cə klə r. Onlarda axan su heç vaxt xarab olmur, sü d turş umur, ş ə rab onu iç ə nlə rə lə zzə tdə n baş qa bir tə sir gö stə r­mir, hə mç inin balı n xı ltı və qatı ş ı ğ ı olmur. Son də rə cə fü sunkar ə tir qoxusu, tə mtə raqlı otaqlar, insan ü rə yinin də rinliklə rinə qə də r nü fuz edə n riqqə t doğ urucu sə slə r, qardaş larla və yaxı n insanlarla hə rarə tli gö rü ş lə r – bü tü n bunlar mö minlə ri Axirə tdə gö zlə yir.

Lakin ə n baş lı cası, onlar Mə rhə mə tli Rə bbin Ü zü nü gö rmə k imka­nı na ma­lik olacaq və Onun İ lahi nitqini eş idə bilə cə klə r. Onlar ö z Yaradanı ilə ü nsiyyə tdə n hə zz alacaq və Onun yaxı nlı ğ ı nda olmaqdan misilsiz zö vq duyacaqlar. Onlar Onun iltifatı na layiq gö rü ldü klə rinə, Onun qə zə bində n xilas olduqları na və heç vaxt bitmə yə cə k və yalnı z saatbasaat artacaq sə adə tə nail olduqları na gö rə ö zlə rini xoş bə xt sayacaqlar. Sə nin Rə bbin arzu edilə n və dini belə yerinə yetirə cə kdir. Allah o və di “arzuedilə n” adlandı r­mı ş dı r, ç ü nki Onun tə qvalı qulları ö z ə mə llə ri və sö zlə ri ilə daima can atı rdı lar ki, Ona yalvarmaqla, Allah onları Ö z mö min qulları na və d etdiyi Cə nnə tə daxil etsin.

Onda bə s iki mə skə ndə n hansı yaxş ı dı r və insan onlardan hansı birinə ü stü nlü k vermə lidir? Kim yaxş ı və daha ağ ı llı dı r: ə zablar və bə d­bə xtç ilik mə skə ­ninə dü ş mə k ü ç ü n ç alı ş an insanlar və ya xoş bə xtlik və uğ ur mə skə ninə dü ş mə k xatirinə ç alı ş an insanlar? Ey Allahı n ağ ı llı qulları, bu barə də dü ş ü nü n və ö zü nü z ö zü nü zə cavab verin. Artı q bundan sonra haqq sizə aydı n olmuş dur və qarş ı nı zda doğ ru yol iş ı qlandı rı lmı ş dı r və ə gə r siz Allahı n nazil etdiyi də lillə rdə n imtina etsə niz, onda sizin bu yanlı ş seç imi­nizə heç bir, azacı q da olsa belə, bə raə t qazan­dı rı lmayacaq. Ey Rə bbim! Sə n insanları xoş bə xt və bə dbə xt yaratmı ş san. Biz Sə ndə n xahiş edirik ki, bizi bö yü k mü kafat və daha artı ğ ı nı alanları n sı rası na daxil et. Biz hə m də Sə ndə n xahiş edirik ki, bizi ə zablardan və bə dbə xtliklə rdə n xilas edə sə n. Ey Rə bbimiz, bizə Sə adə t və ə min-amanlı q nə sib et!

Sonra Fö vqə luca Allah Qiyamə t gü nü mü ş riklə rin və saxta “ilahla­ra” iba­də t edə nlə rin baş ı na nə lə rin gə lə cə yində n xə bə r verir. Bu də hş ə tli gü ndə mü ş riklə r və bü tpə rə stlə r ö z sə ylə rinin yanlı ş lı ğ ı nı də rk edə cə klə r, ç ü nki vaxtilə ilahlaş dı r­dı qları mə xluqlar onlardan ü z dö ndə rə cə klə r. Rə bb belə buyurur:

ﮉ ﮊ ﮋ ﮌ ﮍ ﮎ ﮏ ﮐ ﮑ ﮒ ﮓ ﮔ ﮕ ﮖ ﮗ ﮘ ﮙ

(25. 17) “Hə min gü n O, onları və onları n Allahı n ə və zinə ibadə t etdik­lə rini Mə hş ə r ayağ ı nda toplayı b buyuracaq: “Sizmi Mə nim bu qul­ları mı azdı r­mı ş dı nı z və ya onlar ö zlə ri yoldan sapmı ş dı lar? ”

Allah mü ş riklə ri, kafirlə ri və hə mç inin onları n uydurduqları “ilah­ları ” bir yerə toplayacaqdı r. Sonra Allah fasiqlə rin ibadə t etdiklə ri mə xluq­lara mü raciə t edə cə k ki, bu, fasiqlə rin ü nvanı na qı naq və tə nə olacaqdı r. Allah belə deyə cə kdir: “Sizmi Mə nim qulları mı azdı rmı ş sı nı z və ya onlar ö zlə ri yoldan sapmı ş lar? İ nsanlara sizə ibadə t etmə yi sizmi ə mr etmiş və belə bir cinayə ti onları n gö zü ndə gö zə l gö stə rmiş siniz və ya onlar ö zlə ri belə yaramazcası na davranmağ a cə sarə t etmiş lə r? ”

ﮚ ﮛ ﮜ ﮝ ﮞ ﮟ ﮠ ﮡ ﮢ ﮣ ﮤ ﮥ ﮦ ﮧ ﮨ ﮩ ﮪ ﮫ ﮬ ﮭ ﮮ ﮯ

Onlar deyə cə klə r: “Sə n Pak və Mü qə ddə ssə n! Bizə Sə n­də n baş ­qa Hami və kö mə kç ilə r gö tü rmə k yaraş maz. Lakin Sə n onlara və ataları na yarar­lanmağ a imkan yaratdı n, onlar isə axı rda Zikri unutdular. Onlar ü midsiz xalq idi”.

Sə nin qulları na Sə ndə n baş qa kimə sə ibadə t etmə k yaraş maz və bizim də bu fasiqlə rə heç bir aidiyyə timiz yoxdur. Biz heç vaxt Sə ndə n im­tina etmə zdik və digə r hamilə rin kö mə yinə ü mid edə bilmə zdik. Biz heç vaxt onlara ibadə t etmə z və onlara yardı m və ya xilas haqqı nda dua ilə mü raciə t etmə zdik. Biz Tə k Sə nə ibadə tə mö htacı q, kiminsə bizə ibadə t etmə sinə necə razı laş a bilə rdik?! Biz heç vaxt bunu etmə miş ik.

Bu sö zlə r İ sa peyğ ə mbə rin (ə.) sö zlə rinə bə nzə yir. Bu barə də Fö vqə luca Allah “ə l-Maidə ” surə sində belə buyurmuş dur: “Budur, Allah buyurdu: “Ey Mə ryə m oğ lu İ sa! Sə n insanlara demiş sə nmi ki: “Mə ni və anamı Allahla yanaş ı iki ilah qə bul edin? ” O dedi: “Sə n Pak və Mü qə d­də ssə n! Mə n haqqı m olmayan ş eyi necə deyə bilə rə m? Ə gə r mə n belə bir ş ey desə ydim, Sə n bunu bilə rdin. Sə n mə nim qə lbimdə olanı bilirsə n, mə n isə Sə nin qə lbində olanı bilmirə m. Hə qiqə tə n, Sə n – qeybi Bilə nsə n. Mə n onlara Sə nin mə nə ə mr etdiyində n baş qa heç nə demə ­miş ə m. Sə n isə mə nə belə ə mr etmiş din: “Mə nim Rə bbim və sizin Rə bbiniz olan Allaha ibadə t edin! ” ( Maidə, 5/116-117 );

Quranda hə mç inin belə deyilmiş dir: “Hə min gü n O, onları n hamı ­sı nı toplayacaq və sonra mə lə klə rə deyə cə k: “Sizə ibadə t edə nlə r onlar idi? ” Onlar deyə cə klə r: “Sə n Pak və Mü qə ddə ssə n! Himayə darı mı z Sə nsə n, onlar deyil. On­lar cinlə rə ibadə t edirdilə r və onları n ə ksə riyyə ti mə hz onlara etiqad bə slə ­yirdi” (Sə ba, 34/40-41);

“Allahı n ə və zinə, onlara Qiyamə t gü nü nə qə də r cavab verə bil­mə ­­yə n­lə rə və onları n mü raciə tində n xə bə ri belə olmayanlara dua edə n­lə rdə n daha da azğ ı n kim ola bilə r?! İ nsanları toplayan zaman onlar insanları n dü ş mə nlə ri ola­caq və onları n ibadə tində n imtina edə cə klə r” (Ə hqaf, 46/5-6).

Mü ş riklə r tə rə fində n ilahlaş dı rı lan mə xluqlar insanları ç oxallah­lı ğ a ç ağ ı r­madı qları nı və onları dü z yoldan ç ı xarmadı qları nı bə yan etdikdə n sonra, onları n azması nı n sə bə binin nə olduğ unu xə bə r verə cə klə r. Ç oxsaylı dü nya lə zzə tlə ri onları tə kcə bu dü nyadakı hə yat haqqı nda fikirlə ş mə yə mə cbur etmiş və haqq dində n və bir Allaha ibadə t etmə kdə n yayı ndı r­mı ş dı r. Nə ticə də isə gü nahkarlar ü midsiz bir kü tlə və ziyyə tinə dü ş mü ş, xeyir vermə k qabiliyyə tinə malik olmamı ş, mə hv olmaqdan və ş iddə tli intiqamdan baş qa bir ş eyə layiq olmamı ş dı lar. Dü n­yə vi lə zzə tlə r onları n doğ ru yola gə lmə lə ri və İ lahi Tə limə qulaq asmaları ü ç ü n maneə olmuş dur. Xeyirxah keyfiyyə tlə rinin olmaması isə onları, ü mumiyyə tlə Allahı n tə li­minə layiq olmayan insanlara ç evirmiş dir. Ə gə r bu iki xü susiyyə t insan­lara xas sifə tdirsə, yə ni, onlar dü z yolla getmə k kimi yü ksə k ş ə rə fə layiq deyillə rsə və bundan baş qa qarş ı ları nda hə lə bir maneə də mö vcuddursa, onda bu, onları dü z yoldan ayı rar və buna gö rə də onlar mü tlə q mə hvə və amansı z inti­qama layiq gö rü lə cə klə r.

Bir vaxtlar ilahlaş dı rı lan mə xluqlar mü ş riklə rdə n imtina etdikdə n sonra, Fö vqə luca Allah hə min mü rtə dlə ri qı nayacaq və buyuracaq:

ﮰ ﮱ ﯓ ﯔ ﯕ ﯖ ﯗ ﯘ ﯙ ﯚ ﯛ ﯜ ﯝ ﯞ ﯟ ﯠ ﯡ

Onlar sizin dediklə rinizi tə kzib etdilə r, siz isə cə zanı n nə qabağ ı nı ala bilə rsiniz, nə də ö zü nü zə kö mə k edə bilə rsiniz. Sizdə n za­lı m­lı q edə nlə rə Biz bö yü k ə zabları daddı racağ ı q”.

Onlar[74] sizi mü ş rikliyə ç ağ ı rmı rdı lar və sizin onlara ibadə t etmə ­yinizə se­vinmirdilə r. Onlar hə tta Rə bbinizin hü zurunda sizi mü dafiə etmə k belə istə mirlə r. Onlar sizi yalanç ı adlandı rı r və sizin barı ş maz dü ş mə ninizə ç evrilmiş lə r, siz isə ə n ş iddə tlı ə ziyyə tlə rə layiqsiniz. Bu gü n siz amansı z cə zanı ö zü nü zdə n uzaqlaş dı ra bilmə yə cə ksiniz, yə ni, sizdə n qisas alı naca­ğ ı ndan və ya cə zadan, fidyə vermə klə, qaç a bilmə yə cə ksiniz. Siz ö zü nü zə də kö mə k edə bilmə yə cə ksiniz və heç kim sizə yardı m etmə yə gə lmə yə cə k. Bu gü n kafir baş ç ı ları na kor-koranə tabe olan hə r bir yolunu azmı ş cahilə bu qismə t nə sib olacaqdı r. Bu qismə t necə də də hş ə tlidir! Bu Son necə də kə də rlidir!

Ş ü urlu surə tdə haqqı danan inadcı l mü rtə dlə rə gə ldikdə isə, Fö vqə luca Allah onlardan hə r birinə bö yü k ə zab-ə ziyyə ti daddı racaqdı r. Onları n zalı mlı ğ ı ö zü nü inadcı llı qları nda, haqqı etiraf etmə mə kdə və hə d­lə ri tanı mamaqda ö zü nü bü ruzə verirdi və buna gö rə onları n cə zası da hə dsiz olacaqdı r.

Sonra Fö vqə luca Allah kafirlə rin ə sassı z ittihamları nı tə kzib edə rə k belə buyurur:

ﯢ ﯣ ﯤ ﯥ ﯦ ﯧ ﯨ ﯩ ﯪ ﯫ ﯬ ﯭ ﯮ ﯯ ﯰ ﯱ ﯲ ﯳ ﯴ ﯵ ﯶ ﯷ ﯸ

Biz sə nə qə də r elə elç ilə r gö ndə rmə miş ik ki, onlar yemə k ye­mə sinlə r və bazarlara getmə sinlə r. Biz onlardan bə zilə ri ilə digə rlə rini imta­ha­na ç ə kdik ki, sə birli olmaları nı yoxlayaq. Sə nin Rə bbin Gö rə n­dir”.

Biz onları yemə k yemə yə n cansı z bə də n etmə dik və onları mə lə k kimi də yaratmadı q ki, siz o alicə nab insanlardan nü munə gö tü rə siniz. Var-dö vlə tə və kası bç ı lı ğ a gə ldikdə isə, onlar yer ü zü ndə Allahı n qulları ü ç ü n imtahandı r və bu, Onun mü drik hö kmlə rində n ası lı dı r. Buna gö rə, sonra O (Pak və Mü qə ddə s Olan) bildirir ki, insanları n bə zilə rini digə rlə ri ü ç ü n imtahan etmiş dir. Hə tta Onun elç ilə ri də yanları na gö ndə rildiklə ri insanlar ü ç ü n sı naq vasitə lə ri idilə r. Onlar ö z qə bilə daş ları nı haqqa iman gə tirmə yə də və t edirdilə r və bunun sayə sində mü ti mö minlə r itaə tsizlik gö stə rə nlə r­də n fə rqlə nirdilə r. Var-dö vlə t də - imtahandı r, ç ü nki zə ngin adam hə miş ə kası bı n yolunu azması ü ç ü n, kası b isə zə nginin yolunu azması ü ç ü n sı naq vasitə si olacaqdı r. Mü xtə lif bacarı qlara və imkanlara malik olan insanlar hə miş ə bir-birilə ri ü ç ü n sı naq rolunu oynayı rlar, ç ü nki yer alə mi – aldanı ş və sı naq mə skə nidir.

Bu sı nağ ı n mahiyyə ti nə də n ibarə tdir? Fö vqə luca insanları yarat­mı ş dı r ki, ya onları n ö z və zifə lə rini qü sursuz yerinə yetirə cə klə rinə və ö z Himayə ­darı ­nı n mü kafatı na layiq ola bilə cə klə rinə, ya da sı nağ ı keç ə bilmə yə cə klə rinə və ə dalə tli cə zaya mə hkum edilə cə klə rinə yə qinlik hasil etsinlə r.

Onun gö zə l adları arası nda – Gö rə n adı. O (Pak və Mü qə ddə s Olan), Ö z qulları nı n ə mə llə rini gö rü r və onları n barə sində hə r ş eyi bü sbü ­tü n bilir. Bunun sayə sində O (Pak və Mü qə ddə s Olan), ancaq Allahı n elç isi ş ə rə finə layiq olanları seç ir və onlara ali mə ziyyə tlə r ə ta edir. Bundan baş ­qa, Ö zü nü n kamil biliyi sayə ­sində, O (Pak və Mü qə ddə s Olan), insanı n hə r ə mə li ü ç ü n: yaxş ı lı ğ a və pisliyə gö rə tam ə və z verə cə kdir.

ﭑ ﭒ ﭓ ﭔ ﭕ ﭖ ﭗ ﭘ ﭙ ﭚ ﭛ ﭜ ﭝ ﭞ ﭟ ﭠ ﭡ ﭢ ﭣ ﭤ ﭥ ﭦ

Bizə qovuş acaqları na ü mid bə slə mə yə nlə r deyirlə r: “Ni­yə bizə mə lə klə r gö ndə rilmə miş dir? Niyə biz Rə bbimizi gö rmü rü k? ” Onlar qə lbə n tə ­kə bbü rlə ndilə r və bö yü k itaə tsizlik gö stə rdilə r”.

İ nsanlar arası nda elə lə ri də var ki, Allahla gö rü ş ə cə klə rinə ü mid etmirlə r, yə ni, onlar Allahı n elç ilə rini inkar edir və Allahı n mö minlə ri mü ­ka­fatlandı racağ ı və gü nahkarları cə zalandı racağ ı və dini yalan sayı rlar. Belə insanları n ü rə yində sə rt cə za qarş ı sı nda nə qorxu, nə də Fö vqə lqü drə tli Xaliqlə gö rü ş ə cə klə ri zaman bol mü kafat alacaqları na ü mid yoxdur. Onlar deyirlə r: “Niyə bizə mə lə klə r nazil edilmə miş dir? Niyə biz Rə bbimizi gö r­mü rü k? ” Muhə mmə d Peyğ ə mbə rin (ona Allahı n salavatı və salamı olsun!) mü asirlə ri mə hz belə davranı rdı lar. Onlar deyir­dilə r: “Niyə bizi sə nin hə qiqi peyğ ə mbə rliyinə inandı rmaq ü ç ü n mə lə klə r sə ni ə hatə etmirlə r? Axı onlar sə nin bu ağ ı r və zifə nin ö hdə sində n gə lmə yin ü ç ü n sə nə kö mə k edə bilə r­dilə r. Niyə, ü mumiyyə tlə, sə n Allahı n elç isi olmalı idin? Onlar heç bir ç ə tinlik ç ə kmə də n Rə bbinin və hylə rini bə ş ə riyyə tə ç atdı ra bilə rdilə r. Bizə de gö rə k, ə gə r sə n doğ ru danı ş ı rsansa, niyə biz Rə bbimizi gö rmü rü k? Niyə O bizimlə danı ş mı r və sə nin sö zlə rinin doğ ruluğ unu tə sdiq etmir? Niyə O Ö zü bizə sə nin ardı nca getmə yi ə mr etmir? ” Mü ş riklə r, Allahı n Elç isini (ona Allahı n salavatı və salamı olsun!), ə slində qı nanı lmalı olmadı ğ ı halda, qı namağ a cə hd edirdilə r, ç ü nki onları belə davranmağ a sö vq edə n ancaq ö zlə rinin tə kə bbü rü, dikbaş lı ğ ı və tə ş ə x­xü sü idi.

Buna gö rə Fö vqə luca Allah buyurur ki, onlar ö zlə rini tə kə bbü rlə apar­maqla bö yü k cinayə t tö rə tmiş lə r. Bu – onları n gurultulu bə yanatları nı n və kobud tə lə blə rinin ə sil sə bə bidir. Bə s bu bə dbə xt və zavallı kafirlə r kimlə rdir? Onlara kim ixtiyar verib ki, Fö vqə luca Allahı gö rmə k imkanı nı tə lə b etsinlə r? Kim onlara ixtiyar verib ki, peyğ ə mbə rin gə tirdiyi və hyin gerç ə kliyinin meyarları nı mü ə yyə n etsinlə r? Mə gə r bundan daha mə ş um bir tə kə bbü rlü k ola bilə rmi?!

Bu canilə r haqdan yayı nmı ş dı lar, onları n qə lbi isə daş laş mı ş və daş və də mirdə n də bə rk olmuş du. Onlar haqqı n ö nü ndə tə zim etmə yə və xeyirxah mə s­lə hə tç ilə rə mü raciə t etmə yə, onlara tə rə f dö nmə yə qabil deyil­dilə r. Onlar moizə ­lə rə və nə sihə tlə rə qulaq asmı rdı lar və haqqı n ardı nca getmə kdə n imtina edirdilə r. Ə ksinə, onlar ə n sadiq və ə n sə mimi insanları yalanç ı adlandı rı rdı lar, aç ı q-aş kar ayə lə rdə n və inandı rı cı də lillə r­də n ü z dö ndə rirdilə r. Mə gə r bundan da də hş ə tli cinayə t olarmı?!! Bü tü n bunlar onları n ə mə llə rinin sə mə rə sizliyinə və faydası zlı ­ğ ı na sə bə b oldu və gü nah­karlar ü ç ü n mü dhiş bir itkiyə ç evrildi.

ﭧ ﭨ ﭩ ﭪ ﭫ ﭬ ﭭ ﭮ ﭯ ﭰ ﭱ

(25. 22) “Onları n mə lə klə ri gö rə cə klə ri gü n gü nahkarlar ü ç ü n heç bir xoş xə bə r olmayacaqdı r və onlar [75] deyə cə klə r: “Budur keç il­mə z ma­neə! ”

Onlar yer ü zü ndə yaş ayarkə n bu mü jdə yə inanmı rdı lar və haqqı inad­karcası na danmaqda və gü nahlar burulğ anı na batmaqda davam edir­dilə r və buna gö rə mə lə klə rin onlara verə cə yi xə bə r acı və də hş ə tli ola­caqdı r. Bu xə bə r - ə dalə tli cə za və qorxunc intiqam haqqı nda olacaqdı r ki, mü rtə dlə r onu dü nya hə yatı ndan ayrı ldı qları zaman ilk də fə mə lə klə rdə n eş idə cə klə r. Fö vqə luca Allah buyurur: “Ə gə r sə n zalı mları can verdiklə ri və mə lə klə rin ə llə rini onlara tə rə f uzadaraq: “Canı nı zı verin! Bu gü n sizə Allah haqqı nda yalan dediklə rinizə və ö zü nü zü Onun ayə lə rində n ü stü n tutduğ unuza gö rə alç aldı cı ə zab-ə ziyyə tlə ə və z verilə ­cə kdir” – dediklə ri anda gö rsə ydin” (Ə nam, 6/93).

Sonra bu, bir daha Mü nkə r və Nə kir adlı mə lə klə r qə birdə ö lü yə yaxı nlaş ­dı qda tə krarlanacaqdı r. Bunlar gü nah sahibi olan ö lü lə ri sorğ u-su­ala ç ə kə n iki mə lə kdir. Onlar soruş acaqlar: “Rə bbin kimdir? Peyğ ə mbə rin kimdir? Hansı dinə etiqad edirsə n? ” Gü nahkarlar bu suallara cavab verə və amansı z cə zadan xilas ola bilmə yə cə klə r və onda Fö vqə luca Allah onları Ö z mə rhə mə ­tində n mə hrum edə rə k ə zablara salacaqdı r.

Daha sonra gü nahkarlar cə zalandı rı lacaqları haqqı nda də hş ə tli xə ­bə ­ri bir də Qiyamə t gü nü eş idə cə klə r. Sə rt tə biə tli mə lə klə r onları odpü s­kü rə n Cə hə nnə ­mə tə rə f qovub aparacaq və onları Cə hə nnə m keş ikç ilə rinə ə lbə ə l tə hvil verə cə k­lə r. Sonuncular gü nahkarlara bə d xə bə r verə cə k və onları alov saç an uç uruma atacaqlar. Fasiqlə r ə dalə tli mə hkə mə olacağ ı nı inanı lmaz sayı rlar və cə zanı tezlə ş ­dirmə yi xahiş edirlə r. Ə gə r onlar ö z gü nahları nı və cinayə tlə rini tö vbə etmə sə lə r, onda mü mkü n olmayacağ ı nı hesab etdiklə ri ə zabı n dadı nı mü tlə q bilə cə klə r. Hə ­min qorxunc gü ndə onlar mə lə klə rdə n qaç ı b canları nı qurtarmağ a cə hd gö stə rə ­cə klə r, lakin heç yerə qaç a bilmə yə cə klə r və onda mə lə klə r onlara deyə cə klə r: “Qarş ı nı zda – keç ilmə z maneə dir”. Fö vqə luca Allah buyurur: “Ey cin və insan topluları! Ə gə r siz gö ylə rin və yerin hü dudları ndan kə nara ç ı xa bilsə niz, onda daxil ola bilə rsiniz. Lakin siz hakimiyyə tə sahib olmadan girə bilmə zsiniz” (Rahman, 55/33).

ﭲ ﭳ ﭴ ﭵ ﭶ ﭷ ﭸ ﭹ ﭺ ﭻ