HƏZRƏT Davud və Sьleymanın ƏHVALATI

Talut dьnyadan kцзdьkdə n sonra Davud padş ahlı ğ a зatdı. Padş ahlı q mə qamı onu mə ğ rur etmə di. O verdiyi ne`mə tinə gцrə Allaha ş ьkr edirdi. Allah-tə ala Tцvratdan sonra Davud ьзьn Zə buru gцndə rdi. Ona зox iş lə r цyrə tdi. Quş ları n dilini tə ’lim verdi. Ona gцzə l və ьrə koxş ayan sə s ə ta etdi. Davudun sə sini eş idə n zaman insanları n ьrə klə rində iman gьclə nirdi. Sə si ьrə k aзı r və зaydan axan suyun sə sinə oxş ayı rdı; axar suyun ş ı r-ş ı r sə sinə, bahar зağ ı quş ları n kцnьl oxş ayan sə slə rinə.

Allah-tə ala də miri onun ьзьn yumş altdı. Mцhkə m də mir Davudun ə lində yumş aldı. Davud də mirdə n Allah yolunda mьbarizlə r ьзьn zireh dьzə ldirdi.

O bцyьk insan at yetiş dirmə yə də bцyьk ə hə miyyə t verirdi. Зьnki, atlar gьclь silah sayı lı r və at minə nlə r Allah yolunda mьbarizə edirdilə r. Davud hə r də fə Zə bur oxuyanda quş lar onu mьş ayiə t edir və Allahı zikr edirdilə r. Dağ lar da belə edirdi.

O, adil hцkmran idi. Camaat arası nda Allahı n dininə uyğ un ş ə kildə hakimlik edirdi. Hə r bir mə zlum цz insaniyyə t haqqı nı kamil surə tdə alı rdı. Ona gцrə də camaat sə adə t və xoş bə xtlikdə yaş ayı rdı lar.

Davud gecə nin ьзdə birini Allaha ibadə tlə keзirirdi. O, Allahı sevirdi. Allah-tə ala da onu sevirdi. O, oruc tutur, daim Allahı yad edirdi. Sə hə r yuxudan oyandı qda Allaha zikr və tə sbeh deyirdi. Dağ lar onun zikrini tə krar edirdi. Davud qьdrə tli bir dцvlə t yaratdı; Allaha və onun ayininə iman gə tirə nlə r ьзьn bir dцvlə t. Davud hə m baş зı oldu, hə m də peyğ ə mbə r.

O, vaxtı nı də qiq mьə yyə n etmiş, hə yat və yaş ayı ş ı nı nizam-intizam ьzrə qurmuş du. Hə zrə t Davud (ə) цz vaxtı nı dцrd hissə yə bцlmьş dь: Bir hissə sini ş ə xsi iş lə rini yerinə yetirmə k ьзьn, bir hissə sini ibadə t ьзьn, bir hissə sini camaatı n ziddiyyə tli mə sə lə lə rini hə ll etmə k ьзьn və bir hissə sini isə цvladları nı tə rbiyə etmə k ьзьn ayı rmı ş dı.

MTAHAN

Davud цz sarayı nda yaş ayı rdı. Qapı nı n цnьndə mьhafizə зilə r dayanmı ş dı lar. İ badə t vaxtı heз kə sə onun ibadə t yerinə girmə si ьзьn icazə vermirdilə r. Davud ibadə t mehrabı nda oturduğ u zaman birdə n onun qarş ı sı nda iki kiş i gцrьndь. O, qorxdu. Зьnki, o iki nə fə r onlara aid olmayan bir vaxtda onun yanı na gə lmiş dilə r.

Onları n biri Davuda dedi:

-Qorxma! Bizim sə nə ziyan vurmaq niyyə timiz yoxdur. Gə lmiş ik ki, bizim aramı zda olan mьbahisə li mə sə lə barə sində hakimlik edə sə n. Davud arxayı n olduqdan sonra onlardan soruş du:

-Sizin ixtilafı nı z nə də dir?

Onları n biri dedi:

-Bu adam mə nim qardaş ı mdı r. Bunun doxsan doqquz baş camı ş ı vardı r. Mə nimsə tə kcə bir camı ş var. Amma, bu, mə nim bir baş camı ş ı ma gцz tikib. Bununla belə onun sьbutu gьclьdьr.

Davud зox tə `sirlə ndi. Qə zə b və narahatlı qla dedi:

-Qardaş ı n sə nə zьlm etmiş dir. Onun doxsan doqquz baş camı ş dan ibarə t sьrьsь olduğ u halda sə nin bir baş camı ş ı nı da almaq istə yir.

Davud hцkm vermə yə tə lə sdi. O biri tə rə fin sьbutunu soruş madı. O, hə r iki tə rə fdə n mə sə lə ni soruş malı idi.

Birdə n onları n hə r ikisi gцzdə n itdi. Davud цz sə hvini anladı. Hə qiqə tdə bu, Allahı n Davud ьзьn bir imtahanı idi. O, ixtilafı olan hə r iki tə rə fin sцzlə rini eş itmə li idi. Davud bildi ki, Allah onu imtahana зə kmiş dir. Ona gцrə də hцkmь зı xarmaqda tə lə sdiyinə gцrə Allahdan bağ ı ş lanmaq istə di.