Biz bir şeyi istə­dik­də, ona ancaq: “Ol!”– de­yirik, o da olur”.

Allah insanlara barə sində mü xtə lif rə ylə r sö ylə diklə ri bü tü n mü rə kkə b və sadə mə sə lə lə ri aç ı qlayar, haqqa iş ı q saç ar və onu ə n inandı rı cı tə rzdə izah edə r. Belə olduqda kafirlə rə aydı n olar ki, onlar yalanç ı ymı ş lar. Onları n tö rə tdiklə ri cinayə tlə r ö zlə rini bə rk kə də rlə ndirə r, Allahı n ə və zinə dua etdiklə ri bü tlə r isə onlara heç bir fayda vermə zlə r. Allahı n ə mri gə lə ndə onlar gö rə rlə r ki, uydurduqları “ilahları ” Cə hə nnə min yanacağ ı olacaqlar. Gü nə ş və ay bü kü lə cə k, ulduzlar sə pə lə nə cə k və bu mə xluqlara ibadə t edə n mü ş riklə rə aydı n olacaq ki, onları n ibadə t etdiklə ri də Allahı n hö kmranlı ğ ı altı ndaymı ş lar və daima Ona mö htacmı ş lar. Bü tü n bunlar Allah ü ç ü n heç bir ç ə tinlik yaratmı r, ç ü nki ə gə r O, bir ş eyi istə yirsə, onda Onun bir sö zü bə s edir ki, arzuladı ğ ı gerç ə klə ş sin. Bu zaman heç kim Ona mane olmur və Ona mü qavimə t gö stə rmir. Ə ksinə, hə r ş ey mə hz Onun istə diyi kimi baş verir.

ﯰ ﯱ ﯲ ﯳ ﯴ ﯵ ﯶ ﯷ ﯸ ﯹ ﯺ ﯻ ﯼ ﯽ ﯾ ﯿ ﰀ ﰁ ﰂ ﰃ ﰄ

(16.41) “Zü lmə uğ radı ldı qdan sonra Allah yolunda hicrə t edə n­lə ri dü n­ya­da gö zə l bir mə s­kə ndə sakin edə cə yik. Axi­rə t mü ­kafatı isə daha bö yü k­dü r. Kaş bi­lə y­dilə r! ”

Fö vqə luca, Allah xatirinə ö z doğ ma yurdları ndan hicrə t edə rə k Onun mə rhə mə tini qazanmaq ü midi ilə sı naqlara mə ruz qalan mö minlə rin ü stü nlü yü haqqı nda xə bə r verir. Onları n qohum və yaxı nları onları tə hqir edir, onlara ə ziyyə t verir və onları n kü frə və mü ş rikliyə qayı tması ü ç ü n dü z onları azmağ a mə ruz qoyurlar. Lakin onlar bunu etmir, doğ ma yerlə rini tə rk edir və ö z sevdiklə rində n ayrı lı rlar. Onlar hicrə t edirlə r ki, onları iki də fə mü kafatlandı racaq Rahmana tabe olsunlar. Onlara yer ü zü ndə yaş adı qları zaman mü kafat və d edilmiş və onları bol maddi qismə t və bə xtə və r hə yat gö zlə yir. Bu və din hə qiqiliyini onlar hicrə t edə ndə n az sonra ö z gö zlə ri ilə gö rü b ə min olurlar. Onlar dü ş mə nlə ri ü zə rində qə lə bə ç alı r, ö lkə lə ri fə th edir və bollu qə nimə t və saysı z-hesabsı z var-dö vlə t ə ldə edirlə r. Allahı n bu dü nyada sə xavə tlə verdiyi mü kafat belə dir.

Lakin Allah Ö z elç isinin (s.ə.s.) dili ilə onlara ö lü mdə n sonra və d etdiyi mü kafat daha yaxş ı olacaqdı r. O mü kafat bu dü nyada alı nacaq nemə tlə rlə mü qayisə yə gə lmə yə cə k. Fö vqə luca buyurur: ““İ man gə tirib hicrə t edə nlə ri, Allah yolunda malları və canları ilə vuruş anları Allah yanı nda ə n yü ksə k də rə cə lə r gö zlə yir. Onlar nicat tapanlardı r (xeyrə qovuş anlardı r). Rə bbi onları Ö zü ndə n bir mə rhə mə t (bağ ı ş lanma), razı lı q və iç ə risində onlar ü ç ü n tü kə nmə z nemə tlə r olan cə nnə tlə rlə mü jdə lə r. Onlar orada ə bə di qalacaqlar. Bö yü k mü kafat, hə qiqə tə n, Allah yanı ndadı r! ” (Tö vbə, 9/20-22). Ə gə r insanlar Allah xatirinə hicrə t etmiş mö minlə r ü ç ü n hazı rlanmı ş mü kafat haqqı nda mö hkə m biliyə malik olsaydı lar, onda heç kim bu sı naqdan boyun qaç ı rmazdı. Lakin belə addı mı tə kcə ə mə lisaleh mö minlə r atı rlar ki, onları n sifə tini Fö vqə luca nö vbə ti ayə də tə svir edir. Fö vqə luca buyurur:

ﰅ ﰆ ﰇ ﰈ ﰉ ﰊ