Onlar özlərinə zərər eləyənlərdir. Yalandan uydur­duqları bütlər də onlardan uzaqlaşıb qeyb olacaqlar”. 3 страница

Hud onları sə mimiyyə tlə tə k Allaha ibadə t etmə yə, Ona ş ə rik qoş mamağ a, saleh iş lə r gö rmə yə, nə cib ə xlaqi keyfiyyə tlə rə yiyə lə nmə yə də və t edir, onları bü tpə rə stlikdə n, iyrə nc ə mə llə rdə n, zalı mlı qdan, hə r cü r gü nahlardan və digə r alç aq xasiyyə tlə rdə n ç ə kindirirdi. Bununla yanaş ı o (ə) ancaq ə n yaxş ı və ə n sə daqə tli insanlara xas olan mə ziyyə tlə rə malik idi. Ə gə r onun (ə) mö izə lə ri və ə xlaqi sifə tlə ri onun yeganə mö cü zə si olsaydı belə, bu bə s edə rdi ki, onun (ə) doğ ruç uluğ una ə min olaydı lar. Bundan baş qa, hə r bir sağ lam dü ş ü ncə li və ş ü urlu insana tamamilə aydı ndı r ki, ancaq bə zi hə ssas insanları n mü ş ahidə edə bildiyi tə ə ccü b doğ uran qeyri-adi xarü qə ladə hallara nisbə tə n, mö cü zə lə r daha ç ox qabarı q ş ə kildə ö zü nü bü ruzə verir.

Xeyirxah peyğ ə mbə rin (ə) hə qiqə tə sadiqliyinə də lalə t edə n aydı n mö cü zə lə rə diqqə t yetirin. O (ə), nə kö mə kç ilə ri, nə də sə habə lə ri olmadan ö z qə bilə daş ları nı n qarş ı sı na ç ı xaraq onlara belə bə yan etdi: “Mə n Allaha, mə nim də sizin də Rə bbinizə tə və kkü l edirə m. Mə n Allahı ş ahid ç ağ ı rı ram və sizdə n də ş ahidlik etmə yinizi xahiş edirə m ki, sizin Allaha ş ə rik qoş duğ unuz “ilahlara” heç bir aidiyyə tim yoxdur. Mə nə qarş ı ö z qü vvə lə rinin birlə ş dirin və mə nə mö hlə t də vermə yin! ” O (ə), gü cə və hakimiy­yə tə malik olan, onun (ə) tə liminin nurunu hə r cü r vasitə lə rlə sö ndü rmə yə ç alı ş an dü ş mə nlə rinin mö vqeyinə ə hə miyyə t vermə ­yə ­rə k, onlara ç ağ ı rı ş la mü raciə t etdi və onlar ona (ə) heç bir pislik edə bilmə dilə r. Hə qiqə tə n, bunda anlayan insanlar ü ç ü n bir mö cü zə var idi.

Onun (ə) kafir qə bilə daş ları deyirdilə r: “Biz ancaq sə nin bizə yasaq etdiyinə gö rə ö z ilhları mı za bu qaydada ibadə t etmə kdə n ə l ç ə kmə rik. Biz belə hesab edirik ki, sə n ö z sö zlə rini tə kzibolunmaz mö cü zə lə rlə tə sdiq etmə yə nail olmadı n. Biz sə nə iman gə tirmə k­də n imtina edirik”. Bu sö zlə ri ilə onlar xeyirxah peyğ ə mbə rə (ə) anlatmaq istə yirdilə r ki, heç vaxt haqq dinə ü z tutmayacaqlar və kü fr zü lmə tində dolaş maqdan ə l ç ə kmə yə cə klə r. Sonra isə onlar belə dedilə r: “Biz ancaq onu deyə bilə rik ki, ilahları mı zdan biri sə ni divanə etmiş və ağ lı nı ə lində n almı ş dı r. Sə n sayı qlayı rsan və nə dediyini bilmirsə n”. Bu mü rtə dlə rin qə lblə rini mö hü rlə miş Allah Pakdı r! Onlar araları nda aç ı q-aydı n haqqı tə bliğ edə n ə n sə daqə tli insanı tamamilə abı rsı zcası na sə ciyyə lə ndirdilə r. Ə gə r Fö vqə luca Allah onları n sö zlə rini xə bə r vermə sə idi, ağ ı llı kiş ilə r bu mü dhiş yalanı tə krar etmə yə xə calə t ç ə kə rdilə r.

Lakin Hud (ə) qə ti ə min idi ki, nə mü ş riklə r, nə də onları uydurulmuş tanrı ç aları ona (ə) zə rə r vura bilmə zlə r və buna gö rə də belə sö ylə miş di: “Mə n Allahı ş ahid ç ağ ı rı ram və sizdə n də ş ahidlik etmə yinizi xahiş edirə m ki, sizin Allaha ş ə rik qoş duğ unuz “ilahlara” heç bir aidiyyə tim yoxdur. Mə nə qarş ı ö z qü vvə lə rinin birlə ş dirin və mə nə mö hlə t də vermə yin və lə ngimə də n hə rə kə t edin. Mə n ancaq bü tü n varlı ğ ı yaradan, bizim qayğ ı mı za qalan, bizi və sizi idarə edə n Allaha tə və kkü l edirə m. Bü tü n canlı lar ancaq Onun iradə si ilə hə rə kə tə gə lir və ya yerində donub qalı r və ə gə r siz birlə ş ib mə nə zə rə r vurmaq istə sə niz, Allah mə nə ü stü n gə lmə yi sizə icazə vermə dikcə, buna nail ola bilmə zsiniz”. Ə gə r belə bir ş ey baş versə, onda bu Allahı n hikmə tinə mü vafiq olacaqdı r. Hə qiqə tə n, mə nim Rə bbim ə dalə tlidir, insaflı dı r və mü drikdir. Onun qə də ri, qanunları, hö kmlə ri, savabı və cə za vermə si ə n ş ə rə fli tə riflə rə layiqdir. Onun bü tü n ə mə llə ri dü zgü n və tə rifə layiqdir. Ə gə r siz mə nim sizi də və t etdiyimdə n imtina edə rsinizsə, onda bilin ki, mə n ö z və zifə mi yerinə yetirmiş ə m və sizin ə mə llə rinizə gö rə cavab vermə yə cə yə m. Bilin ki, mə nim Rə bbim sizi, tə k Ona itaə t edə cə k, Ona ş ə rik qoş mayacaq baş qa bir xalqla ə və z etmə yə qadirdir. Ö z cinayə tlə rinizlə siz ancaq ö zü nü zə zə rə r vura bilə rsiniz, ç ü nki tabe olmayanları n itaə tsizliyi Allaha heç bir zə rə r vurmur və eynilə də mö minlə rin itaə ti Ona heç bir fayda vermir. İ nsan yaxş ı ə mə llə r etdikdə, bu onun ö zü ü ç ü n xeyirli olur, gü nah iş lə tdikdə də bu onun zə rə rinə olur. Hə qiqə tə n, mə nim Rə bbim mö vcud olan hə r ş eyi mü hafizə edir və yadda saxlayı r”.

ﮙ ﮚ ﮛ ﮜ ﮝ ﮞ ﮟ ﮠ ﮡ ﮢ ﮣ ﮤ ﮥ ﮦ ﮧ

(11.58) “(Hud tayfası nı n mə hvi barə sində) ə mrimiz gə l­dikdə Bizdə n bir mə rhə mə t olaraq Hudu və onunla birlikdə iman gə tirə nlə ri xilas etdik və onları ş iddə tli ə zabdan qurtar­dı q! ”

Ad xalqı ü ç ü n Allahı n cə zası – qorxunc qası rğ a oldu. Fö vqə luca o barə də belə buyurmuş dur: “Adı n (Ad xalqı nı n) baş ı na gə lə nlə rdə də (bir ibrə t də rsi vardı r). O zaman Biz onları n ü stü nə hə r ş eyi qurudub mə hv edə n (xeyirsiz) bir kü lə k gö ndə r­miş dik. O, qarş ı sı na ç ı xan heç bir ş eyi buraxmı r və sovurub kü lə (ç ö r-ç ö pə) dö ndə rirdi” (Zariyat, 51/41-42). Ondan tə kcə Hud (ə) və onunla birlikdə iman gə tirə nlə r xilas oldular. Onun (ə) xalqı nı n bü tü n qalan nü mayə ndə lə ri isə amansı z cə zaya mə ruz qoyularaq, mə hv edildi. Son nə ticə də, adlardan onları n ancaq yaş ayı ş yerlə ­rinin xara­balı qları qaldı.

ﮨ ﮩ ﮪ ﮫ ﮬ ﮭ ﮮ ﮯ ﮰ ﮱ ﯓ ﯔ ﯕ ﯖ

Bu Ad xalqı idi! Onlar Rə b­bi­nin ayə lə rini inkar etdi­lə r, Onun elç i­lə ­rinə asi oldular və hə r bir inadcı l tə kə b­bü r sa­hibinin ə mrinə itaə t etdilə r”.

Onlar zalı m insanlar idilə r və amansı z cə zaya layiq gö rü l­dü lə r. Onla ö z Rə bbinin ayə lə rini inkar etdilə r və peyğ ə mbə rə (ə) belə dedilə r: “...Ey Hud! Sə n bizə aç ı q-aş kar bir mö cü zə gə tir­mə din...” (Hud, 11/53). Onlar onun (ə) mö izə lə rini inadkarcası na rə dd etmə kdə n ə l ç ə kmirdilə r, halbuki haqlı olduğ una ə min idilə r. Onlar Allahı n elç ilə rinə itaə tsizlik gö stə rirdilə r, ç ü nki hə tta bir elç iyə belə itaə tsizlik edə n ş ə xs, ə slində bü tö vlü kdə bü tü n elç ilə rə itaə tsizlik gö stə rir. Bunun sə bə bi onları n hamı sı nı n eyni bir dini tə bliğ etmə lə rində dir[81]. Bununla yanaş ı onlar, Allahı n qulları na zalı mcası na mü nasibə t bə slə yə n və Allahı n ayə lə rini inadla inkar edə n tə kə bbü rlü tə rs insanlara itaə t edirdilə r. Bü tü n bu deyilə nlə r­də n aydı n olur ki, onlar Allahı n qulları na sə mimi qə lbdə n xeyirxahlı q dilə yə n və onlardan ö trü narahatlı q ç ə kə n insanlara itaə t etmdiklə ri halda, onları aldadanlara və mə hvə aparanlara tabe oldular. Allahı n belə lə rini mə hv etmə si heç də tə ə ccü blü deyil.

ﯗ ﯘ ﯙ ﯚ ﯛ ﯜ ﯝ ﯞ ﯟ ﯠ ﯡ ﯢ ﯣ ﯤ ﯥ ﯦ ﯧ ﯨ ﯩ ﯪ

Onları hə m bu dü nyada, hə m də Qi­yamə t gü nü ndə lə nə t tə qib edə ­cə k­dir. Hə qiqə tə n, Ad xalqı ö z Rə bbini inkar etdi. Mə hv olsun Adlar – Hudun xalqı!

Bü tü n zamanları n insanları bu ə xlaqsı z xalqı n tarixini və onun yaramaz ə mə llə rini xatı rlayacaq və alç aqlı q hissi onları ə srlə r boyu addı m-addı m tə qib edə cə kdir. Qiyamə t gü nü baş ladı qda isə onlar lə nə tlə nmiş lə rin arası nda olacaqlar, ç ü nki onları xə lq edə n, mal-mü lklə tə min edə n və tə rbiyə lə ndirə n ö z Rə bbini onlar inkar etmiş dilə r. Mə hv olsun Hudun xalqı olan Adlar! Allah artı q onları sonsuzluğ a qə də r hə r cü r xeyirdə n uzaqlaş dı rmı ş və onları hə r cü r mü sibə tlə rə yaxı nlaş dı rmı ş dı r.

ﯫ ﯬ ﯭ ﯮ ﯯ ﯰ ﯱ ﯲ ﯳ ﯴ ﯵ ﯶ ﯷ ﯸ ﯹ ﯺ ﯻ ﯼ ﯽ ﯾ ﯿ ﰀ ﰁ ﰂ ﰃ ﰄ ﰅ ﰆ ﰇ ﰈ ﰉ ﰊ

(11.61) “Sə mud xalqı na da qardaş ları Salehi (gö ndə rdik). O dedi: “Ey xalqı m! Allaha ibadə t edin. Sizin Ondan baş qa heç bir tanrı nı z yoxdur. O sizi yerdə n yaradı b orada sakin etdi. Bağ ı ş lanmağ ı nı zı dilə yin, sonra da Ona tö vbə edin. Hə qiqə tə n, Rə bbim – Yaxı ndı r, ç ağ ı rı ş a Cavab verə ndir! ”

Sə mudlular mə ş hur xalq idi və ə l-Qura vadisində Hicr adlı yerdə yaş ayı rdı lar. Allah onları n yanı na Ö z qulu və elç isi kimi bu xalqı n iç ində n ç ı xmı ş və ö z hə mqə bilə lə rinin qardaş ı olan Salehi (ə) gö ndə rmiş di. Ona (ə) tapş ı rı lmı ş dı ki, insanları Tə k olan Allaha ibadə tə də və t etsin və o (ə), belə demiş di: “Ey mə nim xalqı m! Tə k olan Allaha ibadə t edin və tə kcə Ona sə mimiyyə tlə qulluq gö stə rin, ç ü nki nə Gö ylə rdə, nə də Yerdə ibadə tə layiq baş qa ilah yoxdur! Allah sizi torpaqdan yaratmı ş və oradaca – Yerdə mə skunlaş dı rmı ş və sizə hakimiyyə t vermiş dir. O, sizə gö zlə gö rdü yü nü z və gö rə bilmə diyiniz nemə tlə r bə xş etmiş, qarş ı nı zda bö yü k imkanlar aç mı ş dı r ki, onları n sayə sində siz evlə r inş a edir, ağ aclar ə kir və tarlaları nı zı ə kib-becə rirsiniz. Siz bunlardan xeyir gö tü rü r və ə mə yinizin bə hrə lə rində n istifadə edirsiniz və bü tü n bunlar isə yalnı z Allahı n lü tfkarlı ğ ı sayə sində baş verir. Bu iş də Ona heç kim kö mə k etmir və heç kim Onunla bə rabə r ibadə tə layiq deyildir. Allahdan keç miş də n sizə xas olan kü frü nü zü, mü ş rikliyinizi və itaə tsizliyinizi bağ ı ş laması nı xahiş edin. Onlardan ə l ç ə kin və sə mimi tö vbə vasitə silə Rə bbinizə mü raciə t edin. Hə qiqə tə n, Rə bb yardı m haqqı nda dua ilə Ona mü raciə t edə nlə rə və ya sadə cə Ona ibadə t edə nlə rə yaxı ndı r. O, qulları nı n duaları na, onlara kö mə k gö stə rmə klə, onları n ibadə tlə rini qə bul etmə klə və ə n gö zə l tə rzdə onları mü kafatlandı rmaqla cavab verir”.

Bilmə k lazı mdı r ki, Allahı n Ö z mə xluqları na yaxı nlı ğ ı iki nö vdü r: ə n ü mumi və xü susi. Fö vqə luca Allahı n istisnası z bü tü n mə xluqları na ə n ü mumi yaxı nlı ğ ı Onun Ö z elminin tə zahü rü dü r. Bu barə də Fö vqə luca belə buyurur: “And olsun ki, insanı Biz yaratdı q və nə fsinin ona nə və svə sə etdiyini də Biz bilirik. Biz ona ş ah damarı ndan da yaxı nı q! ” (Qaf, 50/16). Allahı n xü susi yaxı nlı ğ ı isə tə kcə Allaha ibadə t edə nlə rə, Ona duaları ilə yalvaranlara və sə mimi mə hə bbə t bə slə yə nlə rə ş amil edilir. Belə yaxı nlı q haqqı nda aş ağ ı dakı və hydə də deyilmiş dir: “Yox, yox! Sə n ona uyma! Sə n ancaq (Rə bbinə) sə cdə et və yaxı nlaş! ” (Ə lə q, 96/19). Mə hz belə bir yaxı nlı qdan sö hbə t zə rh etdiyimiz ayə də və aş ağ ı dakı və hydə xatı rlanmaqdadı r: “Qulları m sə ndə n Mə nim barə mdə soruş salar, Mə n onlara yaxı nam, Mə nə yalvaranı n duası nı yalvardı ğ ı vaxt qə bul edirə m...” (Bə qə rə, 2/186). Allahı n Ö z qulları na xü susi yaxı nlı ğ ı qulları nı n duaları na cavab verə n və onları n arzuları nı yerinə yetirə n Fö vqə luca Rə bbin rə hmdil olması na də lalə t edir. Mə hz buna gö rə Allahı n gö zə l adları arası nda – Yaxı n və Cavabverə n adları birlikdə xatı rlanı r.

ﰋ ﰌ ﰍ ﰎ ﰏ ﰐ ﰑ ﰒ ﰓ ﰔ ﰕ ﰖ ﰗ ﰘ ﰙ ﰚ ﰛ ﰜ ﰝ ﰞ ﰟ ﰠ ﰡ

Onlar dedilə r: “Ey Saleh! Sə n bundan ə vvə l iç ə ri­mizdə ü mid edilə n bir adam idin. İ ndi ataları mı zı n ibadə t etdiyinə ibadə t etmə yi bizə qadağ anmı edirsə n? Doğ rusu, biz sə nin bizi də və t etdiyin (tö vhid) barə də ş ə kk-ş ü bhə iç ində yik”.

Saleh peyğ ə mbə r (ə) mü ş riklə ri tə k Allaha sə mimi qə lbdə n ibadə t etmə yə ç ağ ı rdı qda, onlar onun (ə) də və tini rə dd etdilə r və bu ç ağ ı rı ş a ç ox pis cavab verdilə r. Onlar dedilə r: “Ey Saleh! Sə n ağ ı llı adam olduğ un ü ç ü n biz sə nə bel bağ lamı ş dı q və sə nə ü mid edirdik ki, ö z xalqı na fayda verə cə ksə n. Lakin bu gü n hə r ş ey də yiş di”. Onlar bu sö zlə ri ilə tə sdiq edirdilə r ki, Saleh (ə) nə cib ə xlaqı və gö zə l mə nə vi keyfiyyə tlə ri ilə tanı nmı ş dı və xalqı nı n ə n yaxş ı oğ ulları ndan biri idi. Amma o (ə), qə bilə daş ları nı onları n alç aq niyyə tli niyyə tlə ri ilə ü st-ü stə dü ş mə yə n baxı ş lara də və t etmə yə baş layan kimi, onlar ona (ə) bə slə diklə ri mü nasibə tlə rini də yiş dilə r və bə yan etdilə r ki, ə vvə llə r o (ə) nö qsansı z bir insan idi, lakin ona bə slə nə n ü midlə ri doğ rultmadı və ondan xeyirli heç nə gö zlə mə diklə ri bir adama dö nmü ş dü r. Qə bilə daş ları nı n nə zə rində onun (ə) “cinayə ti” - xalqı nı, ə vvə llə r yolları nı azmı ş ataları nı n ibadə t etdiklə ri bü tlə rə onları ibadə t etmə kdə n ə l ç ə kmə yə ç ağ ı rdı ğ ı mö izə lə ri olmuş du. Mü ş riklə r bunu Saleh peyğ ə mbə rin ə n bö yü k nö qsanı hesab etmiş dilə r. O (ə) onlara bildirmiş di ki, qə bilə daş ları və onları n azğ ı n ata-babaları sağ lam dü ş ü ncə li insan­lar olmamı ş lar və onlara tə klif etdi ki, fayda vermə yə və zə rə r vurmağ a qadir olmayan daş heykə llə rə, ağ aclara və digə r bü tlə rə ibadə t etmə kdə n ə l ç ə ksinlə r. O (ə) hö km verdi ki, dinə sə mi­miyyə tlə Allah xatirinə – fasilə siz olaraq insanlara bol nemə tlə r bə xş edə n, Ö z yaratdı qları na xeyirxahlı q gö stə rə n və onlara yeganə nemə tlə r nazil edə n və onları hə r cü r fə lakə t­lə rdə n və gö zlə nilmə z hadisə lə rdə n qoruyan Fö vqə luca Rə bb xatirinə etiqad etsinlə r. Lakin kafir qə bilə daş ları cavab verdilə r ki, onun (ə) mö izə lə rinin hə qiqə tə uyuğ un olması onlarda ş ə kk-ş ü bhə doğ urur. Onlar bildirirdilə r ki, ə gə r onlar Salehin (ə) də və t etdiyi dinin doğ ru olduğ una qə ti ə min olsaydı lar, onda mü tlə q onun ardı nca gedə rdilə r. Lakin onlar bunu yalan deyirdilə r və bu aş ağ ı dakı ayə lə rdə n bə lli olur.

ﭑ ﭒ ﭓ ﭔ ﭕ ﭖ ﭗ ﭘ ﭙ ﭚ ﭛ ﭜ ﭝ ﭞ ﭟ ﭠ ﭡ ﭢ ﭣ ﭤ ﭥ ﭦ ﭧ ﭨ ﭩ ﭪ ﭫ ﭬ ﭭ ﭮ ﭯ ﭰ ﭱ ﭲ ﭳ ﭴ ﭵ ﭶ ﭷ ﭸ ﭹ ﭺ

(11.63) “(Saleh onlara) belə cavab verdi: “Ey xalqı m! Bir deyin gö rə k. Ə gə r mə nim Rə bbimdə n aş kar bir mö cü zə olsa, O mə nə Ö zü ndə n bir mə rhə mə t (peyğ ə mbə rlik) lü tf etsə, mə n də Ona asi olsam, mə ni Allahı n ə zabı ndan kim qurtara bilə r? Siz mə nə ziyandan baş qa bir ş ey artı rmayacaqsı nı z! ”

(11.64) “Ey xalqı m! Allahı n bu diş i də və si sizin ü ç ü n bir mö cü zə dir. Qoyun Allahı n torpağ ı nda otlası n, ona bir pislik etmə yin, yoxsa ş iddə tli bir ə zaba dü ç ar olarsı nı z! ”

Saleh (ə) dedi: “Ey mə nim qə bilə daş ları m! Mə n Rə bbimdə n nazil olan də lillə rə istinad edirə m və dediklə rimin doğ ruluö una ə minə m. Allah mə nə bö yü k bir nemə t bə xş etmiş, mə ni peyğ ə mbə rliklə və və hylə ş ə rə flə ndirmiş dir. Doğ rudanmı bundan sonra mə n sizin nə zə r nö qtə lə rinizi qə bul etmə li və sizin mə ni də və t etdiyinizlə razı laş malı yam? Belə etsə m, Ona itaə tsizlik gö stə rsə m, onda mə ni Allahdan kim qoruya bilə r? Hə qiqə tə n, siz mə nə zə rə r vermə kdə n, ziyan vurmaqdan və ö lü m gə tirmə kdə n baş qa, heç nə ilə kö mə k edə bilmə zsiniz. Ey qə bilə daş ları m! Budur Allahı n sizin ü ç ü n mö cü zə si və xarü qə ladə ə lamə ti[82] olan də və si. O, gü naş ı rı quyudan su iç ə cə kdir, siz isə quyudan suyu o biri gü n iç ə cə ksiniz[83]. O biri gü n ə rzində isə siz də və nin ə mcə klə rində n sü d iç ə cə ksiniz. Siz onu yemlə və baş qa qida ilə tə min etmə yə cə ksiniz – qoy o, Allahı n gen-bol ə razisində ö zü ü ç ü n otlası n. Onu ö ldü r­mə yin və ona ziyan toxundurmayı n ki, lə ngidilmə z ö lü m cə zası sizi yaxalaması n”.

ﭻ ﭼ ﭽ ﭾ ﭿ ﮀ ﮁ ﮂ ﮃ ﮄ ﮅ ﮆ ﮇ ﮈ ﮉ ﮊ ﮋ ﮌ ﮍ ﮎ ﮏ ﮐ ﮑ ﮒ ﮓ ﮔ ﮕ ﮖ ﮗ ﮘ ﮙ ﮚ ﮛ

(11.65) “Onlar (də və ni) tutub (ayaqları ndan) kə sdilə r. (Saleh də onlara) dedi: “Daha ü ç gü n yurdunuzda yaş ayı b kef ç ə kin. Bu elə bir və ddir (sö zdü r) ki, yalan ç ı xmaz! ”

(11.66) “Ə mrimiz gə l­dik­də Bizdə n bir mə rhə mə t olaraq Salehi və onunla birlikdə iman gə tirə nlə ri xilas etdik və o Gü nü n rü svayç ı lı ğ ı ndan qur­tardı q. Hə qiqə tə n, Rə bbin yenilmə z Qü drə t Sahibi, Qü vvə t Sahibidir! ”

Mü ş riklə r də və ni kə sdikdə Saleh peyğ ə mbə r (ə) onlara dedi: “Sizin bu dü nyanı n nemə tlə ­rində n lə zzə t almağ a daha ü ç gü n vaxtı nı z qalmı ş dı r, sonra isə sizi qarş ı sı alı nmaz bir qisas sarsı dacaqdı r”. Fö vqə luca Allah fasiqlə ri cə zalandı rmaq hö k­mü nü verdikdə, ə zabdan, rü svayç ı lı qdan və ş ə rə fsizlikdə n xilas olmaq tə kcə Salehə (ə) və onun (ə) iman gə tirmiş qə bilə daş ları na mü ­yə ssə r oldu. Hə qiqə tə n də, Onun gö zə l adları arası nda – Qü drə tli və Qü vvə tli adları ə lamə tdardı r. Allah Ö z Gü cü və Ö z Qü drə ti sayə sində bir ç ox fasiq xalqları mə hv edə rə k, Ö z elç ilə rini və onları n yolu ilə gedə nlə ri cə zalandı rı lmaqdan xilas etmiş dir.

ﮜ ﮝ ﮞ ﮟ ﮠ ﮡ ﮢ ﮣ ﮤ ﮥ ﮦ ﮧ ﮨ ﮩ ﮪ ﮫ ﮬ ﮭ ﮮ ﮯ ﮰ ﮱ ﯓ ﯔ

O zü lm edə nlə ri qorxunc (tü kü rpə dici) bir sə s bü rü dü və evlə rində diz ü stə ç ö kü b qaldı lar (bir gö z qı rpı mı nda hə lak oldular)”.

(11.68) “Sanki onlar heç yaş amamı ş dı lar. Bilin ki, Sə mud tayfası Rə bbini inkar etmiş di. Xə bə riniz olsun ki, Sə mud tayfası (Allahı n mə rhə mə ­tində n) kə nar (uzaq) oldu! ”

Də hş ə tli və qorxunc bir sə s qopdu və bu sə sdə n kafirlə rin ü rə klə ri partladı və diz ç ö kə rə k, ö z evlə rində cə yı xı lı b ö ldü lə r, sanki onlar bu dü nyanı n nemə tlə rində n heç vaxt lə zzə t almamı ş ­dı lar, sanki onlar maddi bolluqdan heç vaxt istifadə etmə miş dilə r. Onları n ə llə ri nemə tlə rdə n ü zü ldü və sonu olmayan cə zanı dad­dı lar və bundan fasiqlə rə elə gə lirdi ki, bu cə za ə bə didir və daima olmuş dur. Onlar aydı n mö cü zə ni gö rdü kdə n sonra da ö z Rə bbinə iman gə tirmə miş dilə r. Hə qiqə tə n, onlar ə n bə dbə xt və mə nfur xalq idi. Allah bu hə yatda bizi belə rü svayç ı lı qdan və cə zadan saxlası n!

ﯕ ﯖ ﯗ ﯘ ﯙ ﯚ ﯛ ﯜ ﯝ ﯞ ﯟ ﯠ ﯡ ﯢ ﯣ ﯤ ﯥ ﯦ ﯧ ﯨ ﯩ ﯪ ﯫ ﯬ ﯭ ﯮ ﯯ ﯰ ﯱ ﯲ ﯳ ﯴ ﯵ ﯶ ﯷ ﯸ ﯹ ﯺ