Главная страница Случайная страница
Разделы сайта
АвтомобилиАстрономияБиологияГеографияДом и садДругие языкиДругоеИнформатикаИсторияКультураЛитератураЛогикаМатематикаМедицинаМеталлургияМеханикаОбразованиеОхрана трудаПедагогикаПолитикаПравоПсихологияРелигияРиторикаСоциологияСпортСтроительствоТехнологияТуризмФизикаФилософияФинансыХимияЧерчениеЭкологияЭкономикаЭлектроника
Основні типи підрядних речень, що вводяться сполучником ut
|
|
| Типи речення | Сполучник | Спосіб | Час | Приклади |
| підрядні мети | ut, ne (finā le) | coniunctī vus | praesens imperfectum | Do, ut des. Dedi, ut dares. |
| підрядні додаткові | ||||
| а) післяverba studii et voluntatis | ut, ne (obiectī vum) | coniunctī vus | praesens imperfectum | Rogo, ut (ne) venias. Rogā vi, ut (ne) venī res. |
| б) післяverba timendi | ne(небажання) ut(бажання) | coniunctī vus | praesens imperfectum | Timeo, ne veniat. Timē bam, ut venī ret. |
| в) післяverba impediendi | ne, quomĭ nus, quin | coniunctī vus | praesens imperfectum | Impedio, ne veniat. Non impedio, quin veniat. Impedī vi, ne venī ret. Non impedī vi, quin venī ret. |
| г) післяverba dubitandi | quin | coniunctī vus | consecutio tempŏ rum | Non dubĭ to, quin id dicat (dixĕ rit, dictū rus sit). Non dubitā vi, quin id dicĕ ret (dixisset, dictū rus esset). |
| д) непряме питання | питальні займенники, прислівники, частки | coniunctī vus | consecutio tempŏ rum | Scio, quid agat (egĕ rit, actū rus sit). Scivi, quid agĕ ret (egisset, actū rus esset). |
| підрядні наслідкові | ut, ut non (consecutī vum) | coniunctī vus | praesens imperfectum (perfectum) | Ita me rogat, ut neglegĕ re non possim. Ita me rogā bat, ut neglegĕ re non possem. |
| підрядні підметові (пояснюва льні) | ut, ut non (explicatī vum) quod (explicatī vum) | coniunctī vus indicatī vus | praesens imperfectum | Fiĕ ri non potest, ut epistŏ lam tuam non accipiam. Opportū ne accĭ dit, quod ad me venisti. |
Тексти
1. Перекладіть українською мовою і зробіть граматичний аналіз:
І. Quid poē tae de femĭ nis sentiat, narrā tur
Quid Iulia agat, Aemilia Syram rogat. Sed Syra nescit, ubi Iulia sit. Sed ecce Iulia intrat: puella tristis est, manu tabŭ las tenet. Aemilia filiŏ lam rogat, cur tristis sit. Iulia respondet Titum sententias quasdam poē tā rum scripsisse, quibus poē tae muliĕ res et puellas castī gent. Ită que puella matrem rogat, sitne verum femĭ nas omnes malas esse. Aemilia ridet et: “Recĭ ta? – inquit, - sententias illas, ut ego quoque cognoscam, quid poē tae de femĭ nis sentiant”. Iulia matri paret et recĭ tat:
Varium et mutabĭ le semper femĭ na.
Verba puellā rum foliis leviō ra cadū cis.
Intolerabilius nihil est, quam femĭ na dives.
Plautus dicit duas muliĕ res peiō res esse, quam unam.
Mobilior ventis est femĭ na.
Mulier numquam tacet.
Plauti verba quoque memoriā tene muliĕ rem multilŏ quam esse.
Catulli etiam verba legas:
“Crede mihi, mulier cupĭ do quod dicit amanti,
In vento et rapĭ da, scribĕ re oportet aqua! ”
Femĭ na saepe vincit, nam “preces et lacrĭ mae sunt arma femĭ nae”.
Aemilia ridet et: “Poē tae, - inquit, - qui comoedias et satĭ ras scribunt, vitia homĭ num irrī dent, non solum feminā rum, sed etiam virō rum. Scriptō res etiam de multis femĭ nis bonis et honestis enarrant. De Cornelia, Gracchō rum matre, tibi narrā bo, ut etiam bonas muliĕ res Romā nas cognoscas”.
|
|