Йорт иясе.

Ә сө йлә п торыргамы соң? -

Ө лкә ннә рне тың ламыйсың

Апуш.

Тың лыйм, ә би, тың лым, сө йлә, -

Апушка ү пкә ли кү рмә!

Йорт иясе.

Кү птә н шулай дилә р аны,

Матур ә киятлә р ярата

Сү з тың лаган малайларны.

Апуш.

Кү ке турында сө йлә че.

Йорт иясе.

Ашыктырма, тың ла сө йлим.

Герое булырсың ү зең.

Пш-ш-ш, п-ш-ш... Пш-ш-ш, п-ш-ш...

Мичтә кү мер,

Пш-ш-ш, п-ш-ш... Бу - мин, җ ил тү гел!

Ә кият, Апуш, кү л янында,

Алып киттем сине шунда,

Ә фсен-тө фсен!

Йорт иясе куллары белә н тө рле хә рә кә тлә р ясый. Агач басмалы кү л кү ренеше барлыкка килә. Апуш кыяфә тле бер малай калтырана-калтырана судан чыга, киенә башлый. Ул – җ илкуар Тиктормас.

Тиктормас.

Йө здем, чумдым, коендым,

Су чә чрә теп уйнадым.

Су тө беннә н учлап-учлап

Комнар алдым,

Туймадым.

Суык.

Һ ә й-й, димен, кояш җ ылытыр,

Җ ил исә р,

Чә чем кибә р...

Салкын тигә нен сизми дә

Калырлар ө йдә гелә р.

И-и-х, рә хмә т!

Бар бит малайлар

Бу рә хә тне белмә гә н.

Бер- ике сә гать ү тмичә

Инде шаять, тирлә мә м.

Колагына кергә н суны чыгарырга бер аягында сикергә ли, җ ылына. Басмада алтын тарагы белә н чыгып утырган Су анасын кү рмичә такмаклый бирә.

Су челтери колакларда,

сайрар кошлар куакларда.

Кара, кара, бу кошчыкны

Ә ллә кайдан килеп чыкты.

Канат кагып кулга куна,

Куркырга, ә й уйламый да. Ай!

Су анасын кү реп куак арасына кача. Су анасы алтын тарак белә н чә члә рен тарый-тарый сө йлә нә.

Су анасы.

А-п-ч-хи! А-п-ч-хи!.

Гә рә бә дә й басмалар,

Мич лә ү кә се кебек җ ылы

Басмадагы такталар..

Зур бә йрә м бү ген ө йдә

Шү рә ле ү зе килә...

Каш-керфек каралмаган, аһ!

Чә чем дә таралмаган, аһ!

Булам бит, булам харап!

И коткар, алтын тарак!

Су анасы алтын тарак белә н, бизә нә -бизә нә, чә члә рен тарый.

Мин гү зә л, нә фис буынлы,

су саклый зифалыгымны –

Мин – суның кү з карасы!

Ни бу! (Толымын актара.)

Бака баласы.

Тиктормас.

Чабар идем хә зер – куркам,

Ничек качыйм бу карчыктан –

Тезлә рем дер-дер килә,

Хә лем юк йө герергә.

Котылырмын димә дә,

Вә т бә ла дисә ң дә бә ла.

Су анасы.

Шү рә ленең кө тә м ү зен,

Ә нә шул шатлыктан бү ген

Чә чем-башымны карыйм.

Кыслалардан, сө леклә рдә н,

Тө рле суү семлеклә рдә н

Толымнарымны тарыйм.

Аһ! Инде ефә к чә чем дә

Килә икә н чаларып.

Бу нә рсә? (Толымын актара.)

Табан балык!

Тиктормас.

Убырлы карчык чә члә ре

Хә шә рә т белә н тулган,

Качарга кирә к моннан!

Су анасы.

Бераз ял итим кү лемдә,

Тарагым калсын монда.

Ах-ух!

Бу-бу-бу...пух!

(Суга чума. Алтын тарагы басмада кала.)

Тиктормас.

Чумды убыр.

Чак котылдым,

Егылып ү лә рдә й булдым.

Тарагы ла тарагы!

Чә лдерсә ң иде аны!

Кошчык

Кагылма!

Тиктормас.

Кем бар соң монда?

Кошчык кына бит янымда.

Кошчык.

Бу кошчыгың ә йтә сиң а:

Кешенеке кагылма!

Тиктормас.

Ө йрә тмә!

Чыкмасын тының.

Таракны кем алганлыгын

Белә бары син дә мин.

Мин алмасам башка алыр,

Алып кесә сенә салыр.

(Таракны алып кесә сенә сала.)

Мин тарак кү рмә дем.

Кошчык

Тарагы юклыгын белми,

Су анасы чыга кире.

Урынына куй яң адан.

Тиктормас.

Һ е! Синнә н сорамаган!

Мин хә зер ү к ө йгә чабам,

Таракны ү земә алам.

Мин җ итез! Мин угрымы?

Алдадым убырлыны.