Пышны букет кветак у кошыку, вазе або

перавязаны стужкай; па краях — гірлянда-

вянок з пераплеценых распінных парасткаў,

кветак, лісця або букеты, што адыходзяць

ад вуглоў да цэнтра. Насам паабапал бу-

кета сіметрычна размяшчаюцца сілуэты

птушак (ластаўкі, галубы, павы), для паўды-

ваноў і макатак характэрныя ў сюжэтах 2

ільвы ці алені, выкананыя ў наіўна-рэалісты-

Чнай манеры.

Стылізацыя раслінных матываў досыць

Значная, хоць большасць кветак пазнаваль-

ныя: ружы, званочкі, рамонкі, хрызантэмы,

гронкі бэзу. Вырашэнне плоскаснае, ко-

леры лакальныя, асабліва ў роспісах клее-

вымі фарбамі, ажыўленне іншымі колерамі

робіцца не дзеля дасягнення аб'ёмнасці, a

з яўна дэкаратыўнымі мэтамі або каб ад-

дзяліць колеры адзін ад аднаго. Глыбокі чо-

Рны фон узмацняе гэтую звонкую дэка-

ратыўнасць.

Крыху іншы характар роспісаў алейнымі

фарбамі. Колеры не такія яркія, паколькі

палатно ўцягвае алей, надае роспісам стры-

маны капарыт матавых адценняў. Тут

А.К і ш. Дыван *Райскі cad*. 1930-я гады.

Слуцкі раён.

Народнае мастацтва Беларусі

больш прыкметнае імкненне да перадачы

аб'ёму, аднак арнаментапьнасць і дэка-

ратыўнасць несумненна пераважаюць.

Нярэдка майстры карысталіся папяро-

вымі трафарэтамі, набіваючы з іх дапамо-

гай асноўныя абрысы малюнка. Аднак вы-

карыстанне трафарэтаў выклікана зусім не

імкненнем спрасціць працэс роспісу ці па-

ставіць яго на паток, паколькі такія дываны

рабілі не дпя рынку. Трафарэт дапамагаў

больш дакладна арганізаваць кампазіцыю,

надаць ёй сіметрыю, завершанасць і арна-

Ментальнасць.

У іншых рэгіёнах Беларусі роспіс дываноў

масавага характару не меў і з'яўляўся хут-

Чэй самадзейнасцю. Аднак на гэтым фоне

вылучаюцца некаторыя з'явы, вызначыць

якія так адназначна немагчыма. Да іх адно-

сіцца творчасць майстрыхі А.Кіш (1889—

1949) з в.Леніна Слуцкага раёна. Яе твор-

часць — унікальная з'ява, якая спалучае

дэкаратыўнасць з апавядальнасцю, індыві-

Дуальнасць бачання з традыцыйнай народ-

най трактоўкай, элементы сельскай і гарад-

ской культур. 3-пад яе пэндзля выходзілі

А.М а к о ў чы к. Дэкаратыўнае пано.

1960-я гады. Шкло, роспіс, фольга. Совіна

Бярозаўскага раёна.

Надзвычай шматфарбныя, непасрэдныя, на-

паўрэальныя, напаўфантастычныя творы,

якія надавапі інтэр'еру жыпля дэкаратыў-

насць і казачнасць.

Фантазія майстрыхі спалучыла ў кампа-

зіцыі дываноў рэальны свет і ўяўленні пра

тое прыгожае жыццё, якое, на яе думку,

павінна быць адлюстравана на падобных

творах. Гэты стэрэатып «лепшага свету» ў

большай ці меншай ступені характэрны для

мастацтва роспісу дываноў у цэлым, аднак

у творчасці А.Кіш гэта выявілася найбольш