Ст. была нават адкрыга фабрыка плеце-

най мэблі52.

Дзейнасць майстэрняў і школ па пляценні

адыграла досыць супярэчлівую ролю ў ста-

наўленні промыслу. 3 аднаго боку, нельга

не адзначыць прыкметнае ўзбагачэнне

формаў традыцыйных вырабаў і прыёмаў

пляцення, якімі ахвотна авалодвалі наро-

дныя майстры. Гэта не магло не адбіцца на

характары народнага рамяства ў цэлым

Лозапляцельшчык А.Лук'янец з Рубяжа

Браслаўскага раёна. 1984.

Народнае мастацтва Беларусі

станоўча. У той жа час традыцыі лозапля-

цення моцна знівеліраваліся і размыліся не

толькі гарадскімі густамі і ўплывамі, але і

разнастайнымі дасягненнямі інтэрнацыя-

нальнага характару, што распаўсюджваліся

праз школы і майстэрні, а таксама дзяку-

ючы розным дапаможнікам па пляценні.

Гэты ўзаемаабмен з аднаго боку паміж го-

радам і вёскай, з другога — паміж трады-

цыямі беларусаў і іншых народаў выклікаў

значную універсалізацыю формаў і дэкору

плеценых вырабаў, што ў значнай ступені

прыкметна і сёння, асабліва ў прадукцыі

прадпрыемстваў мастацкіх промыспаў.

Традыцыі лозапляцення, практычна не пе-

рапыняючыся, працягваюцца і ў наш час,

хоць у сваім натуральным выглядзе промы-

сел бытуе не так шырока, як раней, калі

лозапляценнем нярэдка займаліся цэлымі

вёскамі. Сёння гэта занятак асобных май-

строў, носьбітаў традыцый капісьці пашы-

ранага промыспу. Паколькі лёгкае, зручнае

плеценае начынне ў некаторых выпадках не

мае сабе раўназначнай замены (асабліва

для садавіны, грыбоў, ягад), майстры-лоза-

А.Л у к' ян ец. Мэбля. 1984. Лаза, пляцен-

не. Рубеж Браслаўскага раёна.

пляцельшчыкі не толькі задавальняюць за-

казы наваколля, але і забяспечваюць патрэ-

бы мясцовых рынкаў. Аднак дыяпазон вы-

рабаў нешырокі, асноўны від прадукцыі —

кошыкі для бульбы простых традыцыйных

формаў.

Разам з тым многія майстры імкнуцца

спалучаць утылітарныя якасці вырабаў з дэ-

каратыўнымі, асабліва калі гэта звязана з

Выставачнай дзейнасцю. Рабрыста-крыжо-

вая тэхніка дапаўняецца іншымі відамі пля-

Цення, акораныя дубцы спапучаюцца з

неакоранымі, ствараючы прыгожыя дэка-

ратыўныя паясы. Асаблівай зграбнасцю вы-

значаюцца вырабы В.Сташкевіча з Мінска

(1909—1990), які працаваў па заказах Ма-

стацкага фонда. Яго кошычкі розных паме-

раў, выплеценыя з акораных дубцоў лазы,

арганічна спалучаюць утылітарныя і маста-

цкія функцыі. I хоць дэкаратыўнасць у гэ-

Тых вырабах прыкметна пераважае, дасяга-

ецца яна не распрацоўкай новых ці спалу-

чэннем розных вядомых прыёмаў пляцення

і ўскладненнем формаў, а гранічным уда-