Адбул-Азиз Әбдірәшітұлы атадан бата алуы

1991 жылы қ азіргі Қ абанбай ауылында, Лепсі жерінің тау бө ктерінде мені қ олдап жү рген атам Қ абанбай батырдың ә руағ ына арналғ ан республика кө лемінде 7 кү н бойы ө ткен ү лкен той болды, ас берілді, біз соғ ан қ атыстық. Той бітіп, Егінсуғ а келгеннен кейін, тү сімде Қ абанбай бабамның ә руағ ы таң ғ а жуық келді. Таң атып келе жатқ анын, ә руақ қ асымда тұ рғ анын сездім, бірақ кө зімді ашып, атаның тү рін кө ре алмадым. Қ абанбай атам басында дулығ асы бар, сауытымен, қ ару-жарағ ымен келді. Ол кісі алып тұ лғ алы, кең жауырынды, бойы 2 метрден асатын ең сегей бойлы адам екенін санама салды. Салмағ ы ауыр екенін басқ ан ізінен байқ адым. Ол оң жағ ымнан келгенде демінің лебінен ө ртеніп кете жаздадым. Шыдай алмай жаттым, сығ ып алғ андай қ ара терге малшындым. Осы кезде кө зімді аштым, ата қ асымда жоқ болды, ата жайдан-жай келген жоқ, ол бір бұ йымтаймен келген шығ ар деп ойлап жаттым. Сосын қ айта кө зімді жұ мып ұ йық тап жатқ анда, ата екінші рет сарбаздарымен жауғ а шапқ андай қ алың қ олмен шауып келе жатты. Сосын мен: «Алла Тағ алам, мен қ орқ амын, қ атты қ орқ амын!», – деп шыдай алмай кө зімді ашып жібердім, сө йтіп таң атқ анша ұ йық тамай, кө зім ашулы кү йінде жаттым. Атаның бір кү нде екі рет келуі 1991 жылдың қ ыркү йек айының аяғ ына тақ ау кезде болды.

Біздің ө ң ірде Лепсі станциясынан 40 шақ ырым жерде тә уіп атамыз – Қ оң ырбайұ лы Кө тентә уіп ә улие ата жатыр. Кү йеуімнің ө рлеуі, совхоздың ө ркендеуі бір Алланың жә не тә уіп атаның қ олдауы шығ ар деп ойлаймын. Сол кісінің шырақ шысы – Бижамал деген адам ауырғ ан адамдарды атаның басына апарып емдеп тұ ратын. Ол кезде Бижамал емші апайымыз Ақ су ауданының Кө кө зек ауылында тұ ратын, қ азір Алматыда тұ рады. Сол апайымызғ а бардым, айтпай-ақ менің ойымды таныды, тамақ ішіп болғ аннан кейін: «Айт бұ йымтайың ды, кө рген тү стерің ді айт», – деп айтты.

– Тү сің нен бір кү н ө тіп кетіпті, сен екі кү ннің ішінде Талдық орғ ан қ аласындағ ы ү лкен қ ари молдағ а баруың керек. 1930 жылдары Ө збекстаннан келген Адбул-Азиз Ә бдірә шітұ лы ұ лты ө збек, діни білімі терең қ ари. Оны бү кіл Талдық орғ ан облысы қ ұ рметтейді, сол кісіге ақ сарыбас қ ой апарып, батаң ды ал, –деді.

Содан мен ертең інде жолдасыма айтып, жеті шелпегімді пісіріп, ақ сарыбас қ ойымды алып, ол кісіге барсам, ата сү лік алып жатыр екен. Оның бә йбішесі:

– Он кү н болды ата адамдарды қ абылдамайды, сү лік алып жатыр.

– Апай, мен Бө рлітө бе ауданының Егінсу совхозынан келдім. Сіз Бижамал апайды танисыз ғ ой, бір кү н бұ рын аян кө ріп едім, ол мағ ан ү ш кү ннің ішінде атағ а жеткіз деді, бү гін екінші кү н. Егер ата қ абылдай алмаса, мен ә келгенімді тастаймын да қ айта беремін, бірақ атағ а менің сө зімді жеткізің із.

Сосын апай мен жайлы атағ а айтты, ол: «Мені шешіндірің дер де, киіндірің дер. Мен қ абылдаймын», – деп мағ ан батасын берді.

– Мең жамал қ ызым, сен қ ай жерде емші бар, қ ай жерде кө ріпкел бар деп оларғ а жү гіре берме, ондайың ды тоқ тат. Сағ ан Алла тағ ала ү йден береді, сен соларғ а барып байланып жү рсің, сенің қ асиетің баяғ ыда ашылатын еді, Алла тағ ала сағ ан шыр етіп тү скенде бойың а қ асиетті берген. Сен қ ұ малақ шыларғ а барамын деп ашыла алмай, ө зің ді-ө зің байлап жү рсің, қ ұ малақ шылар Ібілістің жолында жү ргендер. Сен ү йде отырып-ақ Алладан аларың кө п, сен Алладан берген қ асиетің ді ала алмай жү рсің, – деді.

Қ ари атадан бата алғ анда, тү сімде аян арқ ылы ө збекше киінген кө птеген аталар домалақ ү стелге мағ ан қ ұ рт-ірімшіктер, мө шек-мө шек заттар, мен білмейтін ү лкен тө ртбұ рыш жейтін тағ ам ә келіп тұ р, ү ң іліп қ арасам, ү стінде оң қ олымның саусақ тарының табы бар екен; ө зім де ө збекше киінген екенмін. Мен «Алмаймын, ол мағ ан керек жоқ», – деп жатсам, олар мағ ан: «Ол сенікі», – деп қ айталап, айтып жатыр.

Сосын ө зімнің бес саусағ ымды кө ргеннен кейін мен олардың менікі екенін, ә лгі 1997 жылдан 2002 жылғ а дейін бұ л жол менікі емес дегенімді, осы жол менікі екенін батадан кейін тү сіндім.

Мен қ алай болатын, ары қ арай не істеуім керек екенін білмедім. Батамды қ ыркү йек айында алдым, 1992 жылдың қ аң тар айында аяғ ым сынды, ол кезде біз Талдық орғ анғ а кө шіп келген болатынбыз. Сол аяғ ымның сынуы Алла жолына тү су керек екеніне ескерту болды, ауырып 3 ай тө сек тартып жаттым.